Κώστας Σαμαράς
Όταν η γιαγιά μου μας κάλεσε στα γενέθλιά της, καθόλου δεν περίμενα ότι η κατάσταση θα εξελιχθεί έτσι! Η καρδιά μου ράγισε όταν είδα πόσο λυπημένη ήταν. Αποφάσισα ότι δεν θα το αφήσω να περάσει χωρίς συνέπειες.
Αυτή η ιστορία άρχισε από το γεγονός ότι εκτιμώ πολύ τη γιαγιά μου, τη πιο υπέροχη και στοργική γυναίκα στον κόσμο. Ήταν πάντα δίπλα μου όταν χρειαζόμουν βοήθεια και βοηθούσε ακόμη και τα αδέλφια μου στις δύσκολες στιγμές, όταν οι γονείς μας ήταν απασχολημένοι με το διαζύγιο.
Πάντα νοιαζόταν για τους άλλους, ξεχνώντας τον εαυτό της, και για τα 83α γενέθλιά της αποφάσισε να οργανώσει πάρτι στο σπίτι της, χωρίς καμία βοήθεια. Ξύπνησε πολύ νωρίς το πρωί για να ψήσει ψωμί και γλυκά, χωρίς να σκέφτεται πόσο κουρασμένη ήταν.
Μία εβδομάδα πριν από τα γενέθλια της, έλαβα μια χειρόγραφη πρόσκληση. Ήταν πολύ συγκινητικό, αλλά δεν μπορούσα να μην παρατηρήσω πόση ενέργεια και χρόνο αφιέρωσε για να προετοιμάσει αυτή τη μέρα για εμάς όλους.
Όταν ήρθα την ημέρα της γιορτής, άργησα δέκα λεπτά, αλλά νόμιζα ότι όλοι θα ήταν ακόμα εκεί. Ωστόσο, όταν μπήκα, η γιαγιά φαίνονταν να είχε ήδη καθαρίσει τα πάντα και δεν έβλεπα κανέναν από την οικογένεια.
Ήμουν σοκαρισμένη και τη ρώτησα τι είχε συμβεί. Στα μάτια της υπήρχαν δάκρυα και απάντησε λυπημένα: «Όλοι είναι απασχολημένοι, αγάπη μου». Η γιαγιά προσπαθούσε να κρύψει τον πόνο της, αλλά κατάλαβα ότι ήταν πολύ δύσκολο για εκείνη.
Ήταν σοκ για μένα. Αποφάσισα ότι δεν θα το άφηνα έτσι. Η καρδιά μου γέμισε με θλίψη και αποφάσισα να δώσω ένα μάθημα στην οικογένεια. Σκέφτηκα ένα σχέδιο εκδίκησης.
Άρχισα καλώντας τη μητέρα μου και της είπα ότι η γιαγιά είχε πέσει και τώρα είναι στο νοσοκομείο. Πρόσθεσα ότι χρειάζεται βοήθεια και αμέσως ζήτησα χρήματα για τη θεραπεία της. Η μητέρα, νιώθοντας ένοχη, συμφώνησε να στείλει χρήματα.
Μετά επικοινώνησα με τον αδελφό μου και άλλα μέλη της οικογένειας. Είπα σε όλους ότι η γιαγιά είναι στο νοσοκομείο και πρέπει να στείλουν χρήματα για τη θεραπεία της. Έτσι συγκέντρωσα το ποσό που χρειαζόμουν.
Την επόμενη μέρα πήρα τη γιαγιά και πήγαμε σε έναν προορισμό που πάντα ήθελε να επισκεφτεί. Ήταν ο τρόπος μου να της δείξω πόσο σημαντική είναι για μένα.
Όταν γύρισα, δημοσίευσα φωτογραφίες από τις διακοπές μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και έβαλα ετικέτες σε όλα τα μέλη της οικογένειας. Αυτό προκάλεσε μια θύελλα συναισθημάτων. Η μητέρα και ο αδελφός άρχισαν να με καλούν και να με ρωτούν τι εννοούσα λέγοντας ότι η γιαγιά είναι στο νοσοκομείο.
Τους απάντησα ότι όλοι είχαν ενεργήσει άδικα και ότι δεν χρειάστηκε να πω ψέματα για να ξαναδώσω ζωή στη γιαγιά και να τους αναγκάσω να σκεφτούν τις πράξεις τους. Από τότε, δεν έχασαν ποτέ ξανά γενέθλια και ένιωθα ότι τώρα εκτιμούσαν τις οικογενειακές στιγμές.
Και αν και ένα μέρος μου ένιωθε κάποιες τύψεις βλέποντας τη αντίδρασή τους, ήμουν σίγουρη ότι πήρα την σωστή απόφαση. Όλα για να δώσουμε στη γιαγιά ό,τι αξίζει.
