Κώστας Σαμαράς
Η μετακόμιση στο νέο σπίτι της νέας μου οικογένειας έπρεπε να είναι η αρχή της «αιώνιας ευτυχίας» μας. Ωστόσο, γρήγορα μετατράπηκε σε έναν εφιάλτη που θα κατέστρεφε τις γαμήλιες υποσχέσεις μας και θα έσπαγε την καρδιά μου.
Όταν μπήκα στο ευρύχωρο σπίτι, ένιωσα σαν να βρισκόμουν σε παραμύθι. Ψηλοί θόλοι, κομψοί αψίδες, όμορφες συντριβάνια και ανθισμένα λουλούδια ήταν εντυπωσιακά. Ωστόσο, πίσω από αυτή τη λαμπερή πρόσοψη κρύβονταν σκοτεινά μυστικά.
Η Valérie, η υπηρέτρια, από την αρχή έκανε σαφές ότι δεν ενέκρινε την παρουσία μου. Τα παγωμένα της βλέμματα έστελναν το μήνυμα: «Δεν ταιριάζεις εδώ.» Την απώθησα, αποφασισμένη να αποδείξω ότι έκανε λάθος. Τελικά, ήμουν πια μέλος αυτής της οικογένειας και η Valérie έπρεπε να το αποδεχτεί.
Μια μέρα το πρωί, όταν ετοίμαζα ένα πλούσιο πρωινό για την οικογένεια, δεν μπορούσα να βρω το τηλέφωνό μου. Βρισκόταν στο τραπέζι, αλλά τώρα είχε εξαφανιστεί. Ρώτησα τη Valérie, αλλά με απάντησε ψυχρά και δεν πρόσφερε καμία βοήθεια.
Αβέβαιη, ακολούθησα τη συμβουλή της και επιτάχυνα την προετοιμασία του πρωινού. Αργότερα, όταν βρήκα το τηλέφωνο πάνω σε μια καρέκλα στην οποία καθόταν, με περίμενε ένα τρομακτικό μήνυμα: «Έλεγξε στο ντουλάπι του άντρα σου. Αυτό από πάνω αριστερά, ακριβώς. Οπότε ΕΛΕΓΞΕ!»
Η καρδιά μου χτύπησε πιο γρήγορα όταν μπήκα στην κρεβατοκάμαρα, νιώθοντας βαθύ άγχος. Δεν είχα ιδέα τι θα έβρισκα, αλλά ήξερα ότι ο George είχε μυστικά που έπρεπε να ανακαλυφθούν.
Όταν άνοιξα το συρτάρι, οι χειρότεροι φόβοι μου έγιναν πραγματικότητα. Βρήκα μια σειρά από γράμματα που αφορούσαν έναν δεσμό από πριν από αιώνες και ένα παλιό κλειδί. Τα γράμματα ήταν γραμμένα από τον George και απευθύνονταν σε μια γυναίκα με το όνομα Elena.
Καθισμένη στο κρεβάτι μας, διάβασα κάθε γράμμα με βαριά καρδιά. Μιλούσαν για ένα πάθος και ένα μέλλον που ο George είχε υποσχεθεί σε μια άλλη γυναίκα. Με κάθε λέξη, η καρδιά μου έσπαγε όλο και περισσότερο. Το τελευταίο γράμμα ήταν ένα αντίο, γραμμένο μόλις τρεις μέρες πριν από την πρόταση γάμου που μου έκανε ο George.
Αναστατωμένη και πληγωμένη, ζήτησα το κλειδί από την Ivy, τη μικρότερη αδελφή του George. Είπε ότι ίσως ήταν το κλειδί για τη σοφίτα, ένα μέρος που ο George αγαπούσε πολύ. Δεν είχα πάει ποτέ εκεί, αλλά η Ivy θυμήθηκε ότι ήταν σκοτεινό και ρεύμα. Η περιέργεια με ώθησε να εξερευνήσω τον χώρο.
Όταν μπήκα στη σοφίτα και άναψα το φως, το αίμα πάγωσε στις φλέβες μου. Οι τοίχοι ήταν καλυμμένοι με φωτογραφίες του George και της Elena, η αγάπη τους ακτινοβολούσε από τις εικόνες. Ήταν σαν να γελούσαν μαζί μου, με τον γάμο μας και την αγάπη που πίστευα.
Μεταξύ των φωτογραφιών, παρατήρησα ένα υπερηχογράφημα καρφιτσωμένο κάτω από μια φωτογραφία του George και της Elena να χορεύουν μαζί. Με χτύπησε σαν χτύπημα: Ο George και η Elena περίμεναν παιδί. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι μου είχε κρύψει κάτι τόσο σημαντικό.
Βυθισμένη στις σκέψεις μου, κοίταξα κάθε φωτογραφία και αναρωτήθηκα πώς ο George θα μπορούσε να εγκαταλείψει την Elena όταν περίμενε το παιδί του. Σε εκείνη τη στιγμή, η Valérie διέκοψε τις σκέψεις μου με τη γλυκιά της φωνή.
Παραδέχτηκε ότι ήταν αδελφή της Elena και μου διηγήθηκε τη δική της εκδοχή της ιστορίας. Η Elena είχε ερωτευτεί τον George, αλλά όταν ανακάλυψε ότι το παιδί είχε σύνδρομο Down, εκείνος δεν ήθελε να έχει καμία σχέση με το αγέννητο παιδί της. Η Valérie, γνωρίζοντας ότι η Elena άξιζε κάτι καλύτερο, αποφάσισε να μου αποκαλύψει την αλήθεια.
Γεμάτη από προδοσία, ο George μπήκε στο δωμάτιο, αδυνατώντας να κρύψει την ενοχή στο πρόσωπό του. Η σιωπή του μιλούσε από μόνη της και ο πατέρας του απαιτούσε απαντήσεις.
Όταν η αλήθεια αποκαλύφθηκε, ο George αποκληρώθηκε από την οικογένεια. Η περιουσία του δόθηκε για την υποστήριξη της Elena και του παιδιού της. Όσο για μένα, πήρα διαζύγιο χωρίς καμία αντίσταση από τον George. Οι γονείς του μου εξασφάλισαν χρήματα για να ξεκινήσω μια νέα ζωή.
Ως εκ θαύματος, ένα μέρος αυτών των χρημάτων το χρησιμοποίησα για να ιδρύσω ένα ίδρυμα για παιδιά με αναπηρίες, προς τιμήν του παιδιού της Elena. Η Valérie τώρα ηγείται του ιδρύματος, υποστηριζόμενη από μένα και τη μητέρα του George, η οποία στάθηκε στο πλευρό της Elena όταν έμαθε για το παιδί.
Ο δρόμος ήταν επώδυνος, αλλά βγήκα από αυτόν πιο δυνατή. Απόδειξα ότι η αγάπη και η συμπόνια θριαμβεύουν πάνω στην προδοσία και την απάτη. Όσο για τον George, οι πράξεις του μόνο το πραγματικό του χαρακτήρα αποκάλυψαν: ένα κακομαθημένο παιδί που δεν μπορούσε να αναλάβει την ευθύνη της πατρότητας.
Υ.Γ. Η ιστορία βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, αλλά τα ονόματα των χαρακτήρων έχουν αλλάξει για λόγους προστασίας.
