Κώστας Σαμαράς
Προ ολίγων ημερών – στην περιοχή του Παγασητικού κόλπου – βρέθηκε στη θάλασσα μια εικόνα της Παναγίας της Γλυκοφιλούσας. Από μια επιγραφή, που διασώζεται στο πίσω μέρος της, αποδεικνύεται πως είναι αντίγραφο κάποιας άλλης ονομαστής βυζαντινής εικόνας.
Ένας ευσεβής κολυμβητής από το Βόλο, ο οποίος συνέλεγε εκείνη τη στιγμή τα σκουπίδια που άφηναν κάποιοι ανόητοι συνάνθρωποί μας, την βρήκε να επιπλέει με το πρόσωπό της να κοιτάζει το βυθό. Την πήρε στα χέρια του, την ασπάστηκε με ευλάβεια και την οδήγησε στο σπίτι του.
Ολόκληρο το ξύλο της εικόνας είχε ποτιστεί (ΦΟΥΣΚΏΣΕΙ) από το θαλάσσιο νερό και το μεταλλικό πουκάμισό της είχε αλλοιωθεί. Έμειναν όμως αναλλοίωτα και καθαρά ΜΟΝΟ τα πρόσωπα της Παναγίας και του Κυρίου. Με την πρώτη ματιά παρατηρεί κανείς πως η ιερά εικόνα βρισκότανε στη θάλασσα πολλές ημέρες και νύκτες. Για πολλά χρόνια, όπως φαίνεται από κάποια σημάδια, ήταν τοποθετημένη σε κάποιο σκάφος και για κάποιο λόγο βρέθηκε στη θάλασσα.
Οι ναυτικοί μας, όταν βρίσκονται σε μεγάλο κίνδυνο, λόγω θαλασσοταραχής, ρίχνουν στα άγρια κύματα άνθη του επιταφίου ή την εικόνα του Αγίου Νικολάου ή της Παναγίας με την θερμή παράκληση να ειρηνεύσει η θάλασσα και να σωθούν όλες οι ζωές.
Νομίζω πως κάτι τέτοιο συμβαίνει και με την περίπτωση αυτή. Δεν τολμώ να σκεφθώ πως είναι αποτέλεσμα του θυμού και της οργής κάποιου ναυτικού.
Αυτή την ευλάβεια, την μέριμνα και την προσοχή θα πρέπει να δείχνουμε και σε κάθε ζωντανή εικόνα του Θεού, τον άνθρωπο.
