Κώστας Σαμαράς
Ένας άντρας που παρέμεινε επί σειρά ετών σε «εικονικό» κώμα, ανήμπορος να επικοινωνήσει με οποιοδήποτε άλλο άτομο, αποκάλυψε πως βγήκε από την «αφάνεια» και βρήκε τελικά αγάπη, ένα σπίτι και δουλειά.
Ο Μάρτιν Πιστόριους, που πέρασε εννέα χρόνια «παγιδευμένος» στο σώμα του, μίλησε στον βρετανικό Τύπο για την απελπισία που ένιωθε καθώς περνούσε ο καιρός και ουδείς έδειχνε να αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι πια σε κώμα.
Μίλησε επίσης για την χειρότερη μέρα απ’ όλες, όταν άκουσε τη μητέρα του, Τζόαν, να του λέει «πρέπει να πεθάνεις«, αλλά και για την τρυφερή φροντίδα του πατέρα του Ρόντνεϋ, ο οποίος ποτέ δεν έπαψε να ελπίζει ότι θα γίνει μια μέρα καλά.
Ο Μάρτιν είχε πέσει μυστηριωδώς σε κώμα στα 12 του χρόνια, απ’ όπου άρχισε να συνέρχεται στα 16 του για να ανακαλύψει πως δεν μπορούσε να μιλήσει, να κινηθεί, να κάνει ήχους ή να επικοινωνήσει με οποιονδήποτε τρόπο με την οικογένειά του.
Στην πορεία της νόσου του είχε υποβληθεί σε θεραπεία για φυματίωση και κρυπτοκοκκική μηνιγγίτιδα (σ.σ. είναι μηνιγγίτιδα που προκαλείται από μύκητα) και είχαν πει στους γονείς του ότι ήταν θέμα χρόνου να πεθάνει, αλλά οριστική διάγνωση δεν έγινε ποτέ.
Μέχρι να γίνει 19 ετών, ο Μάρτιν, που έχει γεννηθεί στη Νότιο Αφρική, ανέκτησε πλήρη συνείδηση του εαυτού και του χώρου γύρω του, αλλά θα χρειαζόταν ακόμα έξι χρόνια απεγνωσμένων προσπαθειών για να κάνει την οικογένεια και το προσωπικό της κλινικής όπου νοσηλευόταν να αντιληφθούν ότι έχει συνέλθει από το κώμα.
«Η σκληρή πραγματικότητα που αντιμετώπιζα ήταν να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου έτσι ακριβώς: εντελώς μόνος«, είπε. «Είναι τρομακτικό, διότι κατά μία έννοια αυτό σημαίνει πως είσαι εξαφανισμένος για όλους τους άλλους, πλην του εαυτού σου«.
Το 2001, όταν πλησίαζε τα 25 του χρόνια, μία θεραπεύτρια συνειδητοποίησε ότι κάποιες κινήσεις που έκαναν τα χείλη και ο αυχένας του όταν τον ρωτούσε διάφορα πράγματα, ήταν στην πραγματικότητα απαντήσεις σε ό,τι του έλεγε και όχι τυχαίες κινήσεις.
«Ήμουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου, ο Μωχάμεντ Άλι, ο Τζων ΜακΕνρο και ο Φρεντ Τρούμαν μαζί«, είπε παραστατικά ο Μάρτιν, αναφερόμενος στους μεγάλους αθλητές της πυγμαχίας, του τένις και του κρίκετ αντιστοίχως. «Ένιωθα σαν να ζητωκραύγαζαν τα πλήθη στις εξέδρες, καθώς έκανα τον γύρο του θριάμβου«.
Ο Μάρτιν παραπέμφθηκε για περαιτέρω εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο της Πραιτώρια, οι οποίες επιβεβαίωσαν ότι έπασχε από σύνδρομο εγκλεισμού (locked-in syndrome).
Στα χρόνια που ακολούθησαν, έμαθε να χρησιμοποιεί έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή για να επικοινωνεί, έμαθε να διαβάζει και να γράφει και πήρε πτυχίο σχεδιαστή ιστοσελίδων.
Το 2008 γνώρισε την νυν σύζυγό του, Τζοάνα, η οποία είναι κοινωνική λειτουργός και ζει στη Βρετανία, και έναν χρόνο αργότερα παντρεύτηκαν.
Το ζευγάρι ζει σήμερα στο Χάρλοου του Έσεξ. Ο Μάρτιν, που πλέον είναι 39 ετών, μπορεί να χρησιμοποιεί αρκετά καλά τα χέρια του και μετακινείται άνετα με αναπηρικό αμαξίδιο.
Την περιπέτειά του είχε αφηγηθεί το 2012 σε ένα βιβλίο με τίτλο «Ghost Boy«, το οποίο επανακυκλοφορεί στη Βρετανία.
