Κώστας Σαμαράς
Διαβάστε το κείμενο που κυκλοφορεί στο ελληνικό διαδίκτυο μετά τη συμφωνία του Eurogroup και βάζει στο κάδρο ξανά το κούρεμα καταθέσεων.
Ένα κείμενο που κάνει λόγο για κούρεμα καταθέσεων κυκλοφορεί τις τελευταίες ώρες στο διαδίκτυο και προκαλεί ανησυχία, καθώς το εντοπίζει σε συγκεκριμένο χρονικό σημείο.
Η αλήθεια είναι ότι το εν λόγω κείμενο διακινείται κυρίως από ιστοσελίδες που πρόσκεινται στη ΝΔ, και άρα θα πρέπει να αντιμετωπίζεται υπό το ανάλογο πρίσμα.
Διαβάστε το επίμαχο κείμενο:
“Ο Ρέγκλιγνκ του ESM τους το είπε, μέσα στο Σαββατοκύριακο:
— Η Ελλάδα έβγαινε ήδη επιτυχώς στις αγορές το 2014. Κι αν είχε συνεχιστεί η πολιτική Σαμαρά, η χώρα θα είχε ήδη σταθεί στα πόδια της!
Μ’ άλλα λόγια για το τωρινό αδιέξοδο, εξ αιτίας του οποίου στην καλύτερη περίπτωση θα τραβιόμαστε σε μνημόνια ως το 2028 και σε «Επιτροπεία» ως το… 2060 (!) φταίει απόλυτα η κυβέρνηση που ήλθε μετά το 2014 και τα ’κανε σαν τα μούτρα της. Και να σκεφτείτε ότι αυτά τα λέει ο Ρέγκλινγκ του ESM που τον παρακαλάει σήμερα η κυβέρνηση Τσίπρα για μια «οποιαδήποτε» λύση…
Και ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ το είχε πει ακόμα πιο καθαρά πριν λίγες μέρες:
–Αν υπήρχε ένας Μακρόν στην Ελλάδα, θα μπαίναμε στο Ελληνικό Πρόγραμμα την άλλη στιγμή!
Δηλαδή το κύριο πρόβλημα του ΔΝΤ δεν είναι «το χρέος», αλλά η απροθυμία μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα, που καθηλώνει τη χώρα σε πολύ χαμηλές προοπτικές ανάπτυξης για όλα τα επόμενα χρόνια. Κι είναι αυτή η στασιμότητα πια, που καθιστά το χρέος της χώρας μακροχρόνια ΜΗ βιώσιμο…
Σαν να λέει, αν έφευγε ο Τσίπρας κι ερχόταν μια αληθινά μεταρρυθμιστική κυβέρνηση όλα θα άλλαζαν για τις προοπτικές της ανάπτυξης και για τις προοπτικές της βιωσιμότητας του χρέους. Και να σκεφτείτε ότι αυτά τα λέει το ΔΝΤ, που είναι ο μόνος «σύμμαχος» της Ελλάδας στο θέμα του χρέους.
Τι του λένε με άλλα λόγια; Με το που ήλθες έκανες τη μεγάλη ζημιά. Γιατί ως εκείνη τη στιγμή πήγαινε καλά το πράγμα. Και με το που θα φύγεις θα διορθωθεί η ζημιά! Αυτό του λένε. Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε…
Υπάρχει όμως και η άλλη μισή αλήθεια. Που ΔΕΝ μας τη λένε ακόμα… Όσο παραμένει ο Τσίπρας στην εξουσία υπάρχουν πλέον δύο εφιαλτικά ενδεχόμενα:
— Πρώτον, να μας πάνε για κούρεμα καταθέσεων
Αλλιώς δεν πρόκειται να μας κόψουν χρέους.
Δηλαδή, επειδή το κενό βιωσιμότητας που υπάρχει σήμερα κατά το ΔΝΤ είναι της τάξης των 40-58 δισεκατομμυρίων σε τωρινές τιμές (παρούσα αξία) – πέρα και πάνω απ’ όλα τα παραμετρικά μέτρα ανακούφισης χρέους που μπορούν να μας δώσουν – να αναγκαστούν τελικά να κουρέψουν τα μισά οι Ευρωπαίοι δανειστές. Αλλά να αναγκάσουν εμάς να κουρέψουμε τα άλλα μισά του χρέους μας, με «εφ’ άπαξ εισφορά» από τις καταθέσεις.
Δηλαδή να γίνει ταυτόχρονα κούρεμα χρέους και κούρεμα καταθέσεων. Αυτό θα αποφασιστεί, όταν θα συζητηθεί το πρόβλημα του χρέους ΜΕΤΑ τις γερμανικές εκλογές. Και θα προκαλέσει αληθινό «σεισμό» στο πολιτικό σύστημα της χώρας.
Πολύ μεγαλύτερο απ’ όλες τις επιπτώσεις της κρίσης μέχρι σήμερα. Ασύγκριτα μεγαλύτερο «σεισμό». Πολύ περισσότερο που ευθύνη γι’ αυτό θα έχει στο ακέραιο η κυβέρνηση Τσίπρα. Είτε βρίσκεται στο Μαξίμου τότε, είτε έχει φύγει…
— Δεύτερον, για να αποφευχθεί το κούρεμα χρέους και καταθέσεων εντός ευρώ, να γίνει έμμεσα εκτός ευρώ!
Να καταλήξουν ότι δεν μπορούν να μας κρατάνε «δέσμιους» επ’ άπειρον, ως «αποικία χρέους», και να μας αφήσουν να φύγουμε από την ευρωζώνη (ουσιαστικά να μας διώξουν, ακριβέστερα να μας αναγκάσουν να ζητήσουμε μόνοι μας να φύγουμε).
Οπότε θα μας κουρέψουν πολύ μεγαλύτερο μέρος του χρέους μας, αλλά με την υποτίμηση που θα γίνει αμέσως μόλις βγούμε από το ευρώ, το Χρέος προς ΑΕΠ θα εκτιναχθεί ξανά στα τωρινά επίπεδα! Και ταυτόχρονα θα υποβαθμιστούν όλες οι «αξίες» στην Ελλάδα. Μεταξύ των οποίων, βέβαια, και οι τραπεζικές καταθέσεις…
Διότι, αν κοιμηθούμε το βράδυ με ευρώ και ξυπνήσουμε το πρωί με δραχμές, οι καταθέσεις θα έχουν χάσει πάνω από τη μισή αξία τους σε ένα βράδυ μέσα.
Δηλαδή, στην περίπτωση που βγαίνουμε από το ευρώ, θα υποστούμε πολύ μεγαλύτερο κούρεμα χρέους και πολύ μεγαλύτερο – ταυτόχρονο – κούρεμα καταθέσεων.
Και τότε η χώρα θα ζήσει την απόλυτη φτωχοποίηση: με «κουπόνια» στα πάντα – στα τρόφιμα, στα καύσιμα, στα φάρμακα, στα ανταλλακτικά – αφού όλα τα εισάγει και τίποτε δεν παράγει. Και μέχρι να αρχίσει να υπάρχει εγχώρια παραγωγή, θα καταστραφεί το σύνολο της επιχειρηματικής τάξης, της μεσαίας τάξης, της αγροτικής τάξης, χώρια από τις συγκρούσεις και την αιματοχυσία που θα μεσολαβήσουν…
Η επιβάρυνση χρέους που επέφερε ο Τσίπρας και η επιμονή του για κούρεμα χρέους κι όχι για επιτάχυνση της ανάπτυξης (όπως ήταν η προηγούμενη πολιτική Σαμαρά), θα οδηγήσει τελικά σε ένα από αυτά τα δύο εφιαλτικά σενάρια.
— Κούρεμα χρέους και καταθέσεων εντός ευρώ. Ή πολύ μεγαλύτερο κούρεμα χρέους και καταθέσεων με ταυτόχρονη επιστροφή στη δραχμή.
— Εκτός κι αν αποφασίσουν να μας καταστήσουν απόλυτα ελεγχόμενη (απ’ έξω) «αποικία χρέους» για πολλές δεκαετίες.
Πράγμα που δεν το πολύ-θέλουν. Ή που κι αν το αποφασίσουν τώρα, σε λίγα χρόνια θα το έχουν μετανιώσει. Και θα υποχρεωθούν τότε να ακολουθήσουν μία από τις ανωτέρω δύο εφιαλτικές επιλογές…
Η ευθύνη για όλα αυτά βαραίνει τον Τσίπρα. Αποκλειστικά. Δεν έχει καμία σχέση με την κρίση που προϋπήρχε. Γιατί δεν έχει καμία σχέση;
Γιατί απλούστατα την κρίση που προϋπήρχε την ξεπερνούσαμε το 2014. Το λένε και οι ξένοι δανειστές μας σήμερα. Το καταλαβαίνουν και οι Έλληνες που θυμούνται πολύ καλά:
– πού βρισκόταν η χώρα το 2014 (όταν δεν υπήρχε ούτε συζήτηση για επιβολή capital controls) και πού βρίσκεται σήμερα (όταν δεν υπάρχει ούτε συζήτηση για άρση των capital controls η για ποσοτική χαλάρωση)…
Σε αυτό το αδιέξοδο ήρθαμε επί Τσίπρα και εξ αιτίας του!
Ήταν αποτέλεσμα όχι της κρίσης (από την οποία, άλλωστε όλες οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες που μπήκαν σε μνημόνια έχουν βγει προ πολλού).
Ήταν αποτέλεσμα της «υποτροπής» που προκάλεσε ο Τσίπρας, αρνούμενος να βγάλει τη χώρα από τα μνημόνια, όπως είχε δρομολογήσει ο Σαμαράς.
Ο Τσίπρας μας έφερε σε αυτό το αδιέξοδο! Αυτός μας έσυρε πίσω και πιο βαθιά στα μνημόνια και την ύφεση. Αυτός μας επέβαλε λιτότητα, αδιανόητη προηγουμένως. Και μέτρα που δεν τα ζήταγαν καν οι δανειστές από τις προηγούμενες κυβερνήσεις…
Ο Τσίπρας μας έφερε στο σημείο, να πρέπει να διαλέξουμε ανάμεσα στον ένα εφιάλτη και στον άλλο χειρότερο εφιάλτη. Κι όσο περνάει ο καιρός να ανεβαίνει ο λογαριασμός.”
