Κώστας Σαμαράς
Θαύμα του Αγίου Ραφαήλ εκ Μυτιλήνης: «Μετάνιωσα που φάνηκα άπιστη και αδύναμη…»
Εκατοντάδες χιλιάδες γράμματα και εξομολογήσεις φτάνουν καθημερινά στις ιερές μονές, που καταγράφουν απίστευτα θαύματα, που γίνονται με τις μεσιτείες των Αγίων της Εκκλησίας. Ένα από αυτά είναι της κ. Μαρίας από την Αθήνα που καταθέτει τη δική της εμπειρία.
Πάει καιρός αρκετός που θέλω να γράψω αυτό το γράμμα… για να πω την αλήθεια, αυτήν που βίωσα τόσο έντονα όταν έμεινα έγκυος στον δεύτερο γιο μου, τώρα πάμε τριών μηνών, δοξασμένο το όνομα του Αγίου Ραφαήλ, της Αγίας Ρηνούλας (έτσι την αποκαλώ εγώ γιατί είναι το κοριτσάκι της καρδιάς μου) και φυσικά του Αγίου Νικόλα.
Τολμώ να ομολογήσω πως τόσα χρόνια, παρ’ ότι πιστή δεν γνώριζα τους συγκεκριμένους Αγίους, ήταν τότε που σε μία κατά τα άλλα φυσιολογική εγκυμοσύνη που την παρακολουθούσε όπως και…
στο πρώτο παιδί ένας μαιευτήρας – εμβρυολόγος (ειδικότητα στον υπέρηχο εμβρύου με πτυχίο του κορυφαίου Κύπριου Νικολαΐδη στο Λονδίνο, δηλαδή σαν να λέμε ο γιατρός μου είναι σύγχρονος και καταπληκτικά εκπαιδευμένος στην ανάλυση ανάπτυξης του εμβρύου μέσω του υπερήχου).
Όταν λοιπόν περίπου στον 5ο μήνα ήρθε η ώρα της εξέτασης Β επίπεδου (εξέταση που μετράει ο γιατρός ένα – ένα τα όργανα του εμβρύου από αρτηρίες καρδιά εγκέφαλο μέχρι άκρα νεφρά έντερα πρόσωπο κ.τ.λ.). Τότε λοιπόν άρχισαν όλα. Στον εγκέφαλο όλοι έχουμε δύο μικρά μπαλονάκια με εγκεφαλικό υγρό, στο δικό μου μωρό τα μπαλονάκια αυτά ήταν παραγεμισμένα με αποτέλεσμα να πρέπει να κάνω αμνιοπαρακέντηση γιατί αυτό καταρχάς σχετιζόταν με το σύνδρομο Down, λοιπόν μου έβαλαν βελόνα στην κοιλιά, πήραν υγρό αμνιακό, το εξέτασαν και τα αποτελέσματα ήταν αρνητικά, ευτυχώς.
Το θαύμα του Αγίου Ραφαήλ
Τώρα έμεινε κάτι επίσης σημαντικό, τα παραγεμισμένα μπαλονάκια εμπόδιζαν τον εγκέφαλο να μεγαλώσει, εκεί μετά και από την μαγνητική που έκανα το επιβεβαίωσαν και τότε λύγισα… όλα μαύρισαν, κλείστηκα στο δωμάτιο και έκλαιγα όλη μέρα, μου είχαν κοπεί τα πόδια στο άκουσμα του γιατρού να λέει «ας μας λυπηθεί ο Θεός».
Ντρέπομαι να το πω όμως πρέπει να φανώ ειλικρινής… Τότε σκέφτηκα να το τελειώσω και επειδή δεν επιτρεπόταν εδώ, έψαχνα διαβατήριο για Λονδίνο, έβλεπα εφιάλτες ότι μου ανοίγουν την κοιλιά και μου το παίρνουν, ένα δράμα σκέτο, άλλες φορές ούρλιαζα, άλλες σιωπή και σκοτάδι, τύψεις για τις σκέψεις μου, τι μάνα ήμουν Θεέ μου. Ο Θεός ήξερε, μαζί και ο Άγιος… (εξομολογήθηκα αργότερα στον αγαπημένο μου πάτερ Θεμιστοκλή στην ενορία μας στον Άγιο Ελευθέριο Αχαρνών) μετάνιωσα που φάνηκα άπιστη και αδύναμη, έστω και για τόσο λίγο 2 ημέρες μετά την μαγνητική.
Μία ημέρα ψάχνοντας να βρω κάτι μετρητές για το ζάχαρό μου, επειδή είχαμε μετακομίσει πρόσφατα δεν είχα ιδέα που μπορεί να ήταν. Βρήκα μία μικρή εικόνα του Αγίου Ραφαήλ με την Άγια Ρηνούλα και τον Άγιο Νικόλαο, έμεινα να κοιτάζω, προσπαθώντας να θυμηθώ, ποιοί είναι αυτοί οι Άγιοι και που βρήκα την εικόνα. Την επόμενη μέρα στην δουλειά (βοηθάω τον άνδρα μου που είναι οδοντίατρος) χτυπάει το κουδούνι και έρχεται μια κυρία παλιά ασθενής και μου λέει… έμαθα πως είσαι έγκυος και θέλησα να σου δώσω αυτό «είναι ένα βαμβάκι με λάδι από τον Άγιο Ραφαήλ Μυτιλήνης» μου λέει. Τα έχασα, δυό φορές απανωτά ο ίδιος Άγιος.
Την ίδια ημέρα έψαχνα στο ίντερνετ για τα προβλήματα του εμβρύου και έβλεπα παντού «θαύμα έκανε ο Άγιος Ραφαήλ σε αυτό το πρόβλημα… στο άλλο πρόβλημα κ.τ.λ.». Όλα σχετίζονταν με έμβρυα, τότε ήταν που μου χτύπησε καμπανάκι. Θέλω να τον γνωρίσω είπα και έτρεξα να μάθω πληροφορίες στο ίντερνετ. Όση ώρα έψαχνα μύριζα μύρο, τα έμαθα όλα και για τους τρεις τι πέρασαν από τους Τουρκαλαράδες, μακελειό, έκλαψα λες και ήμουν μπροστά. Τότε ήταν που έψαξα να βρω Άγιο Ραφαήλ στην Αθήνα. Βρήκα Άνω Σούλι Μαραθώνα.
Θεολόγε, λέω στον άνδρα μου, θέλω να με πας. Ήταν Πέμπτη 12/6/2014 όταν άγγιξα τον Βράχο, όταν τον πρωτοείδα ήταν σαν να με γέννησε ξανά. Μύριζα μύρο συνέχεια, έπινα κάθε πρωί Αγιασμό του Άγιου Ραφαήλ Μαραθώνα και έβαζα 3 με 4 φορές την ημέρα λαδάκι στην κοιλιά από το ακοίμητο καντήλι του Αγίου, προσευχή καθημερινή, του μιλούσα συνέχεια.
Πέρασαν οι μήνες και λίγο πριν γεννήσω τον Ιωάννη μου, οι μετρήσεις είχαν πέσει, τα μπαλονάκια μίκρυναν, ο εγκέφαλος μεγάλωσε κανονικά, επιστημονικός όρος δεν υπάρχει «διάταση κοιλιών εγκέφαλου» πια, μου είπε ο γιατρός μου! Έκλαψα από ευτυχία πια, όλα ήταν τέλεια, ήταν θαύμα. Όλα πήγαν καλά, γέννησα με καισαρική ένα υγιέστατο αγοράκι3,800 κιλά πολύ όμορφο με ένα σημάδι στο μέτωπο που θύμιζε ανεπαίσθητα σταυρό!!! Δεν το πίστευα.
Το λαδάκι του Αγίου που σταύρωνα την κοιλιά το έβαζα πάντα εκεί που ήταν το κεφάλι του μωρού (το ήξερα λόγω των συχνών υπερήχων). Αιμαγγίωμα το ονόμασαν οι γιατροί, εγώ όμως αισθάνομαι ότι ο Άγιος θέλησε να μου δείξει πως ήταν εκεί. Να σημειώσω πως 5 ημερών το μωρό έπαθε πνιγμό επειδή του ανέβηκε το γάλα στον ύπνο του, είχε μαυρίσει, το πήγαμε στο νοσοκομείο και παρακαλούσα «Άγιέ μου, μη μου το πάρεις. Σώσε το.»
Όταν βγήκε ο άνδρας μου και μου είπε πως του ρούφηξαν με αναρρόφηση τα υγρά και το έσωσαν. Σχεδόν από το στρες έπεσα κάτω, και τότε ένιωσα τον Άγιο να μου λέει, σήκω όρθια. Άγιε Ραφαήλ μου, Άγια Ρηνούλα, Άγιε Νικόλα. Μεγάλη η μεσιτεία σας προς τον Θεό για την οικογένειά μου!! Σας αγαπώ βαθειά, σας σκέφτομαι συνέχεια.
Μαρία Κ., Αγ. Ελευθέριος, Αθήνα.
