Κώστας Σαμαράς
Της Ελένης Τύπου
Από πού έχει ξεκινήσει όλη αυτή η ιστορία ότι με το που σημάνει το ρολόι 00:00 και αλλάξει ο χρόνος πρέπει κάποιος να είναι δίπλα σου, να σε φιλήσει και να μεταμορφωθείς από ένα απλό κορίτσι, που γκρίνιαζε ακατάπαυστα το τελευταίο μισάωρο, επειδή δε βρίσκατε πάρκινγκ και επειδή σε χτυπούσαν τα τακούνια, σε απαστράπτουσα πριγκίπισσα και θα χορεύετε βαλς έως τις πρώτες ηλιαχτίδες και πάνω στην τρέλα της βραδιάς σου κάνει και μια πρόταση γάμου.
Ενώ εσύ πας στο πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν, μόνη σου, και το μόνο που ισχύει εκ των ανωτέρω είναι πως δε βρίσκεις πάρκινγκ, έχεις κάνει τόσες γύρες στο ίδιο σημείο, που άκουσες ήδη 2,5 φορές το Last Christmas στο ράδιο και πλέον ελπίζεις να προλάβεις τουλάχιστον για το ρεβεγιόν του 2020.
Και φυσικά σε χτυπάνε τα τακούνια και λες τι τα θέλω τα τακούνια και τα στρας για να σκάσω μύτη στο ρεβεγιόν σαν την Donatella Versace ενώ 20 λεπτά δεν μπορώ να παρκάρω!
Μόνη την Πρωτοχρονιά: Ε και;
Με τα πολλά, καταφέρνεις να φτάσεις στο πάρτυ στις 23:45 και αφήνεσαι στη γιορτινή ατμόσφαιρα, που σε υποδέχεται. Να το, η μεγάλη στιγμή, το ρολόι πλησιάζει τα μεσάνυχτα. Οι άμαξες γίνονται κολοκύθες. Τα ξόρκια λύνονται. Ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση. Κρατάμε την αναπνοή μας σε αναμονή της μαγείας!
Και εν μέσω πυροτεχνημάτων, χρυσόσκονης και φελλών σαμπάνιας, εσύ νιώθεις κάπως μόνη. Πρώτον, δεν είσαι μόνη, αλλά μέσα σε αυτό το κύκλο φίλων και γνωστών. Και δεύτερον, το ότι δεν έχεις ταίρι, γιατί δεν το βλέπεις ως μια φανταστική ευκαιρία να ξεκινήσεις να φτιάχνεις τη δική σου ιστορία από λευκή σελίδα, να γνωρίσεις αυτόν που πραγματικά θα ήθελες και θα σου άρεσε.
Η λευκή σελίδα, σου δίνει τόσα πολύ χώρο να δημιουργήσεις! Να φτιάξεις το δικό σου προσωπικό παραμύθι.
Καλή Χρονιά και κρατάμε την αναπνοή μας σε αναμονή της δικής μας προσωπικής, μαγικής στιγμής!
