Κώστας Σαμαράς
O Nικόλας ήταν το χαμογελαστό παιδί με το γαργαριστό γέλιο, εύθυμος, με πηγαίο χιούμορ, με έντονη ελληνική ψυχή, γεμάτη αγάπη τόσο για την αγαπημένη του γυναίκα Γωγώ και τη δίχρονη κόρη του Τζωρτζίνα, όσο και για την οικογένειά του, την μάνα του Αγγελική, τον πατέρα του Γιώργο, αλλά και την αδελφή του Ελένη.
Αγαπούσε με πάθος τη θάλασσα, που την «κυρίευσε» στους μεγάλους ωκεανούς, κάνοντας τις σπουδές του στη σχολή Εμποροπλοιάρχων, κατακτώντας τη θέση του Α’ Καπετάνιου από 32 χρονών σε τάνκερ. Ήταν ο πιο μικρός σε ηλικία και συνεργαζόταν τόσο καλά με όλους, γιατί είχε το δικό του τρόπο τρυφερής επικοινωνίας. Καμάρι της υπερήφανης μάνας του, που μεγάλωσε τόσο αξιόλογα παιδιά, που τα χαρακτήριζε η σωστή άποψη για τα πάντα.
Μια μάνα που είχε υπέροχη σχέση αγάπης και έγνοιας για την πρόοδό τους δίπλα στον αξέχαστο πατέρα τους, τον Δ/ντή της Αγροτικής Τράπεζας, Γιώργο Λυμπερόπουλο. Τα τέσσερα παιδιά τους έγιναν «πρωταγωνιστές» στη ζωή του άξιου πατέρα τους Γιώργου και της δοτικής, αξιαγάπητης και ξεχωριστής μάνας τους Αγγελικής. Ο Αναστάσης, σπούδασε στην σχολή Εμποροπλοιάρχων σαν μηχανικός και μετά σπούδασε ψυχολόγος, η Ελένη αστυνομικός και μετά σπούδασε ψυχολογία και ο Μάριος Αστερής σπούδασε οικονομικά και έγινε ορκωτός λογιστής και ψυχολόγος.
Η γυναίκα της καρδιάς του Νικόλα, η Γωγώ Τοπιντζή, που στο δικό της «λιμάνι» ηρεμούσε από αληθινή ευτυχία κρατώντας στην αγκαλιά του το υπέροχο πλάσμα του, την πανέμορφη δίχρονη κόρη του Τζωρτζίνα. Το όνομά της, «δώρο» για τον αγαπημένο του πατέρα Γιώργο. Όμως η κακή νεράιδα προκάλεσε στη ζωή του «τρικυμία» και τα «τεράστια κύματα» τον έσπρωξαν στο Νοσοκομείο Πύργου μαζί με τον αγαπημένο του πατέρα Γιώργο. Ακολούθησαν μαζί την πάλη για τη ζωή τους από τις 2 του Μάρτη. Οι μέρες περνούσαν και η αγωνία για τη ζωή τους έγινε δράμα χωρίς τελειωμό.
Ο πατέρας δεν τα κατάφερε και έφυγε στις 11 Μαρτίου αφήνοντας τον μικρό του άγγελο, Νικόλα να «πάλεψει» μόνος με τα κύματα… Ο Νικόλας το πιο χαμογελαστό παιδί της Αγγελικής και του Γιώργου έφυγε τελικά στις 30 Μαρτίου. Πήγε να κάνει συντροφιά στον αγαπημένο του πατέρα Γιώργο. Όταν ζητήσαμε από την αγαπημένη του σύζυγο Γωγώ να μας περιγράψει τί ήταν ο Νικόλας με δύο λόγια, εκείνη μας είπε: «Ο Νικόλας δεν περιγράφεται με δύο λόγια, αλλά με ατελείωτες λέξεις. Για εκείνον το φιλότιμο του, η ανιδιοτέλειά του, η βοήθειά του στον άλλον ήταν στο βάθος της καρδιάς του… Δεν κοίταζε ποτέ τον εαυτόν του».
Μια καρδιά γεμάτη από ατόφιο χρυσάφι, πλασμένη και από την αγαπημένη του Νονά την γιατρό Γωγώ Δημητρακοπούλου, που ποτέ δεν τον ξεχώρισε από τα δικά της παιδιά. Αν κάποιοι τελικά έφταιξαν για τον χαμό του ο Νικόλας θα τους συγχωρέσει άραγε; Ίσως, γιατί είχε μια ελληνική ψυχή γεμάτη αγάπη…
