Κώστας Σαμαράς
Καλησπέρα σας. Έχασα τη μητέρα μου πριν από 1 χρόνο και ακόμα δεν έχω συνέλθει από το σοκ. Παρόλο που υπάρχουν μέρες που νιώθω καλύτερα, με βασανίζουν οι τύψεις που δεν πέρασε περισσότερο χρόνο μαζί της πριν «φύγει» για πάντα από κοντά μας. Μετανιώνω για όσα δεν μπόρεσα να της προσφέρω και αυτό με διαλύει καθημερινά. Τι να κάνω;
Αγαπητή αναγνώστρια,
Θερμά συλλυπητήρια. Λυπούμαι πολύ για την απώλεια σας και συμπαραστέκομαι στο πένθος σας. Η σχέση με τη μητέρα είναι μια σχέση συγκλονιστική. Από την ένταση του συναισθήματος σας αλλά και από την επιθυμία σας να είχατε παραπάνω χρόνο, υποθέτω ότι η σχέση σας ήταν πολύτιμη και κερδίσατε μέσα από εκείνη. Αυτό είναι υπέροχο και μην το θεωρήσετε καθόλου αυτονόητο!
Τα όσα όμορφα ζήσατε μαζί είναι η κληρονομιά σας. Η σχέση βεβαίως έχει τη δυνατότητα να παραμένει ζωντανή ακόμη και εάν έχουμε απωλέσει κάποια πρόσωπα! Αυτό είναι μια αλήθεια. Η μητέρα σας θα συνεχίζει να είναι σημαντική και παρούσα στη ζωή σας μέσα από όλα σας έχει δώσει από τη σχέση σας και εσείς τα προσφέρετε με τη σειρά σας στους αγαπημένους σας.
Δυστυχώς δε μπορούμε πάντα να έχουμε χρόνο προετοιμασίας για να αποχαιρετήσουμε τους αγαπημένους μας. Και όταν έχουμε είναι πάλι μια εξαιρετικά δύσκολη διαδικασία, έχει πόνο, έχει θλίψη, έχει θυμό. Οι τύψεις όχι μόνο δε σας βοηθούν αλλά αδικείτε τον εαυτό σας εάν έστω και στη σκέψη σας νιώθετε ότι θα μπορούσατε να έχετε προσφέρει τα πάντα. Άλλωστε κάθε άνθρωπος που προχωρά έχει πολλά μέσα στην ημέρα του. Και η μητέρα σας ήθελε να προχωράτε.
Προχωρήστε λοιπόν, με τη θύμηση της και την αγάπη σας, και αξιοποιήστε την ώστε να σας ωθεί ακόμη πιο μπροστά.
Ζωή σε εσάς!
*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.
