Ο 12χρονος που εκτελέστηκε με μια σφαίρα στο κεφάλι επειδή αποκάλυψε τη «μαφία των χαλιών». Είχε πουληθεί σαν σκλάβος από την οικογένειά του για 260 δολάρια

Ο Μασίχ είχε γεννηθεί το 1982 στη Λαχόρη του Πακιστάν. Ο πατέρας του ήταν εργάτης και εγκατέλειψε την οικογένειά του για να δημιουργήσει μια καινούρια. Η μητέρα του εργαζόταν ως οικιακή βοηθός και έκανε διάφορες δουλειές για να μεγαλώσει τα παιδιά της.
Την προσοχή του Μασίχ είχαν αναλάβει οι μεγαλύτερες αδερφές του.
Η ζωή του άλλαξε όταν ο μεγαλύτερος αδερφός του αποφάσισε να παντρευτεί.
Η μητέρα του δανείστηκε χρήματα από ένα ταπητουργείο και πούλησε τον τετράχρονο Μασίχ σαν σκλάβο για την αποπληρωμή του χρέους. Υπολογίζεται ότι το δάνειο ήταν 13 χιλιάδες Ρουπίες, περίπου 260 δολάρια.

Από τα 5 του χρόνια ο Μασίχ δούλευε σαν σκλάβος στη γραμμή παραγωγής χαλιών, όπου εργάζονταν κι άλλα παιδιά. Μάλιστα, τα αφεντικά τον έδεναν με αλυσίδες προκειμένου να μην το σκάσει.
Αναγκαζόταν να φτιάχνει χαλιά από το πρωί έως το βράδυ στο ίδιο σημείο.
Εργαζόταν 14 ώρες την ημέρα, έξι ημέρες την εβδομάδα.
Του έδιναν ελάχιστη τροφή και πολλές φορές τον κλείδωναν σε σκοτεινό υπόγειο για τιμωρία.
Επί έξι χρόνια εργαζόταν υπό πίεση και σε εξαντλητικούς ρυθμούς.
Όταν έγινε 10 ετών, το 1992, ψηφίστηκε νόμος στο Πακιστάν που καθιστούσε παράνομη την παιδική εργασία.
Ωστόσο, οι ιδιοκτήτες συνέχιζαν να χρησιμοποιούν παιδιά ως εργάτες.
Η απόφαση αυτή του έδωσε το θάρρος που χρειαζόταν για να δραπετεύσει.

Έφυγε από το ταπητουργείο και κατήγγειλε  τον εργοδότη του στην αστυνομία. Όμως, η εταιρεία στην οποία εργαζόταν δωροδόκησε τους αστυνομικούς και ο μικρός Μασίχ επέστρεψε στην εφιαλτική του καθημερινότητα, όπου του στερούσαν τα γεύματα και τον χτυπούσαν για να τον τιμωρήσουν. Ο Μασίχ δεν το έβαλε κάτω. Μερικούς μήνες αργότερα, το έσκασε ξανά, όμως αυτή τη φορά δεν απευθύνθηκε στην αστυνομία. Πήγε στο Απελευθερωτικό Μέτωπο του Πακιστάν για την Εκμετάλλευση της Παιδικής Εργασίας όπου οι ακτιβιστές τον βοήθησαν να κερδίσει την ελευθερία του. Τότε, πήγε πρώτη φορά στο σχολείο και οι καθηγητές του μιλούσαν για έναν λαμπρό μαθητή που είχε δίψα για μάθηση. Παράλληλα, άρχισε να δίνει ομιλίες και να γίνεται δημοφιλής στο Πακιστάν. Χάρη στους αγώνες του υπολογίζεται ότι 3.000 παιδιά απελευθερώθηκαν από τη σκλαβιά.

Σε ηλικία 12 ετών βραβεύτηκε με το Βραβείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Reebok. Εξέφρασε την επιθυμία να γίνει δικηγόρος, προκειμένου να εξαλείψει την παιδική εργασία στη χώρα του. Ήταν τόσο δημοφιλής που ακτιβιστικές οργανώσεις τον προσκάλεσαν στην Αμερική για να μιλήσει για την παιδική εργασία. Στους λόγους του αναφερόταν στην προσωπική του εμπειρία από τα κάτεργα του ταπητουργείου, στο οποίο δούλευε και καλούσε την ελίτ του Πακιστάν να βοηθήσει τον ίδιο και χιλιάδες παιδιά να κερδίσουν πίσω τη χαμένη τους παιδική ηλικία.

Όμως, παράλληλα με τη δημοτικότητά του αυξάνονταν και οι απειλές προς το πρόσωπό του από τα αφεντικά της βιομηχανίας χαλιών, η οποία είχε υποστεί ισχυρό πλήγμα μετά τις αποκαλύψεις του για την παιδική δουλεία. Οι ακτιβιστικές οργανώσεις καλούσαν τον κόσμο να μην αγοράζει χαλιά από τις βιομηχανίες που κερδοσκοπούσαν σε βάρος των παιδιών.

Σημειώνεται ότι τα παιδιά αποτελούσαν βασικό γρανάζι της βιομηχανίας χαλιών γιατί ήταν οι καλύτεροι υφαντουργοί. Με τα μικρά τους χέρια μπορούσαν να δέσουν μικρούς σφικτούς κόμπους. Παράλληλα αμείβονταν με ελάχιστα χρήματα, περίπου μια ρουπία την ημέρα.

Στις 16 Απριλίου 1995 ο 12 χρονος Μασίχ επέστρεψε από την Αμερική στο Πακιστάν για να γιορτάσει το ορθόδοξο Πάσχα. Ενώ έκανε ποδήλατο μαζί με τους φίλους του δολοφονήθηκε με μια σφαίρα στο κεφάλι.
Οι δολοφόνοι του δεν συνελήφθησαν ποτέ, αλλά εικάζεται ότι το συμβόλαιο θανάτου του προέρχονταν από τη «μαφία των χαλιών».
O 12χρονος επαναστάτης είχε αρχίσει να ξεσηκώνει με τη δράση του τα παιδιά-σκλάβους των εργοστασίων, που υπολογίζονταν σε αρκετά εκατομμύρια, καθώς τους υπενθύμιζε τα δικαιώματά τους.
Ο θάνατος του συγκλόνισε τον κόσμο και ο Μασίχ έγινε σύμβολο του αγώνα κατά της παιδικής εργασίας.