Κώστας Σαμαράς
Η ιστορία της Μαρίας: Η Μαρία βρίσκεται σε ένα δίλημμα που την κυριεύει καθημερινά. Ο άνδρας της επιθυμεί να αναλάβει αυτή τα πάντα στο σπίτι, υποστηρίζοντας πως εκείνη δεν εργάζεται. Είναι αντιμέτωπη με την πίεση να προσαρμοστεί σε ένα ρόλο που ενδεχομένως δεν αντανακλά πλήρως τις δικές της επιθυμίες και φιλοδοξίες.
Συνειδητοποιεί πως η απόφασή της θα επηρεάσει τη σχέση της και αναζητά λύσεις, προσπαθώντας να βρει μια ισορροπία, που θα σέβεται όμως και τις δικές της επιλογές και αξίες. Παρακάτω ακολουθεί η ιστορία της όπως η ίδια την αφηγείται.
Η ιστορία της Μαρίας: Η εξομολόγηση της
Η μέρα μου ξεκινά πάντα με τον ίδιο τρόπο, συνεχίζεται με τον ίδιο περίπου τρόπο και τελειώνει πάλι με τον ίδιο τρόπο! Δουλειές! Ο άνδρας μου τις λέει ‘υποχρεώσεις’μου!
Το πρωί σηκώνομαι πρώτη για να φτιάξω τον καφέ και το πρωινό μας, κάτι που κάνω πολλά χρόνια τώρα. Ο άντρας μου καθισμένος στην πολυθρόνα του περιμένει να του τον σερβίρω γιατί μόνος του, λέει, θα τον χύσει και φοβάται να μην καεί.
Μέχρι να του τον πάω εγώ στο σαλόνι αυτός βλέπει την πρωινή εκπομπή στη τηλεόραση. Εννοείται πως εγώ θα μαζέψω μετά τα φλυτζάνια και τα ποτήρια αφού βέβαια του έχω πάει και το νεράκι. Παγωμένο παρακαλώ!
Η έξοδός του περνάει από …τα χέρια μου
Όταν είναι η ώρα για να βγει, πρέπει να τον βοηθήσω να ντυθεί γιατί λέει είναι δύσκολο να βρει αυτός τι θα φορέσει και βέβαια εγώ που τα τακτοποιώ ξέρω, λέει, καλύτερα που είναι τα ρούχα του!
Αν τυχόν και κάνω πως το ξέχασα, φοράει ότι βρει μπροστά του επίτηδες και βγαίνει, κάτι που με αναγκάζει μετά να τον ντύνω εγώ. Εννοείται πως του βάζω τις κάλτσες και εννοείται πως τον βοηθάω να βάλει και το πανωφόρι του!
στο σπίτιΌταν πια φύγει από το σπίτι για δουλειά, εγώ θα πρέπει να καθαρίσω, να μαζέψω ρούχα, παπούτσια και ότι άλλο έχει αφήσει παντού διάσπαρτα μέσα στα δωμάτια ή να τακτοποιήσω το ακατάστατο γραφείο του.
Πρέπει όμως να φροντίσω για το μεσημεριανό και το βραδινό φαγητό. Εννοείται πως εγώ θα πάω να κάνω τα ψώνια στο σούπερ μάρκετ, εγώ θα τα κουβαλήσω και εγώ θα τα τακτοποιήσω στα ντουλάπια. Α! Μην ξεχάσω να βάλω και βενζίνη στο αυτοκίνητο. Εννοείται ότι και το μέσα-έξω καθάρισμα του είναι δική μου υποχρέωση και αυτό.
Τι γίνεται όταν επιστρέφει από τη δουλειά;
Όταν επιστρέφει από τη δουλειά του, πρέπει να υπάρχει απόλυτη καθαριότητα, ούτε τρίχα κάτω, το φαγητό έτοιμο και το τραπέζι στρωμένο. Τον βοηθάω να βγάλει τα παπούτσια του για να μην σκύβει, του φέρνω τις παντόφλες του, και του παίρνω ότι πράγματα έχει από τα χέρια.
Μετά το μεσημεριανό φαγητό πηγαίνει στην πολυθρόνα του και κάθεται χωρίς να σηκώσει τίποτα, ούτε το πιάτο του. Εννοείται ότι εγώ θα πρέπει να σηκωθώ για να του φέρω κάτι που θέλει από το ψυγείο, πράγμα που γίνεται τουλάχιστον δύο φορές ενώ τρώμε.
Κλασικά μετά, θα καθίσει στην πολυθρόνα του και θα μου πει να του πάω ένα ποτήρι νερό γιατί ‘τώρα κάθισε και είναι κρίμα να ξανασηκωθεί’ Α! Η κουρτίνα θέλει τράβηγμα γιατί τον χτυπάει ο ήλιος. Εγώ φυσικά!
Μια από τα ίδια το βράδυ μετά το φαγητό. Εγώ θα μαζέψω το τραπέζι και θα βάλω τα πιάτα στο πλυντήριο. Εγώ θα βάλω το απορρυπαντικό και εγώ θα πατήσω το κουμπί.
Εννοείται ότι εγώ θα του βρω το τηλεκοντρόλ ή τα γυαλιά του και θα του φτιάξω ένα σνακ για μετά που θα καθόμαστε. Εννοείται ότι εγώ θα σηκωθώ να του πάω το κινητό του εάν χτυπήσει και εγώ θα το βάλω να φορτίζει.
Ο άνδρας μου νομίζει ότι επειδή είμαι στο σπίτι και δεν δουλεύω είμαι υπεύθυνη για όλα που έχουν σχέση με την συντήρηση του σπιτιού αλλά και την φροντίδα του ίδιου.
Εκτός από τις ‘θεμελιώδεις βασικές υποχρεώσεις’ μου, δηλαδή μαγείρεμα, σκούπισμα, καθάρισμα, πλύσιμο, άπλωμα, σιδέρωμα, πρέπει και να έχω τον νου μου μην τυχόν και δεν υπάρχει κρύο νερό στο ψυγείο, μην τυχόν ξεχάσω να ταΐσω τον σκύλο, μην τυχόν και δεν βγάλω το προζύμι από βραδύς για να κάνω το ψωμί την άλλη μέρα, μην τυχόν και, και, και, και…
Εγώ πάλι δεν θέλω να τον στεναχωρώ. Όμως νομίζω ότι κάνω πολλά και ας μην δουλεύω.
