Κώστας Σαμαράς
Ένας Ελληνοϊταλός κτηνίατρος από τον Βόλο, ο Φιλήμων-Σαλβατόρε Διαμαντής, τα τελευταία χρόνια έχει περιθάλψει 100άδες κακοποιημένα ζώα. Την ώρα που τα περιστατικά κακομεταχείρισης και βασανισμού των αδέσποτων στην πόλη μας αυξάνονται ανησυχητικά, ο 30χρονος κτηνίατρος προσφέρει τις υπηρεσίες του στα ζώα που πέφτουν θύματα του ανθρώπινου παραλογισμού.
Χάρη στη συνεργασία που έχει αναπτύξει με φιλοζωικές οργανώσεις της Μαγνησίας, στην κλινική του την τελευταία τριετία έχουν καταλήξει πάρα πολλά κακοποιημένα ζώα που νοσηλεύτηκαν, διότι κακοποιήθηκαν ή έπεσαν θύματα τροχαίου ατυχήματος.
Με καταγωγή από τον Βόλο, αλλά και τη Σικελία, μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, έκανε μεταπτυχιακό σε Ιταλία και Ολλανδία, προτού πάρει την απόφαση να λειτουργήσει το δικό του κτηνιατρείο στην πόλη όπου μεγάλωσε. Ο κ. Διαμαντής μιλώντας με τη γλώσσα των αριθμών περιέγραψε την καθημερινότητά του στο ιατρείο.
«Αυτή την εποχή σημειώνονται πολύ συχνά τροχαία ατυχήματα. Δεδομένο ότι υπάρχουν και πολλά αδέσποτα πλέον στο αστικό περιβάλλον του Βόλου, καταγράφονται τουλάχιστον τρία-τέσσερα περιστατικά την εβδομάδα.
Δυστυχώς από ένα σημείο και μετά το θεωρούμε ρουτίνα», αποκάλυψε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε: «Όσον αφορά στα περιστατικά που καλούμαστε να επέμβουμε, βλέπουμε τα πάντα. Από σκυλιά που τα πυροβόλησαν, μέχρι ζώα που προσπάθησαν να τα δηλητηριάσουν πετώντας τους φόλες. Τις δύο τελευταίες εβδομάδες είχαμε και αρκετά περιστατικά με σκυλιά που τα πέταξαν στα σκουπίδια».
Στη συνέχεια σκιαγράφησε το προφίλ εκείνων που κακοποιούν ζώα: «Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι άτομα που έχουν προβλήματα. Ούτως ή άλλως, για να δέσεις ένα ζώο μέσα σε μία σακούλα και να το πετάξεις στα σκουπίδια σαν να είναι αντικείμενο, προφανώς και δεν το κάνει κάποιος λογικός. Όσοι ξεσπάνε στα ζώα, μετά ξεσπάνε και στον άνθρωπο».
Η σκληρότητα που φέρονται ορισμένοι στα ζώα, δεν αφήνει ανεπηρέαστο τον νεαρό επιστήμονα, ο οποίος είπε: «Δεν μπορείς να μένεις απαθής. Προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου όσο πιο αποστασιοποιημένα γίνεται, αλλά η αλήθεια είναι ότι όταν γυρίζεις σπίτι σου και τα σκέφτεσαι, έχει κι αυτό την ψυχολογική του φθορά».
Όσο για το τι έχει φταίξει και η ελληνική κοινωνία έπαψε να διακατέχεται από φιλοζωικά αισθήματα; Ο κ. Διαμαντής απάντησε με κατηγορηματικό τρόπο: «Δεν υπάρχει παιδεία. Από εκεί ξεκινάνε όλα. Έχω έρθει και σε επαφή με το φιλοζωικό κοινό σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, π.χ. στην Ολλανδία, το Βέλγιο ή την Αγγλία. Εδώ είμαστε πολλά χρόνια πίσω.
Περιπτώσεις κακοποίησης υπάρχουν σε όλες τις χώρες, αλλά εδώ παρατηρούμε ποσοστά Βαλκανίων παρά Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για να υποχωρήσουν παρόμοια φαινόμενα, όσα μέτρα καταστολής κι εάν παρθούν, δεν μπορεί εύκολα να τα εξαλείψεις.
Ο μοναδικός τρόπος να μειώσεις τα ποσοστά κακοποίησης των ζώων είναι να δίνεις τις βάσεις από το σχολείο. Να ξεκινούν μαθήματα φιλοζωίας από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού, προκειμένου να μάθει η κοινωνία ποια είναι τα δικαιώματα των κατοικίδιων.
Παρόλα που βρισκόμαστε στην εποχή του διαδικτύου, υπάρχει μεγάλο ποσοστό συμπολιτών μας, ιδίως όσων είναι μεγαλύτερης ηλικίας, που δεν γνωρίζουν καν το νομοθετικό πλαίσιο. Αγνοούν ότι το να ρίξεις φόλα σε ζώο δεν είναι απλώς ποινικά κολάσιμο, αλλά επιφέρει ακόμη και φυλάκιση. Ή για παράδειγμα ότι τα ζώα δεν είναι αντικείμενα, τα οποία όταν τα βαρεθείς, τα πετάς.
Είναι δέσμευση ζωής. Υπό αυτές τις συνθήκες τα αδέσποτα θα συνεχίζουν να υπάρχουν και να αυξάνονται. Η ευθύνη σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι διπλή: Σ’ αυτούς που δημιουργούν τα αδέσποτα κι έπειτα των Δήμων που αδιαφορούν για τον ανεξέλεγκτο πολλαπλασιασμό τους και δεν εφαρμόζουν π.χ. τη στείρωση, μια βασική υποχρέωσή τους σύμφωνα με τον Νόμο».
