Κώστας Σαμαράς
Ο σύζυγός μου και εγώ είμαστε 60 ετών και έχουμε δύο πανέμορφα εγγονάκια που μετά βίας βλέπουμε πλέον.
Ο γιος μας χώρισε από τη γυναίκα του πριν από μερικούς μήνες και έφταιγε αποκλειστικά και μόνο εκείνος γιατί είχε μάθει να δίνει στη γυναίκα του ψεύτικες υποσχέσεις: όλο της έλεγε ότι θα βρει δουλειά, ότι θα γίνει υπεύθυνος, ότι θα φτιάξουν όλα και δεν έκανε τίποτα απολύτως, αντίθετα τα είχε φορτώσει όλα στον κόκορα και εκείνη η καημένη τι να πρωτοπρολάβει; Έκανε μία μέρα ένα μπαμ και τα τίναξε όλα στον αέρα και δεν την αδικώ.
Ο γιος μου έχει πρόβλημα με το αλκοόλ και είναι και χρήστης ουσιών.
Είναι ένα άτομο που δεν συνεννοείται και χαρά στην υπομονή της πρώην γυναίκας του, που κατά τη γνώμη μου ανέχτηκε ήδη πολλά. Πλέον δεν θέλει ούτε να τον βλέπει και δυστυχώς η μπάλα πήρε και εμάς που δεν φταίμε σε τίποτα.
Θέλει να κόψει κάθε επαφές με εκείνον και με την οικογένειά του, δηλαδή με εμάς και δεν μας αφήνει να βλέπουμε τα εγγόνια μας. Καταλαβαίνω ότι είναι θυμωμένη αλλά νιώθουμε ότι τιμωρούμαστε άδικα. Μας λείπουν τα παιδιά. Τα αγαπάμε πολύ και θέλουμε να υπάρχουν στη ζωή μας. Σταθήκαμε στο πλευρό της πρώην νύφης μας, τη βοηθήσαμε όσο μπορούσαμε, προσπαθήσαμε να βάλουμε μυαλό στο γιο μας αλλά δυστυχώς δεν περνούν όλα από το χέρι μας. Τίποτε από όλα αυτά δεν είναι δικό μας λάθος αλλά εκείνη κατηγορεί εμάς.
Έχουμε ζητήσει πολλές φορές από το γιο μας να συνέλθει και να πάρει θέση, να τη ρωτήσει αν μπορούμε να βλέπουμε τα παιδιά αλλά εκείνος κάνει μούτρα και πείσματα και λέει ότι δεν θέλει να της μιλήσει.
Βλέπει τα παιδιά του μία στις τόσες και μόνο με την παρουσία της πρώην γυναίκας του.
Δεν αντέχουμε άλλο αυτή την κατάσταση. Το μόνο που θέλουμε είναι να βλέπουμε τα εγγόνια μας.
Είναι αμαρτία να μας βάζουν στη μέση και να δεχόμαστε εμείς όλες τις επιπτώσεις. Εμείς στην τελική δεν φταίμε πουθενά. Δεν καταλαβαίνουν ότι με αυτό τον τρόπο κάνουν κακό και στα παιδιά τους και όχι μόνο σε εμάς;
Χαρίκλεια
