Πέγκυ Σκουλού
Το σπάνιο αυτοάνοσο νόσημα από το οποίο πάσχει εξομολογήθηκε η Ρούλα Κορομηλά καθώς και το μαρτύριό της μετά τη διάγνωσή του.
Η Ρούλα Κορομηλά είναι από τις παρουσιάστριες, που έχει αφήσει ανεξίτηλο το «αποτύπωμά» της στην ελληνική τηλεόραση.
Η εξομολόγηση της Ρούλας Κορομηλά για την περιπέτεια της υγείας της
«Το 2007 ενώ είχα ξεκινήσει την συνεργασία μου με τον τηλεοπτικό σταθμό Alpha παρουσίασα προβλήματα υγείας και συγκεκριμένα άρχισα να αισθάνομαι έντονη μυϊκή αδυναμία, αδικαιολόγητη κόπωση, απώλεια βάρους, πόνους στις αρθρώσεις (αρθραλγείες), δυσκολία στην αναπνοή με αποτέλεσμα να εισαχθώ στο νοσοκομείο Metropolitan τον Μάιο του 2007 όπου παρέμεινα για περίπου δύο μήνες. Μέσα μετά την εισαγωγή μου στο Νοσοκομείο, μου χορηγήθηκαν ενδοφλεβίως, υψηλές δόσεις κορτιζόνης και μετά από μία δαιδαλώδη διαδρομή με πολλές επώδυνες εξετάσεις που διήρκησαν περίπου 15 μέρες, οι γιατροί μου κατέληξαν στη διάγνωση της ασθενείας μου, η οποία είναι το αυτοάνοσο νόσημα “ιδιοπαθής πρωτοπαθής πολυμυοσίτιδα”.
Το νόσημα αυτό, αρκετά σπάνιο στην εμφάνισή του, χαρακτηρίζεται από φλεγμονώδεις αλλοιώσεις του μυϊκού συστήματος, είναι χρόνιο νόσημα με υφέσεις και εξάρσεις, μη θεραπεύσιμο και απαιτεί συνεχή και δια βίου ιατρική παρακολούθηση. Αυτό σημαίνει συχνές εισαγωγές μου στα Νοσοκομεία για την θεραπευτική αγωγή η οποία, λόγω των ισχυρών φαρμάκων και υψηλών δόσεών τους, έχει πολλές και επίπονες παρενέργειες στον οργανισμό μου, όπως ενδεικτικά αδυναμία κίνησης και μυϊκούς πόνους. Κυρίως, όμως και επιπροσθέτως, οι υψηλές δόσεις ενδοφλέβιας κορτιζόνης έχουν σαν αποτέλεσμα παρενέργεια και αλλοίωση της εμφάνισής του ασθενούς», είχε αναφέρει στο παρελθόν η Ρούλα Κορομηλά για το πρόβλημα υγείας της.
Να αναφέρουμε πως η πολυμυοσίτιδα είναι μια σπάνια πάθηση που επηρεάζει τους μύες. Ξεκινά με τη φλεγμονή και την αποδυνάμωση των μυών κοντά στην κοιλιά σας και μπορεί να μετακινηθεί σε άλλους μύες καθώς εξελίσσεται.
Η πολυμυοσίτιδα εμφανίζεται κυρίως σε ενήλικες μέσης ηλικίας (31 έως 60 ετών) και προσβάλλει συχνότερα τις γυναίκες. Η θεραπεία μπορεί να βοηθήσει στη διαχείριση των συμπτωμάτων και στην μείωση των εξάρσεων. Δεν υπάρχει πλήρης ίαση, αλλά όταν αντιμετωπίζεται σωστά, μπορεί να μην προκαλεί συμπτώματα.
