Κώστας Σαμαράς
Η κατάσταση για το όνομα του γειτονικού κράτους, όπως την παρουσιάζει η ίδια η κυβέρνηση, είναι κρίσιμη.
Ήδη θεωρείται γεγονός ότι έχει δεχθεί τη σύνθετη ονομασία, που θα περιέχει τον όρο «Μακεδονία».
Η αιτιολογία της αποδοχής της πρότασης Ζάεφ είναι πως την ευθύνη, έτσι λέγεται από την κυβέρνηση, την έχει ο πρωθυπουργός!
Αν είναι δυνατόν!
Με ένα τηλεφώνημα από τον Ζάεφ έκλεισε ή θα κλείσει το θέμα!…
Έχει το δικαίωμα ο Αλέξης Τσίπρας να πάρει επάνω του αυτή την ιστορική ευθύνη;
Όχι βέβαια, ούτε το ιστορικό δικαίωμα ούτε το εθνικό ούτε το ηθικό.
Η εποχή του Λουδοβίκου ΙΔ΄ έχει περάσει, μαζί και το «L’État, c’est moi».
Ξεπερασμένη είναι και η κομμουνιστική αντίληψη, ότι ο λαός ταυτίζεται με τον ηγέτη του.
Δεκαπέντε εκατομμύρια Έλληνες δεν προσωποποιούνται σε ένα πρόσωπο, στον πρωθυπουργό εν προκειμένω.
Δεν ζούμε υπό ολοκληρωτικό καθεστώς.
Ούτε η Βουλή μπορεί να πάρει την ευθύνη της απόφασης.
Όπως υποστηρίζει ο Κορνήλιος Καστοριάδης, όταν ο λαός για μια μέρα είναι ελεύθερος και επιλέγει τους βουλευτές του, δεν σημαίνει πως δεοντολογικά για τέσσερα χρόνια τους έδωσε την εν λευκώ εξουσιοδότηση να αποφασίζουν σε κρίσιμα θέματα για όλους μας.
Μέχρις εδώ και μη παρέκει.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος έχει και αυτός την ευθύνη του για τις εξελίξεις.
Ως διευθυντής του Νομικού Γραφείου της Προεδρίας της Δημοκρατίας επί αειμνήστου Κων. Καραμανλή, στην κρίσιμη για το Μακεδονικό περίοδο 1990-1995, έχει πλήρη γνώση της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών, το 1992, και της εκδοθείσης τότε ανακοίνωσης ότι «δεν μπορεί να αναγνωρισθεί το γειτονικό κράτος αν στο όνομά του υπάρχει η λέξη Μακεδονία».
Γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα το δικαίωμά του, με βάση το άρθρο 44, παρ. 2, να προκηρύξει με διάταγμα δημοψήφισμα για το κρίσιμο εθνικό θέμα, προτρέποντας τους βουλευτές ομοφώνως να το προτείνουν.
Και οφείλει να το κάνει, για την υστεροφημία του.
Είναι απαραίτητο και επιβεβλημένο να ερωτηθεί ο λαός.
Ο καλόπιστος Έλληνας δεν μπορεί να διανοηθεί ότι η κυβέρνηση της Αριστεράς μετά τις «επιτυχίες» της να περάσει όλα τα επώδυνα για το λαό μέτρα χωρίς σοβαρές λαϊκές αντιδράσεις έχει υποσχεθεί στους ισχυρούς παράγοντες του εξωτερικού ότι θα κλείσει με «επιτυχία» και το Σκοπιανό.
Ουδείς καλόπιστος Έλληνας μπορεί να δεχθεί ότι η Αριστερά, που κατά τον Εμφύλιο άνοιξε τις ορέξεις των Γιουγκοσλάβων και των Βουλγάρων κομμουνιστών για τη Μακεδονία –και, από πλευράς ΚΚΕ, έχει παραδεχθεί τα λάθη της–, τώρα θα επιχειρήσει να κλείσει το Μακεδονικό κάνοντας ένα ακόμη καθοριστικής σημασίας για τον ελληνισμό λάθος.
Αν υποχωρήσουμε στο όνομα, το πρόβλημα δεν θα λυθεί.
Θα γίνει περισσότερο περίπλοκο.
Η εξίσωση των Ελλήνων Μακεδόνων με τους Σκοπιανούς δεν επιβραβεύει μόνο τη «fake history».
Είναι ένα βήμα προς τη χυλοποίηση των λαών και την παγκοσμιοποίηση.
Η σκέψη του Σόρος και όσων άλλων την προωθούν είναι γνωστή:
«Τι Έλληνες, τι Σκοπιανοί, όλοι ίδιοι είμαστε, βόρειοι και νότιοι…».
«Τι σύνορα;
Όλα κοινά για να μην υπάρχουν τριβές».
«Τι ιστορία;
Μία για όλους, για να μην υπάρχουν ανταγωνισμοί μεταξύ των λαών».
«Τι ρίζες και παράδοση;
Τις κόβουμε τις ρίζες και καταργούμε την παράδοση για το καλό της ανθρωπότητας…».
Το καλό της ανθρωπότητας, κατ’ αυτούς, είναι μια παγκόσμια κυβέρνηση που θα διοικεί αυταρχικά ομοιόμορφους πολίτες άβουλους και χωρίς κανένα ψυχικό και πνευματικό έρεισμα.
Ευνουχίζουμε ψυχές για να αισθάνονται ελεύθερες.
Πάλι εμφανίζεται, ως εφιάλτης, ο Ιεροεξεταστής του Ντοστογιέφσκι…
Εμείς δεν το δεχόμαστε ένα τέτοιο εφιαλτικό μέλλον.
Δεν δεχόμαστε να γίνουμε κιμάς, όπως έλεγε ο αείμνηστος Χριστόδουλος – και απεβίωσε νωρίς.
Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος
