Κώστας Σαμαράς
Πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε την περασμένη Κυριακή στην Αθήνα διαδηλώνοντας κατά των νέων ταυτοτήτων, την κάρτα του πολίτη, όπως θα λέγεται.
- Από τον
Βαγγέλη Καράλη
Με αφορμή τις έντονες αντιδράσεις σημαντικής μερίδας πολιτών σε όλη την Ελλάδα, η «Εspresso» φέρνει στο φως την πρώτη υπόθεση πολίτη που δικαιώθηκε νομικά αντιδρώντας στις νέες ταυτότητες. Συγκεκριμένα, ο Δημήτρης Ανδρεάκος, πρώην αστυνομικός, το 2009 αρνήθηκε να πάρει τη νέα ταυτότητα, με αποτέλεσμα να τον αποτάξουν από την Aστυνομία. Με δικαστικούς αγώνες που κράτησαν χρόνια δικαιώθηκε και επανήλθε στο αστυνομικό σώμα.
Το σχέδιο
Ο Γιάννης Ζωγράφος, δικηγόρος που είχε αναλάβει την υπόθεσή του, εξηγεί τι συνέβη: «Επειτα από περίπου μία δεκαετία και πλέον από την εφαρμογή της Κάρτας του Πολίτη στην ΕΛ.ΑΣ. και στα Σώματα Ασφαλείας, ακόμα μία φορά η κυβέρνηση της Ν.Δ. προωθεί τα παγκοσμιοποιητικά σχέδιά της και εκτελεί τις εντολές που λαμβάνει από το εξωτερικό για την καθολική εφαρμογή της ταυτότητας με RFID, σε όλους τους πολίτες. Το σχέδιο είναι απλό: Διανέμεις πρώτα στα πιο πειθήνια όργανά σου τις ταυτότητες για να δεις αντιδράσεις και όταν αυτό έχει πλέον ξεχαστεί, τις φέρνεις και για το σύνολο του πληθυσμού. Ο Δημήτρης Ανδρεάκος, την υπόθεση του οποίου χειρίστηκα ήδη από το έτος 2009, ήταν τότε αρχιφύλακας της ΕΛ.ΑΣ. και αρνήθηκε να παραλάβει την ταυτότητα, που έγινε υποχρεωτική με μια απόφαση του τότε Αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ. Ο Ανδρεάκος απετάχθη για “απείθεια”, επειδή αρνήθηκε να παραλάβει την ταυτότητα, πέρασε δύο πειθαρχικά, έμεινε εκτός υπηρεσίας (και χωρίς καθόλου μισθό) για πέντε ολόκληρα χρόνια, δικαιώθηκε, επανήλθε στην ΕΛ.ΑΣ., πήρε πίσω αναδρομικά όλους τους μισθούς του, ξαναπέρασε πειθαρχικά, γιατί αρνήθηκε πάλι να την παραλάβει μετά την αποκατάστασή του και τη δεύτερη φορά “τη γλίτωσε” με μια ολιγοήμερη αργία, ενώ προηγουμένως είχε μηνύσει όλους τους επίορκους αξιωματικούς των πειθαρχικών, που, αντί να είναι αμερόληπτοι απέναντί του, εκτελούσαν, όπως πάντα, εντολές της “πολιτικής ηγεσίας”, με σκοπό να τον εξοντώσουν. Οι στιχομυθίες, όπως καταγράφονται στα επίσημα πρακτικά των πειθαρχικών, είναι για καλοκαιρινή επιθεώρηση, αφού οι δήθεν “γνώστες” της ΕΛ.ΑΣ. (υψηλόβαθμοι όλοι) όχι μόνο δεν ήξεραν το Σύνταγμα και τη νομοθεσία, που υποχρεούνται -δήθεν- να διαφυλάττουν, αλλά και απέδειξαν πόσο χειραγωγούμενα φερέφωνα της εκάστοτε “ηγεσίας” τους γίνονται για να είναι αρεστοί στο σύστημα και για να έχουν μια “καλή καριέρα”. Αυτοί αναγκάστηκαν στο τέλος, βλέποντας με ποιον είχαν να κάνουν, να του επιβάλουν μια μικροποινή αργίας (ουδέποτε ο Ανδρεάκος πήρε την ταυτότητα) μέχρι τη συνταξιοδότησή του. Αυτή συνοπτικά είναι η μακρά περιπέτεια του δικαστικού αγώνα που έδωσε νικηφόρα ο πρώτος που αντέδρασε έμπρακτα στην παραλαβή της ταυτότητας» εξηγεί.
Ο Γιάννης Ζωγράφος απαντάει στο ερώτημα τι θα σημαίνουν οι νέες ταυτότητες και στο εάν θα ελέγχονται τα προσωπικά μας δεδομένα: «Τώρα, που πλέον έχουν δημοσιευτεί τα αναλυτικά στοιχεία της ταυτότητας, νομίζω κανένας δεν έχει αμφιβολία περί της ύπαρξης της τεχνολογίας “τσιπ” σε αυτήν. Θα διαθέτει Μηχανικώς Αναγνώσιμη Ζώνη, μέσα στην οποία θα “χωράνε” όλα τα στοιχεία με τα οποία η Διοίκηση θα θέλει να της “φορτώσει” ερήμην του κατόχου της, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητο να γίνει από την αρχή, αλλά σταδιακά. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο έχουν επιφυλάξει στους εαυτούς τους τη δυνατότητα να συμπεριλάβουν εντός της κάρτας τον λεγόμενο “Προσωπικό Αριθμό Πολίτη”. Αυτό δεν είναι πλέον μυστικό. Το δημοσιεύουν επίσημα και στις φιλοκυβερνητικές εφημερίδες. Ο “Προσωπικός Αριθμός Πολίτη” είναι η σταδιακή μετεξέλιξη της ταυτότητας στον μεγαλύτερο καταπιεστή των ατομικών δικαιωμάτων και των προσωπικών δεδομένων μας, αφού θα αντικαταστήσει όλους τους αριθμούς που ήδη θα έχουν φορτωθεί σταδιακά σε αυτήν, δηλαδή ΑΦΜ, ΑΜΚΑ, αριθμό ταυτότητας, αριθμούς καρτών τραπεζικών συναλλαγών, διπλώματα οδήγησης κ.λπ., ώστε πλέον να ελέγχονται κεντρικά από τον μοναδικό αυτό αριθμό. Τότε λοιπόν θα έχουμε φτάσει στο τελικό στάδιο, δηλαδή την αριθμοποίηση του προσώπου (δηλαδή, δεν θα απαιτείται καν το ονοματεπώνυμο για οποιαδήποτε συναλλαγή, παρά μόνο ο Μοναδικός Αριθμός). Παρέλκει ασφαλώς να πω τι θα σημαίνει να υπάρχουν όλα τα κρίσιμα δεδομένα ενός ατόμου σε έναν μοναδικό αριθμό και αποθηκευμένα σε έναν φορέα, τον οποίο θα τον ελέγχει κεντρικά μια αόρατη διοίκηση ή, ακόμα χειρότερα, μια ιδιωτική εταιρία (ο εργολάβος) που θα έχει συνάψει σύμβαση με το Δημόσιο».
Υποχρεωτικές
Κλείνοντας, ο δικηγόρος αναφέρεται στην υποχρεωτικότητα των νέων ταυτοτήτων και στη σημασία που θα έχουν πλέον στις ζωές μας: «Ασφαλώς, οι ταυτότητες στην τελική τους μορφή θα είναι υποχρεωτικές. Αν δεν ήταν υποχρεωτικές, αλλά προαιρετικές ή αν υπήρχε εναλλακτικός τρόπος ταυτοποίησης, όπως ζητάνε όσοι αντιδρούν, δεν θα υφίστατο πρόβλημα. Το γεγονός όμως ότι οι εμμονικοί κυβερνώντες δεν μιλούν καν για εναλλακτικό τρόπο, αλλά αντίθετα εξαπατούν τον κόσμο μιλώντας για “υποχρέωση από την Οδηγία της Ε.Ε.”, αποδεικνύει τα δόλια σχέδιά τους και τους εκθέτει ανεπανόρθωτα. Η Οδηγία της Ε.Ε., συγκεκριμένα ο Κανονισμός του Ε.Κ. 2019/1157, δεν μιλάει για “ταυτότητες με τσιπάκι” , αλλά για αλλαγή των παλιών ταυτοτήτων, όταν αυτές χρησιμοποιούνται ως ταξιδιωτικά έγγραφα. Αν κάποιος δεν θέλει να ταξιδέψει στην Ε.Ε. ή αν έχει διαβατήριο, δεν θα χρειαζόταν αυτήν την ταυτότητα, αν επρόκειτο για απλή ταυτοποίηση. Το σχέδιό τους δεν αφορά την ταυτοποίηση, αλλά τον περιορισμό της ελευθερίας των πολιτών, με τον καθολικό έλεγχο κάθε έκφανσης της δραστηριότητάς τους. Αυτό στη συνέχεια, πέραν του ολοκληρωτικού χαρακτήρα που περιέχει (δηλαδή να δίνεις σε κάποιον που δεν ξέρεις τα πάντα που σε αφορούν) και του κινδύνου διαρροής ή αλλαγής των στοιχείων από κακόβουλους, μας εισάγει στη λογική των social credits, που σήμερα ισχύουν στην Κίνα, ώστε η διοίκηση να έχει την ευχέρεια να σε “απενεργοποιεί”, αν δεν είσαι αρεστός στο σύστημα».
