Κώστας Σαμαράς
Σε αυτή τη ζωή τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται. Όλοι μας έχουμε επιβεβαιώσει κάποια στιγμή ότι «τα φαινόμενα απατούν». Θες από τον τύπο που όταν τον είδες πρώτη φορά στην παρέα σκέφτηκες «ξηγημένο παλικάρι αυτός» και τελικά αποδείχθηκε μέγιστος καραγκιόζης;
Θες από το ματσάκι που φαινόταν ότι η ομάδα θα σου θα έριχνε μια χαλαρή τριάρα και τελικά κατέληξε «κηδεία» με γκολ στο 93’;
Θες από το πατατάκι όπου το σακουλάκι σε προετοιμάζει ότι θα τρως μια βδομάδα και τελικά διαπιστώνεις ότι το προϊόν ξεκινάει κάτω από τη μέση;
Απ’ όπου και να το πιάσεις, δεν μπορείς παρά να συμφωνήσεις: Η πρώτη εντύπωση (ή τελοσπάντων η εντύπωση που περνάει κάτι ή κάποιος προς τα έξω) δεν είναι απαραιτήτως και η σωστή.
Και ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της μεγάλης αλήθειας είναι οι πόζες πολλών γυναικών στα social media.
Αν υπήρχε αστυνομία facebook ή αστυνομία instagram, οι συλλήψεις θα έπεφταν βροχή. Και δεκάδες μανταμίτσες κάθε ηλικίας θα μπορούσαν να πάνε στο δικαστήριο με την κατηγορία της… απάτης!
Γιατί άλλο βλέπεις στις φωτογραφίες που ανεβάζουν, για άλλο σε προδιαθέτουν και τελικά κάτι άλλο (που απέχει πολύ από την εξιδανικευμένη μόστρα) ισχύει στη σκληρή πραγματικότητα.
Καταρχάς έχει βρωμίσει ο τόπος από φίλτρα! Από αυτή την ύπουλη πατέντα ωραιοποίησης καταστάσεων.
Τραβάει η άλλη μια φωτογραφία όπου έχει περισσότερα σπυράκια από τον Πέτρο Μάνταλο και τη βλέπεις στο facebook με πρόσωπο-γυαλί. Διαθέτει τσιμπο-μάγουλα σαν του Κιμ Γιονγκ Ουν και τη βλέπεις με εκφραστικά λακκάκια.
Μετά βίας ξεπερνάει σε ύψος σκαμπό και φαίνεται έτοιμη για 4άρι στον Κολοσσό Ρόδου.
Μέχρι και χρώμα στα μάτια μπορούν (και εννοείται ότι μπαίνουν στον πειρασμό) να αλλάξουν!
Βέβαια στη μάχη για να δείχνουν πιο ψηλές και αδύνατες έχουν κι άλλα όπλα. Διαθέτουν κι άλλα φαινομενικά «αθώα» τρικ. Όπως, ας πούμε, τη λήψη της φωτογραφίας με το κινητό ή τη μηχανή από ψηλά.
Έτσι, το πρόσωπο μπαίνει σε πρώτο πλάνο, η προσοχή εστιάζεται εκεί και η σύγκριση είναι πιο ευνοϊκή για το υπόλοιπο σώμα (το οποίο λόγω οπτικής φαίνεται μικρότερο).
Αν πάλι οι ατέλειες του σώματος βγάζουν μάτι και είναι δύσκολο να καλυφθούν και δεν επιλεχθεί επιλεκτική παρουσίαση συγκεκριμένου δυνατού σημείου (συνήθως στήθους), πάμε στο επόμενο στάδιο: Αυτό της εξαφάνισης!
Σε αυτό το σημείο ας χτυπήσουμε συγκαταβατικά τον ώμο -εκφράζοντας την κατανόησή μας- σε όσους απονήρευτους σχημάτισαν άποψη με φωτογραφίες μονάχα από τον λαιμό και πάνω.
Σε εκείνους που ένα όμορφο πρόσωπο τους παραπλάνησε σε τέτοιο βαθμό που δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό τους η υποψία (απ’ τη στιγμή που όλα τα… πλάνα είναι κοντινά) ότι το σώμα δεν είναι… αντίστοιχου βεληνεκούς.
Μην ξεχάσουμε όμως κι εκείνους που δεν τους μπήκαν ψύλλοι στ’ αυτιά ότι το συγκρατημένο χαμόγελο σε όλες τις φωτογραφίες μπορεί να οφείλεται σε κακοσχηματισμένες (ή και ελλιπείς) οδοντοστοιχίες.
Και φυσικά αυτούς που ένα duck face τους έκανε να πιστέψουν ότι πρόκειται για ναζιάρα (ενώ έβριζε σαν νταλικέρης). Ότι ήταν σέξι (ενώ επρόκειτο περί παγοκολόνας).
Μην απογοητεύεστε, αδέρφια. Κι ακόμα κι αν ξαναπέσετε θύματα αντίστοιχων παγίδων (όπως είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι θα συμβεί), να θυμάστε πάντα το παρήγορο ρητό του Διογένη:
