Κώστας Σαμαράς
Το Αγόρι Που Ποτέ Δεν Παράτησε: Μια Ιστορία Ελπίδας και Επιμονής, Ο Σαμ είχε μάθει από πολύ μικρός τι σημαίνει να ζεις στο περιθώριο. Ενώ τα άλλα παιδιά μιλούσαν για παιχνίδια, παπούτσια και δώρα,
εκείνος δημιουργούσε μικρά θαύματα από τα πιο απλά υλικά. Το σώμα του ήταν καμωμένο από ταπεινότητα, οι ώμοι του σκυμμένοι όχι από αδυναμία, αλλά από την πίστη στη ζωή και την αγάπη που είχε πάρει από τη μητέρα του, τη Σούζαν.
Τα μάτια του, όμως, λάμπανε πάντα σαν αστέρια στον νυχτερινό ουρανό, γεμάτα ελπίδα για το μέλλον, παρόλο που το παρελθόν του ήταν γεμάτο πόνο και θλίψη. Ο πατέρας του είχε φύγει από τη ζωή προτού ο Σαμ να μάθει καν να μιλάει.
Η μητέρα του, η Σούζαν, τον μεγάλωνε μόνη της, σκληρά και με αυταπάρνηση, σε ένα μικρό τροχόσπιτο στην άκρη της πόλης, που δεν έμοιαζε με σπίτι, αλλά ήταν γεμάτο ζεστασιά και αγάπη.
Στη φτωχική αυτή ζωή, η Σούζαν είχε φροντίσει να περάσει στον γιο της ένα ανεκτίμητο μάθημα: «Είμαστε πλούσιοι, Σαμ, όχι σε χρήματα, αλλά σε ιστορίες. Και αυτές δεν μπορεί να μας τις πάρει κανείς.»
Ωστόσο, το σχολείο δεν ήταν εύκολο για τον Σαμ. Ο Τζάρεντ, ο νταής της τάξης, τον κορόιδευε συχνά. «Παιδί των ζητιάνων!», του φώναζε, και γελούσε με τον μικρό, τον οποίο θεωρούσε λιγότερο σημαντικό από όλους τους άλλους.
Τα λόγια του Τζάρεντ πλήγωναν τον Σαμ, όμως εκείνος ποτέ δεν τα άφησε να φτάσουν στην καρδιά του. Είχε μάθει να τις κρύβει τις πληγές του. Κάθε νύχτα, όταν το σκοτάδι τύλιγε το τροχόσπιτο,
ο Σαμ σκεφτόταν τον πόνο της μητέρας του και έταζε στον εαυτό του ότι μια μέρα θα της έδινε τη ζωή που της άξιζε. Και η μέρα αυτή ήρθε, με έναν τρόπο που ο Σαμ δεν μπορούσε να φανταστεί.
Ένα απόγευμα, όταν μια δυνατή καταιγίδα χτυπούσε την πόλη, ο Τομπί, ο ιδιοκτήτης του τροχόσπιτου, εμφανίστηκε στην πόρτα τους. Ο Τομπί ήταν γνωστός για την αυστηρότητά του και τις σκληρές απαιτήσεις του, αλλά εκείνη τη μέρα ήταν διαφορετικός.
Το αυτοκίνητό του είχε χαλάσει και ο θυμός του ήταν φανερός. Παρόλα αυτά, ο Σαμ δεν φοβήθηκε. «Μπορώ να βοηθήσω», του είπε με ήρεμο και σίγουρο ύφος, προκαλώντας την έκπληξη του Τομπί.
Παρά την αρχική αμφιβολία του, ο Σαμ κατάφερε να επισκευάσει το αυτοκίνητο, κάτι που εντυπωσίασε τον Τομπί και τον έκανε να τον προσλάβει για να αναλάβει τη συντήρηση του αυτοκινήτου του κάθε δύο εβδομάδες.
Αυτό ήταν μόνο η αρχή. Ο Τομπί άρχισε να βλέπει κάτι περισσότερο στον Σαμ. Η θέλησή του, το ταλέντο του και η αυταπάρνηση της Σούζαν έγιναν φανερά στον ισχυρό άντρα.
Μια μέρα, καθώς βρισκόταν στο σπίτι του Σαμ, είδε τις ζωγραφιές της Σούζαν πάνω σε ένα τραπεζάκι – εικόνες γεμάτες συναισθήματα και χρώματα. Ο Τομπί, εντυπωσιασμένος από την τέχνη της Σούζαν,
την ενθάρρυνε να τις προβάλλει στον κόσμο. Έτσι, με τη βοήθειά του, άνοιξαν ένα μικρό στούντιο και οι ζωγραφιές της Σούζαν άρχισαν να πωλούνται, προσφέροντας στη μητέρα και τον γιο τη δυνατότητα να ζήσουν μια καλύτερη ζωή.
Με την αλλαγή αυτή, τα πράγματα για τον Σαμ και τη Σούζαν πήραν άλλη τροπή. Ο Τζάρεντ και οι φίλοι του, που είχαν γελάσει με τον «αγορίσκο των ζητιάνων», δεν μπορούσαν να πιστέψουν τι συνέβαινε.
Ο Σαμ, που κάποτε ζούσε σε ένα τροχόσπιτο και ήταν αντικείμενο χλευασμού, τώρα είχε ένα λαμπερό αυτοκίνητο και ζούσε σε ένα από τα πιο ακριβά διαμερίσματα της πόλης. Η ιστορία του, η σιωπηλή δύναμή του,
έκανε τους άλλους να καταλάβουν ότι δεν είναι η καταγωγή μας που μας καθορίζει, αλλά η θέληση και η πίστη μας να μην εγκαταλείπουμε ποτέ.
Χρόνια αργότερα, ο Τζάρεντ, πλέον ενήλικας, συνάντησε ξανά τον Σαμ. Αυτή τη φορά, ήταν σε μια γιορτή στο ίδιο εκείνο ρετιρέ που κάποτε φαινόταν απλησίαστο για τον «αγορίσκο των ζητιάνων».
Ο Τζάρεντ, γεμάτος ντροπή και ταπεινότητα, πλησίασε τον Σαμ και του ζήτησε συγνώμη. Ο Σαμ του χαμογέλασε και του απάντησε: «Το παρελθόν δεν μπορείς να το αλλάξεις, Τζάρεντ. Αλλά μπορείς να επιλέξεις ποιος θα είσαι σήμερα.»
Η ιστορία του Σαμ δεν ήταν απλώς μια ιστορία για τη νίκη επί των άλλων. Ήταν μια ιστορία για την επιμονή, την πίστη, και την αξία του να παραμένεις πιστός στον εαυτό σου, ανεξάρτητα από τις δυσκολίες της ζωής.
Ο Σαμ είχε αποδείξει ότι με ελπίδα, θυσία και ακούραστη δουλειά, μπορείς να μετατρέψεις τα όνειρά σου σε πραγματικότητα, ακόμα και όταν όλα φαίνονται εναντίον σου.
«Μην σταματήσετε ποτέ να ονειρεύεστε», είπε ο Σαμ στο τέλος της γιορτής. «Η ζωή μερικές φορές μας δίνει λεμόνια. Αλλά με αρκετή δύναμη και ελπίδα, αυτά τα λεμόνια μπορεί να γίνουν η αρχή κάποιου υπέροχου.»
