Κώστας Σαμαράς
Όταν χάσεις τη μητέρα σου, δεν θα υπάρχει κανένας που θα νοιάζεται για σένα με τον ίδιο τρόπο που αυτή το έκανε.
Όταν χάσεις τη μητέρα σου, ο κόσμος σου θα αλλάξει.
Θα ξυπνήσεις ένα πρωί με πονόλαιμο, θα προσπαθήσεις να το πεις σε κάποιον αγαπημένο, αλλά δεν θα δώσει ιδιαίτερη σημασία. Εάν δεν πάρετε μια ασπιρίνη και δεν βάλετε ένα φουλάρι, δεν θα φύγει και θα πρέπει να το σκεφτείτε, ακόμα κι αν το σκεφτήκατε πριν, αλλά δεν θα είναι εκεί για να σας ρωτήσει δύο φορές την ημέρα αν έχει φύγει, κανείς δεν θα νοιαστεί πραγματικά για τον πόνο σας στο λαιμό, γιατί είναι ένας απλός πονόλαιμος.
Θα ξυπνήσεις ένα πρωί νευρικός, με αδύνατο χαρακτήρα, αλλά αν απαντήσεις άσχημα σε κάποιον, τότε θα πρέπει να ζητήσεις συγγνώμη, γιατί έτσι λειτουργεί, ενώ αυτή θα σε είχε καταλάβει και θα σου έλεγε ότι σε αγαπάει
Θα παίρνεις αεροπλάνο και κάθε φορά μόλις προσγειώνεσαι θα σκέφτεσαι να την πάρεις τηλέφωνο να της το πεις, γιατί μια μάνα που ξέρει ότι το παιδί της είναι στο αεροπλάνο, το περιμένει να προσγειωθεί, για να αναπνεύσει κανονικά. πάλι.
Θα είναι περίεργο να κάθεσαι στο τραπέζι τα Χριστούγεννα και να συνειδητοποιείς ότι κανείς δεν θα κοιτάξει το πιάτο σου για να δει αν τρως με όρεξη και κανείς δεν θα σε κοιτάξει στα μάτια για να δει αν είσαι στενοχωρημένος ή ήρεμος.
Με αυτό το γράμμα δεν εννοώ ότι κανείς δεν θα σε αγαπήσει ή ότι θα είσαι ένα άτομο, δυστυχισμένο
Εννοώ απλά ότι κανείς δεν θα σε αγαπήσει όσο αγαπάει τον εαυτό του, περισσότερο από τον εαυτό του.
Όσο μπορείς, ρώτησε την πολλά πράγματα για όταν ήσουν μικρός, γιατί τότε κανείς δεν θα μπορεί να σου πει περισσότερα, αλλά ξέρει τα πάντα για σένα.
Θα τη νιώσεις κοντά στις πιο απροσδόκητες στιγμές, θα ακούσεις τη φωνή της στις στιγμές της καθημερινότητας, που εξηγεί πώς να κάνεις ένα συγκεκριμένο πράγμα, αλλά πάνω από όλα θα το νιώθεις όταν νιώθεις άσχημα και θα είναι η παρηγοριά σου.
