Κώστας Σαμαράς
Mας λέει ο Χριστός: «Ηρθα στη γη Εγώ, ο Θεός, για να σε μάθω, παιδί μου, να μην πηγαίνεις πάρα πολύ μακριά με το μυαλό σου.
Γιατί θα αρρωστήσεις.
Μη φορτώνεσαι πολλά.
Ζήσε κάθε μέρα με
απλότητα.
Φάε το ψωμάκι σου σήμερα.
Και πες “ευχαριστώ”.
Σήμερα δεν έχεις να φας;
Εχεις.
Τώρα που διαβάζεις δεν έχεις να φας; Εχεις.
Γιατί, αν δεν είχες, δεν θα είχες το κουράγιο νηστικός να διαβάζεις.
Εχεις να φας.
Σε τρελαίνουν σκέψεις όμως για το μετά.
“Αύριο δεν θα βρω δουλειά. Μου είπαν ότι θα μ’ απολύσουν.
Με φοβίζει η κρίση…”» Και επιμένει ο Χριστός:
«Κοίτα το σήμερα.
Αύριο, φίλε μου, μπορεί να μας πάρει ο Κύριος και να ξεκουραστούμε, να πάμε στον Παράδεισο».
(Μην ανησυχείς, δεν θα σε πάρει, αλλά το λέω επειδή σε πιάνει αυτός ο πανικός για το μετά.
Είσαι σίγουρος γι’ αυτό το μετά;)
Ολα αυτά που έχεις στην καρδιά σου είναι λογισμοί.
Αλλαξε τους λογισμούς σου κι όλα θα τα δεις αλλιώς.
Ηρθε ο Κύριος στη γη για να σου δώσει φωτεινούς λογισμούς και να δεις όλα τα θέματά σου μέσα στο φως Του, ώστε να πάρεις ελπίδα, δύναμη και κουράγιο!
Γεννήθηκε ο Χριστός για να σε γαληνέψει.
Μάθε να ανακοινώνεις και να λες αυτά που έχεις μέσα σου.
Για να ηρεμείς.
Να επικοινωνείς με έναν άνθρωπο που αγαπάς και να μοιράζεσαι τον πόνο σου.
Μην τα κρατάς όλα αυτά μέσα σου. Διότι έτσι γίνονται δηλητήριο και στο τέλος αρρώστια. Γιατί και οι σωματικές αρρώστιες ξεκινούν από ψυχικές εντάσεις.
Κι ήρθε ο Χριστός στη γη γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο: να σου πάρει τον καρκίνο.
Της ψυχής και του σώματος.
Διότι, αν η ψυχή σου γαληνέψει, αν κοιμάσαι σαν τα παιδάκια, που δεν έχουν αγωνία για το αύριο, θα είναι και το σώμα σου γαλήνιο.
Εχεις ακούσει ποτέ κάποιο παιδάκι να λέει με αγωνία:
«Τι θα κάνω αύριο, για να δούμε;»
Το παιδάκι ζει τη στιγμή!
Το τώρα. Εσύ θα σκεφτείς, βέβαια, για το μέλλον των παιδιών σου. Θα σκεφτείς για τα χρήματα που έχεις στην τράπεζα και πρέπει να συγκεντρώσεις για το δάνειο, για το σπίτι, για τα έξοδα, για το αυτοκίνητο.
Θα τα σκεφτείς όλα αυτά, αλλά όχι με τέτοιον τρόπο, που να σε διαλύσουν.
Δεν πρέπει να διαλυθείς.
Θα τα σκεφτείς για λίγο και μετά θα πεις:
«Εχει ο Θεός.
Σήμερα καλά δεν είμαστε;
Καλά δεν πάει η ζωή; Καλά πάει». Καλά πάει!
Μάθε να λες ένα «ευχαριστώ».
Μάθε να κοιτάς το φως κι όχι το σκοτάδι. Και ν’ ανοίγεις τα χέρια σου στον Χριστό, όπως έλεγε ο Αγιος Πορφύριος, «η λύση για το σκοτάδι της γης δεν είναι να σκαλίζουμε αυτό το σκοτάδι και ν’ ασχολούμαστε μαζί του. Ανοιξε την αγκαλιά σου στον Χριστό. Να η λύση».
Είναι δυνατό να υπάρχει ο Χριστός δίπλα σου, ο Κύριος, και να έχεις και απελπισία;
Αν βάλεις τον Χριστό στη ζωή σου, θα σου φέρει την ελπίδα.
Δες αλλιώς αυτό που σε πονά.
Μπορείς να το δεις αλλιώς.
Εχεις πάθει… Ξέρεις τι έχεις πάθει;
Εναν εθισμό. Μια συνήθεια στην απογοήτευση.
Και τη ζητάς πλέον διαρκώς.
Πόσες φορές το βλέπω αυτό όταν μιλάω με κάποιον και προσπαθώ να του δώσω ελπίδα, αλλά εκείνος αντιστέκεται στη χαρά. Και μ’ εσένα το ‘χω πάθει αυτό.
Να προσπαθώ εγώ να μεταφέρω ένα κύμα ελπίδας στην ψυχή σου κι εσύ να μην το δέχεσαι.
Κι ενώ μπορείς να χαρείς, με τον τρόπο σου λες:
«Οχι, όχι, εγώ προτιμώ να βρω κάτι να απογοητευτώ, να σκεφτώ κάτι δυσάρεστο.
Μου φαίνεται πιο συνηθισμένο και βολικό.
Δεν γίνεται να πιστέψω ότι εγώ θα χαρώ!
Δεν μπορώ να δεχτώ ότι όλα θα πάνε καλά στη ζωή μου.
Πρέπει να βρω κάτι να στενοχωριέμαι».
Κι ήρθε ο Χριστός και μας είπε να χαιρόμαστε.
Από το βιβλίο του π. Ανδρ. Κονάνου «Στο βάθος κήπος»
epilekta.com
