Κώστας Σαμαράς
Καταρχήν, ο Πόρος, το υπέροχο αυτό μέρος που βρίσκεται στον Σαρωνικό Κόλπο του Αιγαίου Πελάγους απέναντι από την περιφερειακή ενότητα της Αργολίδας, δεν αποτελεί ένα, αλλά δύο νησιά.
Το πρώτο και πιο μικρό από αυτά ονομάζεται Σφαιρία, επί της ουσίας ένας ηφαιστειογενής θόλος λάβας, πάνω στον οποίο είναι χτισμένη η Χώρα.
Προχωρώντας αριστερά του λιμανιού, συναντά κανείς το στρατόπεδο του Πολεμικού Ναυτικού, δηλαδή τον πρώτο Ναύσταθμο της ελεύθερης Ελλάδας που είχε ιδρυθεί το 1827.
Κατόπιν, υπάρχει ένα γεφυράκι πάνω από τον μικρότερο ίσως ισθμό του κόσμου, εκείνον που συνδέει τη Σφαιρία με την Καλαυρία (στα αρχαία κείμενα ο Πόρος αναφέρεται Καλαυρεία).
Πήρε το όνομά της από την καλή αύρα που δημιουργεί στο νησί ο αέρας της θάλασσας, αναμεμειγμένος με εκείνον των δασών.
Να σημειωθεί ότι οι κάτοικοι της Καλαυρείας, μαζί με Τροιζήνιους, ίδρυσαν στα τέλη του 8ου αιώνα π.Χ. στην Κάτω Ιταλία την πόλη Σύβαρις και έδωσαν το ίδιο όνομα (Καλαβρία=Calabria) στην ευρύτερη περιοχή.
Στον Πόρο μπορείτε να μεταβείτε ακτοπλοϊκώς με συμβατικά (περίπου 2,5 ώρες) ή «δελφίνια» (περίπου 1 ώρα) που φεύγουν καθημερινά από το λιμάνι του Πειραιά, με τις τιμές των εισιτηρίων να ξεκινούν από τα 17 ευρώ. Φέτος που οι τιμές (σχεδόν) παντού έχουν ξεφύγει ο Πόρος βρίσκεται στην κορυφή των προτιμήσεων εκείνων που επιλέγουν τελευταία στιγμή τον προορισμό τους, με βάση το πόσο οικονομικός είναι. Στον Πόρο πας γρήγορα και το όλο πακέτο ακτοπλοϊκών, διαμονής, φαγητού είναι από τα πλέον οικονομικά που μπορείς να βρεις φέτος.
Η γραμμή Πειραιάς-Πόρος είναι διαθέσιμη καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, ενώ υπάρχουν τουλάχιστον 4-6 καθημερινά δρομολόγια πλοίων κατά τους θερινούς μήνες, από νωρίς το πρωί μέχρι και το απόγευμα.
Επίσης, αν επιλέξει κανείς τη μετάβαση με το αυτοκίνητο και έστω ότι ξεκινά από την Αθήνα, θα χρειαστεί περίπου δίωρη οδήγηση μέχρι τον Γαλατά Τροιζηνίας, απ’ όπου ένα μικρό φέρι αναλαμβάνει τη μετακίνηση προς το νησί.
Ένα από τα πιο ξεχωριστά σημεία του Πόρου είναι το Λιμανάκι της Αγάπης, με τα κρυστάλλινα, ήρεμα νερά και τα πεύκα που αγκαλιάζουν τη θάλασσα.
Σύμφωνα με την προφορική παράδοση, το συγκεκριμένο όνομα δόθηκε επειδή μαζεύονταν οι ψαράδες για να μοιράσουν τη λεία τους στους φτωχούς.
Κατά μία άλλη εκδοχή, πριν από μισό περίπου αιώνα, στο σημείο έσπευδαν ζευγαράκια που δεν φαίνονταν λόγω των πεύκων, προκειμένου να εκδηλώσουν τον έρωτά τους.Μία άλλη καλή επιλογή για κολύμπι αποτελεί το Ασκέλι, μία μεγάλη ήρεμη παραλία 2 περίπου χλμ. από το κέντρο, που στην αρχή της η θάλασσα έχει πετραδάκια και στη συνέχεια άμμο.
Επί πληρωμή, αλλά όχι σε απαγορευτικές τιμές όπως αναφέρουν οι περισσότερες διαδικτυακές πηγές, υπάρχουν ομπρέλες και ξαπλώστρες, πολλές εκ των οποίων είναι στημένες εκεί που σκάει το κύμα.
Άλλες ωραίες παραλίες είναι το Νεώρειο, ο Ρωσικός Ναύσταθμος, το Κανάλι, το Μοναστήρι, η Καλυψώ, η Βαγιωνιά, η Πλάκα, η Αλυκή, το Καραπολίτι, τα Μακρογιαννέικα και το Περγάρι.
Σήμα κατατεθέν του νησιού είναι το περίφημο Λεμονόδασος με τα χιλιάδες δέντρα, τα οποία ευωδιάζουν ιδιαίτερα την άνοιξη.
Από αυτό το ξεχωριστό μέρος, οι ντόπιοι και οι Γαλατιώτες έβγαζαν σημαντικά έσοδα επί σειρά αιώνων, ώσπου τις τελευταίες δεκαετίες επήλθε η εγκατάλειψη και η ασύμφορη συγκομιδή.
Όλη η πόλη του Πόρου έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός από το 1993, ενώ δεκάδες νεοκλασικά του έχουν κηρυχθεί διατηρητέα κτίρια.
Στο βόρειο μέρος του νησιού βρίσκονται τα ερείπια του Ναού του Ποσειδώνα, το οποίο ήταν το κέντρο της Αμφικτυονίας της Καλαυρείας.
Παράλληλα, στον πλατεία Κορυζή υπάρχει το Αρχαιολογικό Μουσείο, όπου εκτίθενται αρκετά τοπικά ευρήματα.
Αναφορικά με τους χώρους εστίασης που αξίζουν να επισκεφθεί κανείς είναι οι ταβέρνες “Oasis”, «Απάγκιο», “Karavolos”, “Gia mas” και τα εστιατόρια “Poseidon”, “Primasera”.
Εν κατακλείδι, υπάρχουν αρκετοί λόγοι για να σπεύσει κάποιος στον Πόρο, ιδίως αν είναι κάτοικος της Αττικής ή της Πελοποννήσου. Η κοντινή απόσταση, οι παραλίες και το Λεμονόδασος, συγκαταλέγονται στα δυνατά του σημεία. Επίσης, η γαλήνη που επιτρέπει στα ζευγάρια να κάνουν ρομαντζάδα, δίνοντας μία… εσάνς από Βενετία.
