Πέγκυ Σκουλού
Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας “έφυγε” από τη ζωή, πριν από πέντε χρόνια, με τραγικη φιγούρα τη μητέρα του, που δεν μπορεί να ξεπεράσει την απώλεια του γιου της.
Πέντε χρόνια από το θάνατο του Κωνσταντίνου Κατσίφα
«Πέντε χρόνια κλαίω τον γιόκα μου. Πέντε χρόνια ο τάφος του παιδιού μου έχει γίνει και το δικό μου σπίτι. Το παιδί μου το έφαγαν ανήμερα της εθνικής επετείου. Κι έπεσε από τις σφαίρες των Αλβανών, όπως ακριβώς έπεσαν και οι ήρωες του ’40 από τις σφαίρες των Γερμανών», εξομολογήθηκε η χαροκαμένη μητέρα, σε συνέντευξη που παραχώρησε στον Νίκο Νικόλιζα.
Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας έφυγε για λίγο από την πλατεία, για να πάει στο σπίτι του και να πάρει το αυτόματο όπλο καλάσνικοφ που είχε στην κατοχή του και γυρίζοντας, άρχισε να πυροβολεί στον αέρα προς εκφοβισμό των αστυνομικών.
Ύστερα από ανταλλαγή πυροβολισμών, ο άτυχος άνδρας διέφυγε προς τα κοντινά βουνά και οι αστυνομικοί ειδοποίησαν το σώμα ειδικών δυνάμεων της Αλβανίας, τη Renea, να έρθει προς ενίσχυσή τους.
Οι ειδικές δυνάμεις, με τη βοήθεια εκπαιδευμένου σκύλου, εντόπισαν τον αδικοχαμένο άνδρα, ο οποίος, αν και είχε ήδη φτάσει στην κορυφή Τσούκλισα της περιοχής, προτίμησε να γυρίσει πίσω, προς το χωριό, όπου συναντήθηκε με το απόσπασμα της Renea.
Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας κατάφερε να διαφύγει προς τα παρακείμενα βουνά, ωστόσο, εντοπίστηκε από ελικόπτερο της αλβανικής αστυνομίας και, σε ανταλλαγή νέων πυροβολισμών, έπεσε νεκρός.
Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας “έπεσε” από τα αλβανικά πυρά
Όπως υπογράμμισε στην «Espresso» η μητέρα του «πέντε χρόνια περιμένουμε το αληθινό πόρισμα των δικαστικών Αρχών. Όχι αυτό το ψεύτικο πόρισμα, που λέει ότι αυτοκτόνησε. Ο γιόκας μου δεν θα αυτοκτονούσε ποτέ και για κανέναν. Ήταν ήρωας στην καρδιά και την ψυχή. Τον έφαγαν για τη σημαία που πήγε να ανεβάσει στην πλατεία του χωριού. Και μέχρι σήμερα δεν βρέθηκε κανένας πολιτικός να έρθει να μας συμπαρασταθεί σαν οικογένεια. Λες και δεν είμαστε Έλληνες εμείς! Λες και δεν φυλάμε Θερμοπύλες εδώ πάνω».
Η κηδεία του εθνομάρτυρα, όπως τον αποκάλεσαν οι μητροπολίτες και οι ιερείς στην κηδεία, έγινε 10 μέρες μετά τον θάνατό του, με χιλιάδες κόσμου να έχουν πλημμυρίσει το μικρό χωριό της Βορείου Ηπείρου.
Οι στιγμές μάλιστα εκείνες ήταν τόσο συγκινητικές, που πολλά ΜΜΕ τις παρομοίασαν με τις στιγμές ηρώων που είχαν πέσει στα ελληνοαλβανικά σύνορα κατά το Επος του ’40.
«Ο γιος μου έγινε ήρωας μετά τον θάνατό του. Το χωριό και το μνήμα του τα επισκέπτονται εκατοντάδες κόσμου για να προσκυνήσουν. Οσο ζούμε, εμείς η οικογένειά του, δεν θα αφήσουμε άσβεστη τη μνήμη του. Και θα πολεμήσουμε να μάθει όλος ο κόσμος την πραγματική αλήθεια του θανάτου του» κατέληξε η μητέρα του.
