Κώστας Σαμαράς
Σύμφωνα με πληροφορίες, σε ηλικία 68 ετών “έφυγε” από την ζωή ο καθηγητής Θοδωρής Βουτσάς, συνιδιοκτήτης του Φροντιστηρίου Παιδεία-Ιωνία στον Βόλο. Σύμφωνα με πληροφορίες των Γεγονότων, ο 68χρονος περπατούσε χθες το βράδυ στην παραλία με την σύζυγό του όταν αισθάνθηκε ξαφνικά αδιαθεσία και κατέρρευσε. Στο Νοσοκομείο του Βόλου όπου μεταφέρθηκε, απλά διαπιστώθηκε ο θάνατός του από ανακοπή καρδιάς.
Η σορός του θα βρίσκεται την Κυριακή στις15.30 στον ιερό ναό της Ευαγγελίστριας Νέας Ιωνίας και στις 15.45 θα τελεστεί η εξόδιος ακολουθία.
Το φροντιστήριο Παιδεία Ιωνία σε ανάρτηση του αναφέρει:
‘’ Με μεγάλη θλίψη αποχαιρετούμε τον δάσκαλο, συνεργάτη, φίλο μας, Thodoris Voutsas.
Καλό παράδεισο.’’
Ο συνάδελφος του επίσης καθηγητής στο παραπάνω φροντιστήριο Σπύρος Σαρακατσάνος αποχαιρετά τον φίλο και συνάδελφο του
‘’ Καλό ταξίδι φίλε μου καλέ! Θα μας λείψεις τόσο πολύ! Πάντα όρθιος στις επάλξεις της εκπαίδευσης!’’
Ο Σπύρος Σαρακατσάνος:
Καλό ταξίδι φίλε μου καλέ! Θα μας λείψεις τόσο πολύ! Πάντα όρθιος στις επάλξεις της εκπαίδευσης!
Στο προφίλ του εκλιπόντα στο FB έγινε η ακόλουθη ανάρτηση για την απώλεια του Θοδωρή Βουτσά:
Νίκο, εχθές αφού σε χαιρέτησα, γύρισα οδηγώντας από Λάρισα για Βόλο. Δεν ήμουν μόνος. Είχα παρέα τον παππού. Κάθε φορά που γυρίζαμε από δουλειά στην Λάρισα ενώ οδηγούσα, ο παππούς άρχιζε τα γνωστά. Να εδώ σκοτώσανε οι Γερμανοί σαράντα πατριώτες που μετέφεραν με φορτηγό, βρήκανε στην στροφή έναν σκοτωμένο μοτοσικλετιστή και ο επικεφαλής είπε «κατεβάτε κάτω» και με το «πύρ» τους σκοτώσανε όλους εκτός από έναν, που γλύτωσε και την χαριστική βολή. Να εδώ είναι το μαγαζί του Γιώργου που είχε μία κόρη άσχημη που ήθελε να την παντρέψει αλλά δεν την έπαιρνε κανείς. Να εδώ είναι το βενζινάδικο του τρελού του Ιάπωνα. Να εδώ είναι η βίλα όπου φιλοξενήθηκε ο βασιλιάς όταν ήρθε για κυνήγι. Εγώ οδηγούσα και εκείνος απολάμβανε την αφήγησή του που ποτέ δεν άκουγα.
Νίκο οδηγούσα πάλι εγώ (πήγα από τον παλιό δρόμο γιατί ο παππούς δεν ήθελε να πληρώνει κοροιδίστικα διόδια) αλλά ταυτόχρονα έκανα την αφήγηση, κι ο παππούς άκουγε. Να εδώ ήτανε του Γιώργου, να εδώ ήταν ο Ιάπωνας, να εδώ έμεινε ο βασιλιάς, αλλά πατέρα πρέπει να σου πω το πιο σημαντικό απ’ όλα, που δεν έζησες να το χαρείς. Και πρέπει να σου το πω γιατί ξέρω όπου κι αν είσαι θα καμαρώνεις. Ο Νίκος μας είναι γιατρός στο Πανεπιστημιακό της Λάρισας. Στο Πανεπιστημιακό πατέρα, που είχε κολλήσει η καρδιά σου τα τελευταία χρόνια, εσύ που νέος, δεν ήθελες να ακούσεις για γιατρό. Και σου μοιάζει πατέρα έχει πάρει πολλά από εσένα, λεβεντιά, επιχειρηματικότητα, καθαρή προσγειωμένη σκέψη. Και σήμερα έχει γενέθλια πατέρα. Να τον χαιρόμαστε.
Νίκο, συγχώρεσέ με για τις “μνήμες” έτσι μεγάλωσα κι έτσι έμαθα. Με το που γεννιούνται οι γιοί μας, τους σταυρώνουμε με τα καρφιά της δήθεν δικής μας παράδοσης, τους ράβουμε στις ληγμένες μας ιστορίες. Καθώς αφήνουμε κληρονομιά αρχαίες “αναμνήσεις”, τους «χαρίζουμε» τις αλυσίδες μας, όπως έκαναν σ’ εμάς οι πατεράδες μας.
Νίκο κοίτα μπροστά! Όποιος αγαπάει τα παιδιά του, δεν αφήνει καμιά μνήμη ως κληρονομιά, καμιά παλιά εικόνα για προσκύνημα. Όποιος αγαπάει, θέλει να χαρίζει ελευθερία και λήθη
Δυστυχώς σήμερα δεν θα γυρίσει ο Θοδωρής μας και θα πάει να βρει τη κυρα Στάσα και το Κυρ Νίκο να τα πουνε απο κοντά σε ενα κυριακάτικο τραπεζι…
