Πέγκυ Σκουλού
Η Μάρθα Λαμπίρη Φεντόρουφ, που πρωταγωνιστεί στη σειρά «Παγιδευμένοι», μιλά στο Queen.gr για τη ζωή της αλλά και για τον συμπρωταγωνιστή της.
Είναι το κορίτσι του, τρία μέτρα όμορφου όπως τον χαρακτηρίζει, Μιχάλη Λεβεντογιάννη, η δαιμόνια ‘Aννα Ροδίτη (πλην άτυχη) δικηγόρος της σειράς «Παγιδευμένοι», η ηθοποιός που έγινε talk of the town τη φετινή τηλεοπτική σεζόν. Το κορίτσι που ονειρεύεται ακόμη πως κάποια στιγμή θα γίνει επαγγελματίας ντράμερ και γνωρίζει να παίζει τόσα μουσικά όργανα που σε ένα άλλο επαγγελματικό σύμπαν θα μπορούσε να είναι εξαιρετική μουσικός.
Η Μάρθα Λαμπίρη Φεντόρουφ προτίμησε να γίνει ηθοποιός σχεδόν από τύχη. Και μοιάζει σα να κέρδισε τον πρώτο αριθμό του λαχείου, γιατί μετά από 120 άλλες συνυποψήφιες που βρέθηκαν να κάνουν οντισιόν για να γίνουν η Άννα Ροδίτη στη σειρά «Παγιδευμένοι» εκείνη ήταν η εκλεκτή για να γίνει πρωταγωνίστρια σε μία νύχτα και το πιο πολυσυζητημένο τηλεοπτικό πρόσωπο.
Μπορεί οικογενειακώς να περνά από φουρτούνες και αμφισβητήσεις, αλλά στην δική της ζωή υπάρχει αγάπη, με τη μισή της καρδιά να ανήκει στην Πολωνία από όπου κατάγεται η μητέρα της και η υπόλοιπη στο λιμάνι, ως βέρα Πειραιώτισσα όπως ο παππούς της.
Κορίτσι του κόσμου, η Η Μάρθα Λαμπίρη, πολίτης του Λονδίνου για ένα διάστημα, εκεί όπου ήρθε αντιμέτωπη με τις δυσκολίες μίας γυναίκας της σύγχρονης Ευρώπης που γίνεται η ηρωίδα της καθημερινότητας.
Η Μάρθα Λαμπίρη Φεντόρουφ αποκαλύπτει στο Queen.gr τη ζωή της.
Μικρή, πίστευες στους ήρωες;
Πολύ και είχα αρκετούς ως αγαπημένους. Θυμάμαι διάβαζα συνέχεια τις περιπέτειες του Δον Κιχώτη. Τρελαινόμουν για την Κάντι Κάντι, την Τοσοδούλα, τον Μπόλεκ και τον Λόλεκ. Είχα πολλές βιντεοκασέτες με επεισόδια από αυτά.
Σαν ένα παραμύθι μοιάζει και η γνωριμία της μητέρας σου και του πατέρα σου;
Θα μπορούσε να το πει κανείς πως έμοιαζε με παραμύθι. Η μαμά μου σπούδαζε Αρχαιολογία στην Πολωνία, γνώρισε τον πατέρα μου σε ένα ταξίδι της εδώ, ερωτεύτηκαν, παντρεύτηκαν και αποφάσισε πια να μείνει εδώ.
Ήταν δύσκολο ή εύκολο να μιλάς και να γράφεις και στις δύο γλώσσες;
Δεν είχα μέτρο σύγκρισης για να σου πω αν ήταν εύκολο. Έγινε πολύ φυσικά γιατί μάθαινα ταυτόχρονα και τις δύο γλώσσες από μωρό, αν και ως παιδί άργησα να μιλήσω. Μετά όμως πήρα φόρα και στις δύο γλώσσες. Στα πρώτα ταξίδια που έκανα στην Πολωνία για να δω την οικογένεια της μαμάς μου, χρειαζόμουν κάποιες μέρες για να προσαρμοστώ, γιατί δεν έμενα εκεί και πολλές εκφράσεις είτε δεν τις καταλάβαινα, είτε δεν μπορούσα να τις πω. Πάλευα με μισά αγγλικά και μισά πολωνικά να μιλήσω.
Είσαι δεμένη μαζί τους;
Ναι, πολύ, γιατί το μεγαλύτερο κομμάτι της οικογένειας μου είναι εκεί. Δεν πρόλαβα να γνωρίσω τον Έλληνα παππού μου. Αν και όλοι μα όλοι στην οικογένεια λένε όμως, ότι είμαι «Θανασάκης», του μοιάζω πολύ σε εμφάνιση, σε χαρακτήρα και σε συμπεριφορά. Με έναν τρόπο ήταν καλλιτέχνης γιατί είχε το πρώτο φωτογραφείο στον Πειραιά. Έχω ακούσει τόσες όμορφες ιστορίες να λένε για εκείνον.
Τι σε τράβηξε στην τέχνη;
Αυθόρμητα έγιναν όλα. Από 3 χρονών έκανα μπαλέτο, έκανα μαθήματα πιάνου και μετά πήγα στο Μουσικό Γυμνάσιο όπου εκεί πια ασχολήθηκα με 5 συνολικά μουσικά όργανα, παράλληλα με την χορωδία και τα ατομικά μαθήματα στο τραγούδι.
Κάποια στιγμή είχα ένα μεγάλο όνειρο, το να φύγω να πάω στη Χαβάη και να σπουδάσω ντραμς στο κορυφαίο Πανεπιστήμιο του Berkeley.
Αντί για ντράμερ ή μουσικός έγινες ηθοποιός…
Αποφάσισα για να έχω παραπάνω ώρες για χορό, να φύγω από το Μουσικό σχολείο και να πάω σε Γενικό Λύκειο. Ήξερα όμως ότι δεν θα γίνω μπαλαρίνα. Πες ότι συνωμότησε το σύμπαν ή ήταν σύμπτωση, αλλά με το που άλλαξα το σχολείο, άρχισε να με ενδιαφέρει η υποκριτική. Σε ένα ταξίδι στο Λονδίνο, ένας θείος μου που έμενε στην πόλη με πήγε ένα βράδυ στο θέατρο για να δούμε μιούζικαλ. Τότε έπαθα σοκ.
Έβλεπα τους ηθοποιούς πάνω στην σκηνή και έλεγα: «Μα, αυτοί κάνουν ότι εγώ αγαπάω». Στο Λύκειο μπήκα σε μία θεατρική ομάδα και κατάλαβα πια ότι αυτό θέλω μόνο στη ζωή μου.
Το είπα στην δασκάλα μου η οποία δεν πήγε να μου χαϊδεψει τα αυτιά. Με δοκίμαζε για να δει αν πραγματικά το ήθελα πολύ.
Μετά τις σπουδές στην δραματική έφυγες για το Λονδίνο;
Ναι, αλλά όχι απαραίτητα με την προοπτική να μείνω για πάντα εκεί. Έφυγα γιατί ήθελα να γνωρίσω τον κόσμο, δε με χώραγε ο τόπος εδώ.
Τα κατάφερες οικονομικά;
Έκανα πολλές δουλειές και όχι μόνο καλλιτεχνικές με κάποιες συμμετοχές σε ταινίες. Να φανταστείς ότι λίγο πριν έρθω για την οντισιόν των Παγιδευμένων στην Αθήνα, δούλευα σε ένα παιδικό θέατρο, ήμουν ταξιθέτρια, καθάριζα το θέατρο, και τις τουαλέτες. Έκανα τα πάντα.
Σε τιμά που το λές…
Αποκαλυπτική η συνέντευξη με τη Μάρθα Λαμπίρη: “Είναι η αλήθεια. Γιατί να το κρύψω;”
Συνεχίζει να είναι δύσκολο για μία γυναίκα να κάνει καριέρα ακόμη και στο εξωτερικό; Κάποια στιγμή φάνταζε το ιδανικό να φύγει κάποιος από την Ελλάδα.
Στην Αγγλία τα τελευταία χρόνια έχουν αλλάξει πολλά. Υπάρχει ευαισθητοποίηση σε θέματα ρατσισμού και σεξισμού. Σκέψου ότι έχουν φτάσει στο σημείο να έχουν επιγραφές στο μετρό που δίνουν συμβουλές στις γυναίκες για το τι να κάνουν σε περίπτωση που κάποιος τις κοιτάξει επίμονα και προσβλητικά, ή αν κάποιος φτάσει στο σημείο να τις ενοχλήσει. Και σε προτρέπουν να το αναφέρεις. Δεν είναι όμως όλα ρόδινα και δεν έχουν γίνει ξαφνικά όλα, υπέροχα.
Μέχρι την στιγμή που μετακόμισα από το Λονδίνο, γίνονταν πολλές επιθέσεις, τόσο ρατσιστικές όσο και σεξιστικές.
Θα σου πω και ένα παράδειγμα που αφορά τα παιδιά και την εγκληματικότητα. Υπάρχουν μαγαζιά που πουλούν ειδικά γιλέκα για τις στολές των παιδιών στο σχολείο, που τα προστατεύουν από τυχόν επίθεση με μαχαίρι. Καταλαβαίνεις λοιπόν, πως η βία δεν έχει εξαλειφθεί. Αλλά υπάρχει μία κινητοποίηση, υπάρχει τουλάχιστον πρόβλεψη.
Ισότητα υπάρχει σε μία χώρα που υπάρχουν γυναίκες όλων των εθνικοτήτων;
Ναι, δίνουν σημασία στο diversity, στην ίση κατανομή ανδρών και γυναικών σε όλους τους επαγγελματικούς χώρους.
Πώς τα πας με τις αλλαγές; Γιατί μέσα σε μία μέρα, έλαβες ένα τηλεφώνημα, μία πρόταση για μία σειρά και ξαφνικά έγινες πρωταγωνίστρια στους «Παγιδευμένους» μετά από 120 οντισιόν άλλων κοριτσιών. Σα να κέρδισες τον πρώτο λαχνό του λαχείου δηλαδή…
Ήταν ξαφνικό, ήταν ανέλπιστο γιατί δεν ήταν κάτι που το κυνήγησα από μόνη μου. Είχα έρθει τον περασμένο Απρίλιο στην Αθήνα για να ανανεώσω το διαβατήριό μου και να δω τους δικούς μου και είχα κάνει ένα τηλεφώνημα στην casting director Ηρώ Γάλλου για να φτιάξουμε ένα promo video χωρίς όμως συγκεκριμένο λόγο. Γύρισα στην Αγγλία και σχεδόν το ξέχασα. Μέχρι που με πήραν τηλέφωνο για να έρθω στην Ελλάδα και να κλείσουμε μία ακρόαση για τον ρόλο της Άννας η οποία και κράτησε 2,5 ώρες. Μαζί με τον Μιχάλη.
Σπάνιο που από την πρώτη στιγμή είστε ταιριαστοί…
Φοβόμουν πώς θα ήμασταν μαζί ως τηλεοπτικό ζευγάρι με τον Μιχάλη. Καταρχάς μπήκα στο δωμάτιο φορώντας μία 12ποντη γόβα και τον βλέπω για πρώτη φορά μπροστά μου πανύψηλο και λέω από μέσα μου: «Καλά, αποκλείεται να βγάλουμε κάδρο μαζί θα ταλαιπωρήσω το συνεργείο», είπε γελώντας η Μάρθα Λαμπίρη.
Μήπως ήσουν υπερβολική;
Μην το λες. Έχω φάει άκυρο από σκηνοθέτη επειδή ήμουν κοντύτερη κατά 3 εκατοστά.
Δεν χρειάζεται να στο πω εγώ, αλλά ξαφνικά όλοι μιλούν για σένα και είσαι πλέον αναγνωρίσιμη με ότι αυτό συνεπάγεται. Φρίκαρες λίγο στην αρχή;
Κρατάω ότι κάποιους έχει αγγίξει αυτό για το οποίο έχουμε τόσο πολύ μοχθήσει και είναι πολύ όμορφο αυτό. Στην καθημερινότητά μου δεν άλλαξε κάτι. Στις αρχή δεν ήμουν τόσο αναγνωρίσιμη. Ακόμη και τώρα κάποιοι με βλέπουν στο δρόμο και αμφιβάλλουν αν είμαι εγώ. Μου έχουν τύχει από τα πιο ευχάριστα με τον κόσμο έως και τα πιο άβολα. Δηλαδή να τρέχω στο δρόμο με το κινητό στο χέρι, να είμαι αγχωμένη και να με σταματάνε λέγοντας μου «Έλα κοπελιά σε αναγνωρίσαμε».
Ζήλια από τις θαυμάστριες του Μιχάλη έχεις εισπράξει με κάποιο περίεργο μήνυμα;
Για τον Μιχάλη, αυτόν τον τρία μέτρα όμορφο; Κοίταξε, υπάρχουν πάρα πολλά fun club για την σειρά και στην πορεία αγάπησαν ως ζευγάρι την Άννα και τον Δημήτρη. Για αυτό και δεν έχω δεχτεί κανένα σχόλιο ζήλιας.
Αντίθετα μάλιστα, λαμβάνω συνέχεια μηνύματα του τύπου «άντε φίλα τον να τελειώνουμε»! Παραδέχτηκε η Μάρθα Λαμπίρη, γελώντας ξανά.
Ειδικά όταν τον παράτησα σε ένα επεισόδιο μου έγραφαν «τι κάνεις ρε Άννα; Γύρνα πίσω».
Δεν ξέρω πως θα εξελιχθεί η ιστορία μας, αλλά εδώ υπάρχει αγάπη.
Είσαι το ίδιο πεισματάρα και εγωίστρια όπως η Άννα;
Πεισματάρα θα έλεγα πως είμαι και αυτό μεταφράζεται καμιά φορά και σε ξεροκεφαλιά. Είμαι επίσης άνθρωπος που ρισκάρω και είμαι διαλλακτική. Είμαι εν δυνάμει διπλωμάτης! Έχω μία ικανότητα σε κάποιες δύσκολες καταστάσεις να βρίσκω την άκρη. Αυτό είναι ιδιαίτερα καλό και για τους φίλους μου.
Είναι μία δεύτερη οικογένεια πια το καστ των Παγιδευμένων;
Νιώθω πως με αυτούς τους ανθρώπους έκανα φιλίες που θα κρατήσουν για μία ολόκληρη ζωή.
