Κώστας Σαμαράς
Περίπου όλη μου τη ζωή εργάστηκα στο εξωτερικό για να στηρίζω τις κόρες μου. Μερικές μέρες πριν, ήρθα να τις επισκεφτώ για να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά μαζί. Έφερα 7.000 ευρώ που είχα αποταμιεύσει τους τελευταίους μήνες. Αλλά οι κόρες μου δεν κοίταξαν καν αυτά τα χρήματα.
– Μαμά, πρέπει να μιλήσουμε σοβαρά. Δεν χρειαζόμαστε τα δικά σου χρήματα.
Ήμουν καχύποπτη και δεν καταλάβαινα τι συνέβαινε. Αλλά όταν μίλησε η μεγαλύτερη κόρη μου, τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα…
Συνέχεια παρακάτω ⬇️⬇️
Ο σύζυγός μου πέθανε όταν τα παιδιά ήταν ακόμα μικρά. Έμεινα μόνη με χρέη και χωρίς δουλειά. Τότε η γιαγιά μου με συμβούλεψε να φύγω να δουλέψω στο εξωτερικό.
Δεν ήξερα πώς να αφήσω τα παιδιά, αλλά η γιαγιά μου ήταν σίγουρη. “Πήγαινε, εγώ θα φροντίσω για αυτά”, έλεγε. Έτσι, πήγα να δουλέψω στη Γαλλία. Ήταν απίστευτα δύσκολο, αλλά τα κατάφερα.
Όλα τα χρήματα που κέρδιζα τα έστελνα στη γιαγιά μου, κρατώντας μόνο τα απαραίτητα. Ευτυχώς, τα παιδιά ήταν καλά.
Όταν οι κόρες μου μπήκαν στο πανεπιστήμιο, πλήρωνα τα δίδακτρα και το ενοίκιο τους. Με τον καιρό, κατάφερα να τους αγοράσω δύο διαμερίσματα.
Μερικές μέρες πριν, ήρθα να τις επισκεφτώ για να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά μαζί. Έφερα 7.000 ευρώ που είχα αποταμιεύσει τους τελευταίους μήνες. Σκέφτηκα ότι θα μπορούσαμε να τα μοιραστούμε και να τα χρησιμοποιήσουν για τις ανάγκες τους.
– Αγαπημένες μου, αυτό είναι το δώρο μου για εσάς για την Πρωτοχρονιά.
– Μαμά, δεν χρειαζόμαστε τα δικά σου χρήματα, – απάντησαν.
– Αλλά… γιατί; Έκανα όλα αυτά για εσάς.
– Μαμά, αυτά είναι τα δικά σου χρήματα. Εσύ δούλεψες όλη σου τη ζωή για μας, και μας παραμέλησες. Σ’ αγαπάμε και θέλουμε να είσαι ευτυχισμένη.
Δεν ήξερα τι να πω. Ήταν σαν να με άφησε όλα ξαφνικά. Πήγαμε μαζί σε ένα ινστιτούτο ομορφιάς, μετά για ψώνια. Και την Πρωτοχρονιά, αποφασίσαμε να πάμε να περάσουμε τις διακοπές στα βουνά.
Τώρα είμαι χαρούμενη. Φαίνεται ότι θέλουν να με υποστηρίξουν με τον ίδιο τρόπο που τις στήριζα πριν. Είναι ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή μου, γεμάτο αγάπη και φροντίδα.
