Πέγκυ Σκουλού
Είμαι μοναχοπαίδι. Όλοι οι συγγενείς με αγαπούσαν πολύ και πάντα αναρωτιόμουν γιατί ήμουν το αγαπημένο ανηψακι.
Ο μπαμπάς ξυλουργός εργολαβίες τότε έβγαζε καλά λεφτά νοικοκύρης με λάτρευε μου έλεγε παραμύθια με πήγαινε κούνιες. Η μαμά στο μαγαζί του θείου όλο δούλευε η μαγειρεύει η μου ψώνιζε ρούχα ηταν οι στιγμές που ήμασταν μαζί δεν είχα το δέσιμο που είχα με τον πατερα.
Στα 15 στην εφηβεία ο πατέρας μου είχε πάει στο χωριό του κι έτσι όπως καθόμασταν με τη μητέρα μου λέγαμε για τα γυφτάκια και μου λέει πως θα σου φαινότανε αν σε είχαμε πάρει από κάπου; Εγώ εκείνη την ώρα λέω οκ έτσι το λέει. Της λέω κανένα πρόβλημα και ξαφνικα την βλέπω κλαίει και μου λέει σε έχουμε πάρει από το Μητέρα, 3μηνων.
Εγώ για να μην τη στεναχωρήσω της λέω όλα καλά μαμά και πάω στο δωμάτιο μου για κάποια δευτερόλεπτα έχασα το φως μου από το σοκ. Έπαιξα θέατρο σε όλους ότι το αποδέχτηκα για να μην στεναχωρήσω κανέναν αλλά από την πρώτη στιγμή έλεγα ποιοι να είναι οι γονείς μου
Από τότε είχα πίκρα και κακια απέναντι στη μητέρα μου, που μου το είπε. Παντρευτηκα στα 19 με το που τελείωσα το σχολείο είχα την 1η κόρη μου. Ήθελα να φύγω να μπορέσω να ψάξω τους γονείς τους άλλους. Στα 20 έκανα και την άλλη μου κόρη.
Μετά τη 2η γέννα έπαθαν τα νεύρα μου και έλκεισε το στομάχι μου και από τότε τρώω λιωμένα κυρίως έχω πάθει πρόβλημα και παίρνω αντικαταθλιπτικα παθαίνω κρίσεις άγχους.
Στα 23 ξεκιναει ο Γολγοθάς. Πηγαίνω στο Μητέρα να μην στα πολυλογώ έρχεται μετά από 1χρονο η μάνα μου κάναμε συναντηση έκλαψε λίγο της έδωσα το τηλ δεν με πήρε ποτέ.
Είχα μάθει από τα αρχεία του μητέρα ότι με έδωσαν γιατί δεν τα βρήκαν στα κληρονομικα
Ο πατέρας μου άνθρωπος με πολλα λεφτά με πήγε το 71 με τζαγκουαρ για να καταλάβεις του είπαν λέει οι φίλοι του απο το να μεγαλώσει με νταντάδες δωστο να μεγαλώσει με οικογένεια. Ο πατέρας μου ο βιολογικός έχει μεγάλο εργοστάσιο τροφίμων. Εμένα όμως πάντα με ενδιέφερε να μου μιλάει να μου λέει ένα γεια, λεφτά είχα.
Τον γνώρισα λοιπόν. Ήταν τότε με τη 2η γυναίκα του είχε 2μικρα παιδιά και τότε είχε τη βιομηχανία. Αφού όλα καλά στην αρχή μαζί με τους άλλους γονείς βγήκαμε φάγαμε έφερε δωρακια στα παιδιά όλα καλά αλλά δυστυχώς η γυναίκα του δεν με ήθελε.
Ο πατέρας μου έπαιζε χαρτιά έβγαινε με γυναίκες οπότε αυτή κράταγε τη βιομηχανία τότε. Φοβήθηκε λοιπόν μην της πάρω περιουσία Για να καταλάβεις πόσο ανάγκη είχα να τον βλέπω που δούλευα 10ωρα σε μια λέσχη επωνύμων, με έβαλε εκεί να κάνω καφέδες
Όταν έφυγα και το είπα στα κορίτσια μου λένε αυτός έχει εκατομμύρια και έβαλε το παιδί του εδώ; Λεω δεν υπάρχει άλλος τρόπος να τον βλέπω. Μια μέρα που ήμουν άρρωστη πολύ με παίρνει η γυναίκα του μου λέει μην μας ξαναενοχλησεις, 4 και ο παππάς 5 να σε σηκώσουν. Αυτό ήταν έκοψα επαφές!
Μετά το διαζύγιό μου, γνώρισα τον Κώστα που είμαστε 19 χρονια μαζί. Καλό παιδί μεγάλωσε τα παιδιά μου. 20 χρόνια είχα να δω τον πατέρα μου. Επί 20χρονια στις γιορτές του έστελνα χρόνια πολλά, δεν πήρα απάντηση ποτέ. Ένα Πάσχα ήμουν χάλια πάλι, του λέω του Κώστα θα πάρω χάπι θα κοιμηθω. Τα παιδιά είχαν πάει στον πατέρα τους.
Εκείνο το Πάσχα πριν 6χρονια στέλνω ευχές στον πατέρα μου και κλείνω το κινητό. Το βράδυ το ανοίγω και βλέπω πόσες αναπάντητες. Χάρηκα τρελάθηκα Με παίρνει μου λέει θέλω να σε δω. Τρέχω την άλλη μέρα παμε σε ένα καφέ μου λέει παιδί μου σε αγαπάω από δω και πέρα θα είμαστε μαζι.
Έρχεται μια μέρα σπίτι να δει και τον σύντροφό μου. Μιλαγε έλεγε έταζε σε μένα στα παιδιά λέω πατέρας μου είναι δεν μπορεί να λέει ψέμματα. Ολα καλά ένα χρόνο μια μέρα εξαφανίστηκε τέλος. Ούτε ξσνασηκωσε τηλ ούτε απάντησε ποτέ σε μνμ τίποτα. Πήρα τον σύντροφό μου τηλέφωνο και του είπα ότι θα αυτοκτονήσω.
Δεν μπορούσα να δεχτώ ότι με κοροιδεψε ξανά! Εδώ και 5 χρόνια είναι άφαντος. Ξέρω ότι είναι αλήτης. Αλλά πάντα θα κοιτάω αυτό το τηλ αν θα ξαναχτυπήσει. Οι γονείς που με μεγάλωσαν στεναχωρεθηκαν πολύ που με κορόιδεψε γιαυτό λέω δεν έπρεπε να το μάθω ποτέ.
Πλέον έχω αγκαλιά την κατάθλιψη. Εγώ με τον πατέρα μου είμαστε φωτοτυπία. Κόλλησα πολύ μαζί του μοιαζαμε σαν χαρακτήρες γι’ αυτό πικραινομαι ήθελα απλά ένα γεια να μου λέει Δυστυχώς όμως, αυτή είναι η δική μου πληγή…
