Κώστας Σαμαράς
Πού είναι αυτή η πραγματικότητα που έφερε ο Χριστός; Δύο χιλιάδες χρόνια πέρασαν και ακόμα το μήνυμά Του δεν το έχουμε ζήσει. Και μην είσαι έτοιμος να κατηγορήσεις τον κόσμο, λέγοντας ότι δεν το έχει ζήσει ο κόσμος. Δεν το έχουμε ζήσει ούτε καν εμείς! Εμείς οι χριστιανοί.
Απόδειξη: Δεν είμαστε ευτυχισμένοι. Είσαι χαρούμενος; Είσαι χαρούμενος που είσαι άνθρωπος του Θεού; Βλέπεις τη ζωή κάπως αλλιώς; Ετσι όπως είπε ο Χριστός; Κατάλαβες πως ό,τι γίνεται στη ζωή σου έχει ένα νόημα για την ψυχή σου; Νιώθεις ότι καθετί έχει έναν σκοπό; Σταμάτησες να κατακρίνεις τον Θεό; Δεν Τον έχεις κατακρίνει, σίγουρα, άμεσα. Αλλά Τον κατακρίνεις έμμεσα και πλαγίως. Ξυπνάς το πρωί και κοιτάς τον καιρό και λες: «Τι παλιόκαιρος κι αυτός σήμερα…» Τον Θεό κατακρίνεις. Γιατί ποιος έχει κάνει τον καιρό σήμερα να βρέχει, να χιονίζει, να έχει ζέστη, να ‘χει καύσωνα; Ποιος δίνει την εντολή ώστε τα φυσικά φαινόμενα να είναι αυτά που είναι; Ο ίδιος ο Δημιουργός.
Λες, ας πούμε, «τι οικογένεια είναι αυτή που έχω εγώ! Πώς είναι έτσι τα παιδιά μου! Πώς είναι έτσι ο άντρας μου! Ποια είναι αυτή η γυναίκα που διάλεξα! Γιατί να ‘ναι έτσι το επάγγελμά μου!». Ολα αυτά ξέρεις τι είναι; Μια κριτική στον Θεό. Είναι σαν να λες στον Θεό: «Θεέ μου, δεν ξέρεις τι κάνεις! Δεν ήξερες Εσύ που μου ‘δωσες αυτό το παιδί, εγώ ξέρω καλύτερα από Σένα. Θεέ μου, δεν ξέρεις τι κάνεις, δεν ξέρεις πώς μας κυβερνάς»!
Εχεις μάθει να ‘σαι ευχαριστημένος, αναπαυμένος, ικανοποιημένος; Τότε είσαι άνθρωπος του Χριστού! Καταλαβαίνεις τον αδελφό σου και τις ανάγκες του; Πιάνεις τις ανάγκες του άλλου; Εχεις αυτή την ευαισθησία να καταλάβεις ότι ο άντρας σου αυτή τη στιγμή θέλει λίγη στοργή; Το ‘χεις καταλάβει; Εχεις καταλάβει ότι θέλει λίγη καλοσύνη; Εσύ όμως έχεις χρόνια να του δείξεις στοργή. Εχει μήνες να πάρει ένα σου χάδι. Το ‘χεις καταλάβει αυτό; Κατά τα άλλα όμως λες ότι είσαι του Χριστού! Και λες ότι πήγες και λειτουργία, πήγες και αγρυπνία, πήγες και λιτανείες και είδες και θαύματα. Αυτό όμως δεν θα είναι θαύμα; Οταν σε δει να δείχνεις καλοσύνη!
Μια γυναίκα έχασε τον άντρα της. Την άφησε αυτός κι έφυγε. Και πήγε με μια άλλη. Και τον ρώτησα: «Τι βρήκες, επιτέλους, σ’ αυτή την καινούργια γυναίκα που πήγες;» Και μου απάντησε: «Κάτι πολύ απλό, πάτερ. Οταν γυρίζω απ’ τη δουλειά, αυτή η νέα πλέον γυναίκα βάζει μια λεκάνη με ζεστό νερό, μια πλαστική λεκάνη, ζεστό νερό, λίγο αλάτι, και μου βάζει τα πόδια μέσα, να ξεκουραστώ που γυρίζω απ’ τη δουλειά μου. Αυτό μου ‘χει κερδίσει την καρδιά. Δεν ψάχνω μεγάλα πράγματα και συνταρακτικά. Ηθελα κάτι πολύ μικρό, που να δείχνει όμως μια ευαισθησία, ότι ο άλλος σε καταλαβαίνει».
Ηρθε ο Χριστός στη Γη για να μας καταλάβει. Ηρθε ο Χριστός στη Γη για να μας χαρίσει αυτή τη μεγάλη κατανόηση. Τη σημασία της λέξης «συμπόνια». Αυτό που λέει στη θεία λειτουργία «διά των οικτιρμών του μονογενούς Σου υιού, μεθ’ ου ευλογητός ει». Τους οικτιρμούς.
Οικτιρμός θα πει αυτό: Πληγωμένο στήθος. Καρδιά που αγαπά. Που συμπάσχει με τον άλλον. Που καταλαβαίνει τον άλλον. Που νιώθει ότι εγώ κι εσύ είμαστε ένα, δεν είμαστε ξεχωριστοί. Δεν είμαστε χώρια. Δεν σε βλέπω σαν αντίπαλο ή σαν απειλή. Σε βλέπω συνοδοιπόρο. Μαζί πάμε στη ζωή. Μαζί θα ζήσουμε. Μαζί θ’ αγωνιστούμε!
Από τον π. Ανδρέα Κονάνο
