Κώστας Σαμαράς
Στα 14 έφαγα χαστούκι από τον πατέρα μου επειδή γύρισα 9:10 αντί για 9 που είχα πει
Παρατηρώ γύρω μου γονείς να είναι οι περισσότεροι τελείως στα παπάκια τους, να αμολάνε παιδιά 10 και 12 χρονών έξω μέχρι αργά το βράδυ χωρίς έλεγχο, χωρίς τηλεφώνημα, σε σκοτεινά σημεία και δρόμους δίχως φώτα και κάνουν σαν να μην τρέχει τίποτα. Και θυμάμαι που στα 14 έφαγα χαστούκι από τον πατέρα μου επειδή γύρισα 9,10 αντί για 9 που είχα πει. Που πρώτη φορά ξενύχτησα μέχρι αργά το πρωί στα 21 μου. Και σκέφτομαι πόσο απέναντι έχουμε περάσει και πόσο δύσκολο είναι τελικά οι άνθρωποι να μην κινούμαστε στα δύο άκρα, ειδικά σε ό,τι αφορά παιδιά.
Κυριακή Χαριτάκη για το Singleparent.gr
Με βρίσκετε σε fb https://www.facebook.com/kiriaki.charitaki.7/
Instagram https://www.instagram.com/kiriakicharitaki/
TikTok https://www.tiktok.com/@kiriaki_charitaki
Με αφορμή τον παιδοβιαστή των Σεπολίων, που είναι και το θέμα των ημερών, αναρωτιέμαι: Αυτό το παιδάκι γιατί εργαζόταν μόλις 12 ετών; Γιατί ήταν έξω κάθε βράδυ ως αργά, δεν αναρωτιόταν κανείς; Γιατί τα μηνύματα με τον 53χρονο τα ανακάλυψε η θεία του παιδιού και όχι η μαμά ή ο μπαμπάς; Γιατί βγαίνουν όλοι και κατηγορούν τη μάνα λες και το παιδί έκανε μόνη της και για τον πατέρα δεν μιλάει κανείς;
Όχι δεν κρίνω την οικογένεια. Δεν λέω ότι φταίνε ο πατέρας και η μάνα που ένας διεστραμμένος βίαζε το παιδί τους όπως και δεν φταίει κανείς άλλος για τους βιαστές παρά μόνο οι ίδιοι. Δεν μπορώ όμως να μην προσέξω τις συνθήκες διαβίωσης του συγκεκριμένου κοριτσιού, τους τόσους γονείς που βλέπω να αφήνουν παιδιά 13 και 14 ετών έξω μέχρι τις 3 το πρωί να αλωνίζουν, αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο στον βιαστή, στον απαγωγέα, στον μαστροπό, στον οποιονδήποτε εγκληματία.
Το 1994 σε ηλικία 14 ετών ξεκίνησα να βγαίνω για καφέ κι εγώ στην εφηβεία και ο μόνιμος καυγάς με τον πατέρα μου ήταν η ωρα της επιστροφής. Ένα βράδυ επειδή δεν γύρισα στις 9 αλλά στις 09,10 έφαγα χαστούκι και πρώτη φορά ξενύχτησα στα 21. Όταν ήθελα να πάω σε πάρτι με πήγαιναν και μετά γυρνούσαν και με έπαιρναν. Ακόμα και 17 χρονών που όλες μου οι φίλες πηγαινοέρχονταν μόνες, εγώ περπατούσα πάντα στη σκιά του πατέρα μου.
Όχι ούτε με αυτή τη στάση συμφωνώ. Γιατί το μόνο που κατάφερε ήταν να με κάνει να κρύβομαι και να λέω ψέματα, καλά για το ότι σήκωνε χέρι δεν το συζητώ πόσο το κατακρίνω. Αλλά νιώθω πως σήμερα που οι εποχές είναι 10 φορές πιο επικίνδυνες, αντί να είμαστε πιο αυστηροί, έχουμε γίνει 10 φορές πιο ελαστικοί σχεδόν αδιάφοροι. Δεν νοείται ανήλικο να εργάζεται ή να κυκλοφορεί τη νύχτα ή να μένει διαρκώς μόνο με έναν 50χρονο. Πόσο πιο απλά να το θέσω;
Η “δουλειά” του παιδιού είναι να διαβάζει για να κάνει κάτι καλύτερο στη ζωή του και φυσικά να συναναστρέφεται με άλλα παιδιά για να μάθει να κοινωνικοποιείται και να μπορεί να σταθεί αύριο στον κόσμο. Δυστυχώς πλέον, συνειδητοποιώ ότι γίναμε εμείς τα ανήλικα και τα παιδιά μας οι γονείς.
Κατά τα λοιπά δεν ξεπλένω κανέναν παιδοβιαστή, εννοείται ότι είναι ο μόνος υπαίτιος όπως μόνοι υπαίτιοι είναι και όσοι πήγαν ή θελησαν να πάνε με τη 12χρονη.
Δυστυχώς όμως διακρίνω ότι μπορεί όλοι αυτοί να είναι οι μόνοι υπαίτιοι αλλά μάλλον δεν είναι οι μόνοι υπεύθυνοι.
