Κώστας Σαμαράς
Του Μάνου Χατζηγιάννη
“Η νιότη ζητάει αθανασία, δεν την βρίσκει, συμβιβασμό δεν καταδέχεται, κι από περηφάνια αρνιέται τα πάντα. Όχι κάθε νιότη. Η νιότη η λαβωμένη από την αλήθεια” έλεγε ο Καζαντζάκης.
Αυτή η περήφανη νιότη μοιάζει πιο διχασμένη από ποτέ στον τόπο μας τούτες τις μέρες.
Και είναι διχασμένη όχι μονάχα γιατί οι μισοί νεολαίοι βροντοφωνάζουν για την Μακεδονία και οι υπόλοιποι τους πετούν στον Καιάδα σαν απόβλητους.
Ο διχασμός της νεολαίας είναι ουσιαστικά διχασμός τους στο πρόσωπο των ενηλίκων.
Για την κυβέρνηση οι νέοι είναι ώριμοι όταν την βολεύει… Για την κυβέρνηση , λοιπόν, η αναγνώριση ταυτότητας φύλου στην ηλικία των 15 ετών είναι πρόοδος, αλλά η υπεράσπιση της εθνικής ταυτότητας αναχρονισμένο και επικίνδυνο . Το δικαίωμα στον “αυτοπροσδιορισμό” ερμηνεύεται κατά το δοκούν. Αυτή η κομματική νεύρωση των αριστερομπερδεμένων υποδηλώνει πως στις πλάτες των παιδιών , από τα οποία δεν μπορείς να κρυφτείς γιατί έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα, παίζεται ένα θρασύδειλο και εμετικό παιχνίδι.
Στο νόμο που ψήφισε πριν ένα χρόνο η κατ΄ επίφασιν αριστερή κυβέρνηση αναφέρεται πως το κριτήριο με βάση το οποίο το δικαστήριο θα αποφασίσει την “διόρθωση” φύλου είναι: “η προσωπική αίσθηση του σώματος, καθώς και η κοινωνική και εξωτερική έκφραση του φύλου, τα οποία αντιστοιχούν στη βούληση του προσώπου”.
Δηλαδή για τους κυβερνώντες και τους υπόλοιπους πνευματικούς και ηθικούς “κατσαπλιάδες” είναι αποτέλεσμα ώριμης σκέψης και ουσιαστική ατομική επιλογή η αλλαγή της ταυτότητας φύλου για έναν έφηβο, αλλά επ΄ ουδενί δεν ισχύει το ίδιο όταν πρόκειται για εθνικά θέματα.
Βασικός ισχυρισμός της κυβέρνησης στο νομοθετικό έκτρωμα αυτό είναι η “ελευθερία της ατομικής επιλογής”, το ατομικό δικαίωμα για την αλλαγή φύλου χωρίς καμία κοινωνική ευθύνη και στήριξη. Αντίστοιχη ελευθερία για την επιλογή του να παραμείνεις δηλωμένος Έλληνας Μακεδόνας στην αλα καρτ δημοκρατία των ψευτοπροοδευτικών προφανώς και δεν υφίσταται.
Η κυβέρνηση, που διαρρηγνύει τα ιμάτιά της ενάντια σε κάθε τι που μπορεί να προσβάλλει τις ΛΟΑΤ κοινότητες και ποινικοποιεί τις ρατσιστικές ταμπέλες εις βάρος τους, βάζει η ίδια την ταμπέλα του “φασίστα” σε παιδιά που τα θυμάται μόνο όταν είναι να τα εκμεταλλευτεί.
Είναι φασίστες λοιπόν οι διαμαρτυρόμενοι νεολαίοι αλλά δεν είναι οι κουκουλοφόροι μπαχαλάκηδες, που έχουν κατά βάση την ίδια ηλικία, μιας και όπως η Αριστερά γνωρίζει καλά, η εκπαίδευση των ψευτοπαλικαράδων σαν κι αυτούς που τις προάλλες τα έκαναν γης μαδιάμ στο Πολυτεχνείο ξεκινάει από το….αναρχικό νηπιαγωγείο.
Στην ηλικία των 15 ετών οι αντιλήψεις βασίζονται στην λειψή ατομική εμπειρία του καθενός και της καθεμιάς. Οι ίδιες αυτές αντιλήψεις αναπαράγονται κοινωνικά μέσα από το οικογενειακό, το σχολικό και ευρύτερα μέσα από το κοινωνικό περιβάλλον και βέβαια μέσα από τα social media. Πως λοιπόν ο 15χρονος που κρατάει την ελληνική σημαία και φωνάζει “η Μακεδονία είναι ελληνική” είναι εν δυνάμει Χρυσαυγίτης, ανώριμος και πλανεμένος, αλλά ο 15χρονος που έχει για παράδειγμα πρότυπο τον Τζέισον-Αντιγόνη είναι ώριμος και συνετός;
Η επένδυση στην δήθεν χειραφέτηση των νέων δεν μπορεί να γίνεται με όρους υποκειμενικούς και καιροσκοπικούς. Στα φτερά της ανεξαρτησίας τους οφείλουμε να προσθέσουμε τις ρίζες της υπευθυνότητας, όχι τα ανεμομαζώματα της περιστασιακής ασυναρτησίας.
