Κώστας Σαμαράς
Η Άνια αναστενάζει καθώς βγαίνει από το κτήριο του γραφείου. Σήμερα ήταν μια αναστάτωση μετά την άλλη. Πραγματικά χρειαζόταν τις αναφορές τώρα; Μπορούσε να τα κανονίσει όλα αύριο. Η ημέρα της ήταν αγχωτική, οπότε αποφάσισε να περάσει από το συνηθισμένο της καφέ. Μπορούσε ήδη να φανταστεί πώς θα απολάμβανε μια ελληνική σαλάτα και έναν καφέ, και η ζωή θα έλαμπε για λίγο με διαφορετικά χρώματα.
Όταν μπήκε, το καφέ ήταν σχεδόν άδειο. Ακριβώς όταν ήθελε να καθίσει στο συνηθισμένο της τραπέζι και να παραγγείλει τη σαλάτα της, είδε ξαφνικά ένα γνωστό πρόσωπο. Ο σύζυγός της, ο Σεργκέι. Και δεν ήταν μόνος, αλλά καθόταν με μια εκθαμβωτική γυναίκα.
Η Άνια πάγωσε στη θέση της, σαν να τη βράχηκε με κρύο νερό. Η άγνωστη γυναίκα έμοιαζε σαν να είχε βγει από εξώφυλλο περιοδικού μόδας. Πλατινέ ξανθιά με εφαρμοστό φόρεμα, σχεδόν που έλαμπε από ακριβά κοσμήματα. Το μακιγιάζ της ήταν τέλειο. Εκείνη και ο Σεργκέι συζητούσαν ζωηρά. Ο Σεργκέι της έλεγε κάτι, και η γυναίκα γελούσε, ακουμπώντας παιχνιδιάρικα το χέρι του.
Όλα μέσα της ανατράπηκαν. «Α, έτσι είναι, ε;» σχεδόν βρυχήθηκε προς το τραπέζι τους. Η πρώτη της αντίδραση ήταν να πάει στο τραπέζι τους και να τα ξεκαθαρίσει επί τόπου. Φωναχτά, με εντυπωσιασμό, όπως στις ταινίες. Αλλά συγκρατήθηκε. Όχι, αυτό θα ήταν πολύ απλό.
Αποφάσισε να κάνει πίσω και να σκεφτεί ένα σχέδιο. Θα του έδινε ένα πραγματικό μάθημα.
Η Άνια διάλεξε ένα τραπέζι σε άλλη γωνιά του καφέ, αλλά με θέση έτσι ώστε να μπορούσε να τους βλέπει και τους δύο. Παρήγγειλε ελληνική σαλάτα και καφέ αλλά δεν βιάστηκε να φάει. Βγάζει το τηλέφωνό της και καλεί τον Σεργκέι. Το τηλέφωνο του χτύπησε στο τραπέζι. Κοίταξε την οθόνη και μετά το έκλεισε βιαστικά. Η Άνια χαμογέλασε πονηρά. Άρα δεν θέλει να απαντήσει; Τι είναι αυτή η «σημαντική» συνομιλία;
Συνέχισε να τους παρακολουθεί, σημειώνοντας κάθε κίνηση. Ο Σεργκέι έσκυψε προς την ξανθιά και της ψιθύρισε κάτι στο αυτί. Εκείνη ξέσπασε σε γέλια, καλύπτοντας το στόμα της με το χέρι. Ένα βαρύ διαμαντένιο δαχτυλίδι έλαμπε στο δάχτυλό της.
Η καρδιά της Άνιας σφιχτάθηκε. Κοίταξε μακριά, προσπαθώντας να ηρεμήσει. «Εντάξει, ηρέμησε, Άνια, ηρέμησε. Δεν υπάρχει χρόνος για πανικό,» αυτοπαρηγορήθηκε, στριφογυρίζοντας μια χαρτοπετσέτα.
Φλας αναμνήσεων πέρασαν από το μυαλό της. Η πρώτη τους συνάντηση, οι ά awkward ραντεβού, οι εξομολογήσεις αγάπης. Μπορούσε όλα αυτά να ήταν ψέματα; Παίζει τώρα και τις δύο πλευρές; Η Άνια έσφιξε τα δόντια της, αλλά αποφάσισε να συνεχίσει να παρακολουθεί. Εύχονταν να πίστευε πως αυτή η γυναίκα ήταν απλώς συνάδελφος. Ναι, υπερβολικά περιποιημένη και καθισμένη πολύ κοντά.
Η Άνια, κρατώντας σφιχτά το τηλέφωνό της, συνέχισε να τους παρακολουθεί. Αλλά τότε το βλέμμα της έπεσε σε έναν άντρα που περνούσε από το τραπέζι της. Ψηλός, όμορφος, με ανοιχτό μουστάκι. Έμοιαζε σαν να είχε βγει από διαφήμιση. Και τότε της ήρθε η ιδέα. Σήκωσε το χέρι της αποφασιστικά.
«Συγγνώμη,» φώναξε στον άντρα. Εκείνος σταμάτησε, γύρισε το κεφάλι του και πλησίασε.
«Ναι;» ρώτησε, εξετάζοντάς την.
«Άκου, έχω ένα κάπως γελοίο αίτημα…» η Άνια έκανε παύση, σκεπτόμενη πώς να εξηγήσει καλύτερα την κατάσταση, «να στήσουμε μια σκηνή. Τίποτα περίπλοκο. Βλέπεις, εκεί,» κούνησε το κεφάλι της προς τον Σεργκέι, «εκείνος είναι ο σύζυγός μου. Και προφανώς,» χαμογέλασε πικρά, «με απατά. Μπορείς να παίξεις λίγο; Θέλω να νιώσει ό,τι νιώθω.»
Ο άντρας σκέφτηκε για λίγο, μετά χαμογέλασε πλατιά.
«Εντάξει, γιατί όχι;» προχώρησε και κάθισε απέναντι από την Άνια.
«Είμαι η Άνια,» χαμογέλασε εκείνη.
«Εγώ είμαι ο Ίγκορ,» χαμογέλασε εκείνος πίσω.
Η Άνια χαμογέλασε, προσπαθώντας να διατηρήσει την ψυχραιμία της, αλλά η καρδιά της χτυπούσε δυνατά. Κοίταξε προς τον Σεργκέι. Τον παρατήρησε. Σύγχυση φάνηκε στα μάτια του.
Προφανώς δεν περίμενε να τη δει εκεί. Ειδικά όχι με έναν άντρα. Ο Σεργκέι πάγωσε για μια στιγμή, μετά γύρισε πίσω στην παρέα του. Προσπάθησε να συμπεριφερθεί σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Αλλά η Άνια παρατήρησε ότι το χέρι του σφιγγόταν.
Η Άνια κάθισε ίσια. Προσποιήθηκε ότι ήταν πλήρως εστιασμένη στην κουβέντα με τον Ίγκορ. Σκύβοντας πιο κοντά, σαν να μοιραζόταν κάτι πολύ ενδιαφέρον. Ο Ίγκορ το κατάλαβε και έπαιξε το παιχνίδι. Ναι ή γέλαγε στην σωστή στιγμή.
Η Άνια κοίταξε προς τον σύζυγό της και την ξανθιά. Τώρα ο Σεργκέι ήταν εμφανώς νευρικός. Άρχισε να χτυπάει τα δάχτυλά του στο τραπέζι. Κοίταξε πλευρικά την Άνια και τον Ίγκορ.
Η ξανθιά είπε κάτι στον Σεργκέι, αλλά η αντίδρασή του δεν ήταν τόσο ζωηρή όσο πριν. Η Άνια αποφάσισε να περάσει στο επόμενο βήμα. Χωρίς δισταγμό, πήρε το χέρι του Ίγκορ. Ο άντρας, καταλαβαίνοντας το σχέδιό της, της έσφιξε απαλά τα δάχτυλα και χαμογέλασε. Ο Σεργκέι τους κοίταξε ξανά, αυτή τη φορά πιο επίμονα. Είπε κάτι στην ξανθιά του και εκείνη σταμάτησε να γελάει. Η Άνια ήταν περίεργη να δει πόσο μακριά θα πήγαιναν σε αυτό το «παιχνίδι».
«Ίγκορ, είσαι εξαιρετικός ηθοποιός,» είπε.
«Βλέπεις πόσο σφιγμένος είναι;» ψιθύρισε ο Ίγκορ. «Δες το πρόσωπό του. Νομίζεις πως τον έχουμε μαρινάρει αρκετά;»
«Ας περάσουμε δίπλα τους,» πρότεινε η Άνια. «Να δούμε τι θα κάνει.»
Ο Ίγκορ συμφώνησε και σηκώθηκαν και οι δύο. Η Άνια πήρε το χέρι του και πήγαν αργά προς την έξοδο, περνώντας από το τραπέζι του Σεργκέι και της ξανθιάς. Καθώς περνούσαν, η Άνια αποφάσισε να παίξει το τελευταίο της χαρτί. Γύρισε στον Σεργκέι με την πιο αθώα έκφραση και είπε:
«Ω, γεια σου, αγαπημένε! Τι ευχάριστη έκπληξη να σε δω εδώ. Και ποια είναι αυτή η φίλη σου;»
Ο Σεργκέι ήταν προφανώς αναστατωμένος. Η ξανθιά τον κοίταξε, περιμένοντας εξήγηση.
«Αυτή είναι…,» μουρμούρισε ο Σεργκέι, προσπαθώντας να βρει τις σωστές λέξεις. Τα μάτια του πήγαιναν πέρα δώθε μεταξύ της γυναίκας του και της ξανθιάς. «Μια συνάδελφος.»
Η ξανθιά έσμιξε τα φρύδια της, ρίχνοντάς του μια ύποπτη ματιά.
«Ω, συνάδελφος;» ανασήκωσε το φρύδι η Άνια. «Πόσο ενδιαφέρον! Και εδώ νόμιζα πως είχες συναντήσεις με πελάτες σήμερα.»
Ο Σεργκέι σφιγγόταν τα δόντια του.
«Άνια, τι είναι αυτό το τσίρκο;» Πλησίασε προς το μέρος της, φανερά εκνευρισμένος. «Ποιος είναι αυτός ο τύπος; Τι επιτρέπεις στον εαυτό σου;»
«Και εσύ; Τι θα έλεγε η ‘συνάδελφός’ σου; Ίσως δεν γνωρίζει την οικογενειακή σου κατάσταση;»
Η ξανθιά τεντώθηκε.
«Είσαι παντρεμένος;» ρώτησε ψυχρά, χωρίς να αφήσει τον Σεργκέι από τα μάτια της.
Η ξανθιά γύρισε γρήγορα και έφυγε από το καφέ.
«Ωραία,» είπε ο Σεργκέι, ρίχνοντας κάποια χρήματα στο τραπέζι και φεύγοντας από το καφέ.
Η Άνια ήθελε να εκραγεί. Δεν μπορούσε να πιστέψει πως όλα αυτά είχαν συμβεί. Δεν ήξερε καν πώς να επιστρέψει στη δουλειά τώρα. Κάλεσε μια συνάδελφο να καλύψει για εκείνη τον διευθυντή και έφυγε σπίτι. Όταν άνοιξε την πόρτα, ο Σεργκέι καθόταν στον καναπέ. Φαινόταν παράξενα ήρεμος.
«Άνια,» είπε, κοιτάζοντας την με πόνο στα μάτια. «Αλήθεια με απατούσες;»
Το βλέμμα του ήταν τόσο ειλικρινές που η Άνια αποφάσισε να καθίσει δίπλα του και αναστέναξε:
«Όχι. Αυτόν τον άντρα τον γνώρισα για πρώτη φορά σήμερα. Σε είδα και αμέσως ήθελα να σε πληγώσω. Δεν μπορούσα να πιστέψω πως με απατούσες.»
Ο Σεργκέι πέρασε το χέρι του από τα μαλλιά του.
«Άκου, αυτή η κατάσταση είναι απολύτως γελοία. Τώρα καταλαβαίνω πως φέρθηκα σαν ηλίθιος. Συγνώμη, σε παρακαλώ, έπρεπε να σου τα είχα πει όλα. Ξέρω ότι φταίω. Ήμουν ηλίθιος που συμφώνησα σε αυτή τη συνάντηση. Αλλά πρέπει να με πιστέψεις, δεν υπήρξε τίποτα μεταξύ μας.»
Η Άνια σιώπησε και μετά γέρνοντας στον ώμο του, αναστενάζει. Ήταν ακόμα θυμωμένη μαζί του, αλλά ταυτόχρονα χαίρεται να ακούει τα λόγια του.
«Υπόσχεσέ μου ότι δεν θα με εξαπατήσεις ξανά.»
«Υπόσχομαι,» είπε ο Σεργκέι, φιλώντας την κορυφή του κεφαλιού της. «Συγχώρεσέ με, ανόητή μου.»
Την αγκάλιασε πιο σφιχτά και η Άνια ένιωσε την ένταση των τελευταίων ωρών να αποδεσμεύεται σιγά-σιγά. Ήταν ακόμα θυμωμένη, θυμούμενη την ξανθιά. Αλλά είδε ότι ο σύζυγός της ήταν μεταμελημένος. Αυτό που μέτραγε ήταν πως στο τέλος όλα πήγαν καλά.
