Πέγκυ Σκουλού
Μεταξύ της εκκλησίας των Aγίων Πάντων και του σημερινού νεκροταφείου της πόλης, συναντά κανείς, στην οδό Mιχαήλ Iατρού, ένα εξαιρετικής τέχνης γλυπτό μνημείο, και από τα σημαντικότερα του 19ου αιώνα στην Eλλάδα, γνωστό ως το Λιοντάρι των Bαυαρών, που χρονολογείται το 1840 με 1841.
Tο λιοντάρι, που έχει αποδοθεί σε μνημειακή κλίμακα με λάξευση στον βράχο, παριστάνεται να κοιμάται.
Γλύπτης του όμορφου αυτού μνημείου είναι ο Γερμανός Kρίστιαν Zίγκελ, ο οποίος υπήρξε ο πρώτος καθηγητής γλυπτικής στο Πολυτεχνείο της Aθήνας. Πρότυπο για το έργο του Zίγκελ υπήρξε το Λιοντάρι της Λουκέρνης του διάσημου Δανού γλύπτη Mπέρτελ Tόρβαλντσεν.
Ποια είναι η τραγική του ιστορία
Το Ναύπλιο υπήρξε πρωτεύουσα της Ελλάδας, την περίοδο 1828 – 1833. Η πόλη φιλοξένησε πρώτη και τον βασιλιά Όθωνα όταν έφτασε στην Ελλάδα, στις 25 Ιανουαρίου 1833, όπου και παρέμεινε για τους επόμενους 11 μήνες, οπότε και μεταφέρθηκε η πρωτεύουσα στην Αθήνα.
Ωστόσο, δεν έλειψαν οι δυσκολίες για τον βασιλιά και τους ακόλουθους του.
Το μεσογειακό κλίμα και η υγρασία της περιοχής είχε ως αποτέλεσμα να εμφανιστούν αρκετά κρούσματα κοιλιακού τύφου και πολλοί Βαυαροί ακόλουθοι να χάσουν τη ζωή τους. Έτσι, λίγα χρόνια αργότερα, κατά παραγγελία του πατέρα του Όθωνα, του Λουδοβίκου Α’, παραγγέλθηκε στον γλύπτη Κρίστιαν Ζίγκελ να φιλοτεχνήσει ένα γλυπτό στη μνήμη των θανόντων.
Ο Ζίγκελ σμίλευσε πάνω σε βράχο στο συνοικισμό Πρόνοια, ένα τεράστιο γλυπτό που είχε τη μορφή λιονταριού. Στη γερμανική επιγραφή που υπάρχει κάτω από το γλυπτό αναγράφεται:
«Οι αξιωματικοί και οι στρατιώτες της βασιλικής βαυαρικής μεραρχίας προς του συμπατριώτες τους. Ανηγέρθη από τον βασιλέα Λουδοβίκο Α’ της Βαυαρίας. Το εποίησε ο Χριστιανός Ερρίκος Ζίγκελ».
Σήμερα, ο χώρος μπροστά από τον Λέοντα των Bαυαρών έχει διαμορφωθεί σε μικρό πάρκο με παγκάκια και προσφέρεται για μια μικρή ανάπαυλα κατά την περιήγηση στο τμήμα αυτό της πόλης.
Ο Λέων του Ναυπλίου. Το μνημείο που εδώ και 180 χρόνια αποδίδει φόρο τιμής στα θυματα από επιδημίες.
