Κώστας Σαμαράς
Η Κρίσταλ Κελς από τον Καναδά είναι μητέρα ενός πεντάχρονου αγοριού που του αρέσει να ντύνεται με φορέματα.
Η ίδια με ένα γράμμα της στον ιστότοπό της εξηγεί γιατί όχι μόνο δεν την πειράζει καθόλου όλο αυτό, αλλά σε γενικές γραμμές ήταν και ο στόχος της.
«Το να είναι κάποιος γονιός σημαίνει πολλά διαφορετικά πράγματα για τον καθένα από εμάς. Τι σημαίνει το να είσαι γονιός για μένα; Σημαίνει το να βάζεις κάποιον πιο πάνω από τον εαυτό σου. Σημαίνει το να αγαπάς κάποιον περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο.
Σημαίνει το να μεγαλώνεις ένα παιδί ώστε να γίνει η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου. Να ενθαρρύνεις. Να σέβεσαι. Να εμπνέεις και να μεγαλώνεις τη νεότερη γενιά της κοινωνίας. Δεν γίνεσαι γονιός για σένα. Γίνεσαι για αυτά.
Το 2012 έγινα γονιός. Το να γίνεσαι γονιός σε κάνει να αλλάζεις. Κάποιες φορές προς το καλύτερο, κάποιες προς το χειρότερο. Ο γιος μου με άλλαξε προς το καλύτερο. Χρειαζόμουν να γίνω παράδειγμα για τον γιο μου. Ηθελα ο γιος μου να μεγαλώνει και να γνωρίζει ότι έχει φωνή. Να μεγαλώνει γνωρίζοντας ότι μπορεί να κάνει και να γίνει οτιδήποτε θέλει.
Να μεγαλώνει έχοντας την αυτοπεποίθηση να εκφράζει τον εαυτό του. Να μεγαλώνει και να είναι ικανός να αγαπά τον εαυτό του. Είμαι σίγουρη ότι τα έχω κάνει αυτά για τον γιο μου. Αυτός είναι ο γιος μου ο Τσίαν και του αρέσει να φορά φορέματα. Του Τσίαν, του αρέσει επίσης να φορά κάπες και να κάνει τους σούπερ ήρωες.
Αγαπά τον Ironman, τον Paw Patrol, την πεζοπορία, να παίζει χαρτιά και να κόβει τα μαλλιά του κοντά για να μοιάζει σε άλλους άνδρες που βλέπει. Ο γιος μου είναι αγόρι. Το ξέρει ότι είναι αγόρι. Του διδάξαμε ότι τα κορίτσια έχουν κόλπο και τα αγόρια μόριο. «Εχει μόριο, είναι αγόρι». Αλλά δεν χρησιμοποιεί, δεν συνδέει το γεγονός ότι έχει μόριο με το πώς θα ντύνεται και με το τι θα παίζει.
Το φύλο του δεν καθορίζει τι θα πρέπει να φορέσει ή το με τι θα πρέπει να παίξει γιατί δεν χρησιμοποιεί το φύλο του για να λειτουργεί και να υπάρχει. Ο άνδρας μου και εγώ τον μεγαλώνομε χωρίς στερεότυπα για τα δυο φύλα.
Ποτέ δεν του είπαμε »αυτό είναι για αγόρια και αυτό είναι για κορίτσια» και δεν θα το κάνουμε και ποτέ. Γιατί θα έπρεπε να το κάνουμε; Τι διαφορά θα έχει; Μου είναι αδιάφορο αν συμφωνείτε με το πώς ενθαρρύνω τον γιο μου να εκφράζει τον εαυτό του. Γνωρίζω ότι είναι αντισυμβατικό. Δεν περιμένω να συμφωνήσετε. Αυτό που περιμένω είναι σεβασμός.
Αυτό που περιμένω είναι να μην αντιμετωπίζομαι σαν να κακομεταχειρίζομαι τον γιο μου. Αυτό που περιμένω είναι να δείτε πόσο χαρούμενος είναι ο γιος μου και να καταλάβετε ότι αυτό είναι που μετράει στο κάτω κάτω της γραφής. Επειδή έγινα ο γονιός που χρειαζόταν, έχει πολύ μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον εαυτό του απ’ ότι έχουν πολλοί ενήλικες. Επειδή έγινα ο γονιός που χρειαζόταν ξέρει ότι είναι ικανός να αγαπήσει και να εκφράσει τον εαυτό του χωρίς ντροπές. Οτι εγώ και ο πατέρας του θα τον αγαπάμε χωρίς εκπτώσεις. Δεν είμαι μόνο ο γονιός που χρειάζεται ο γιος μου, είμαι ο γονιός που θέλω να είμαι.
Αυτός είναι ο γιος μου ο Τσιαν και είναι μόλις πέντε ετών.
(Δεν πιστεύουμε ότι θα είναι πάντα διεμφυλικός. Μερικές ημέρες μας λέει ότι θέλει να είναι κορίτσι με κόλπο και εμείς του λέμε απλά ότι »όταν μεγαλώσεις θα μπορέσεις να αποφασίσεις να το αλλάξεις αυτό, αν αυτό θέλεις». Είναι μόλις πέντε. Επίσης, θέλεις να είναι και γοργόνα και Ironman. Στηρίζουμε το παιδί μας όπως και να είναι και ανυπομονούμε να δούμε πώς η έκφραση του φύλου του θα εκδηλώνεται καθώς θα μεγαλώνει. Το πιο σημαντικό πράγμα για εμάς είναι η υγεία και η ευτυχία του γιου μας)».
