Συγκλονίζει ο μικρός Γιαννάκης: «Όταν σήκωσα το τρόπαιο, μου είπαν ότι είμαι το γούρι τους – Ανυπομονώ να μπω όρθιος σε κάθε γήπεδο»

Ανάμεσα στους δεκάδες χιλιάδες φιλάθλους που καρδιοχτυπούσαν και πανηγύριζαν για τον θρίαμβο του Ολυμπιακού στην Νέα Φιλαδέλφεια,

όπου γράφτηκε ιστορία καθώς οι ερυθρόλευκοι κατέκτησαν το Europa Conference League, ξεχώρισε, για ακόμη μια φορά ο μικρός Γιάννης Παπαστεφανάκης, στον οποίο υποκλίθηκε χθες όλη η Ελλάδα.

Ο μικρός Γιαννάκης, με την παρουσία του στην κατάμεστη OPAP Arena που προσκλήθηκε από τον Βαγγέλη Μαρινάκη για να παρακολουθήσει τον Ολυμπιακό, αν και φίλαθλος του ΠΑΟΚ, αποτέλεσε για ακόμη μια φορά το σύμβολο της σύγχρονης ποδοσφαιρικής κουλτούρας. Έφηβος πια, πάντα με το πλατύ χαμόγελό του και τα λαμπερά μάτια του σήκωσε μαζί με τους ερυθρόλευκους το ευρωπαϊκό τρόπαιο, κάνοντας όλο το γήπεδο να χειροκροτήσει δακρυσμένο.

Η συγκίνηση και η χαρά ήταν ζωγραφισμένη στα μάτια του παιδιού που έχει την αγνή, παραδοσιακή αγάπη για την ομάδα, αλλά και την τεράστια καρδιά που χωράνε όλα τα χρώματα. Ο μικρός Γιαννάκης έφτασε στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας περίπου 4 ώρες πριν την έναρξη του αγώνα και έκανε την δική του πρόβλεψη για το αποτέλεσμα του τελικού, στην οποία… έπεσε μέσα!

«Ανυπομονούσα να πάω στον αγώνα, ένιωθα τρομερή υπερένταση. Όταν σήκωσα το τρόπαιο, οι παίκτες του Ολυμπιακού μου έλεγαν “είσαι το γούρι μας, το είχες προβλέψει, είχες πει ότι θα κερδίσουμε και σε ευχαριστούμε που μας στήριξες και πίστεψες σε εμάς!”. Το απόλαυσα πάρα πολύ» αναφέρει ο ίδιος στο enikos.gr.

Μιλώντας για τις μοναδικές και ανεπανάληπτες στιγμές που έζησε στον αγωνιστικό χώρο κάνει λόγο για μια απίστευτη και μαγική ατμόσφαιρα. «Αυτό που χάρηκα κυρίως ήταν πως υπήρχαν στο ίδιο γήπεδο φίλαθλοι και από τις δύο ομάδες και δεν συνέβη απολύτως τίποτα. Ο καθένας χαιρόταν και αγωνιούσε για την ομάδα του, όπως θα έπρεπε. Θεωρώ πως εμείς τα μικρά παιδιά μπορούμε να αλλάξουμε το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αυτός είναι ένας από τους στόχος μου, να βάλω και εγώ έστω ένα μικρό λιθαράκι σε όλη αυτή την προσπάθεια. Να βλέπουμε γεμάτα γήπεδα και να μπορούν όλα τα παιδιά να πηγαίνουν άφοβα με τις οικογένειές τους, φορώντας τις φανέλες της ομάδας τους. Να εξαλειφθεί επιτέλους το φαινόμενο της τυφλής οπαδικής βίας».

Μεγαλώνοντας στην Άμφισσα της Φωκίδας, ο Γιαννάκης με καταγωγή από την Κρήτη, ζει μακριά από τα μεγάλα ποδοσφαιρικά κέντρα, παρόλα αυτά, το όνομά του, υπάρχει σε κάθε γήπεδο όπου γράφεται η ιστορία. Ο μικρός ήρωας κινείται με αναπηρικό αμαξίδιο και το μόνο που ονειρεύεται και λαχταρά, όπως λέει ο ίδιος, είναι: «Να το ξεφορτωθώ και να μπω όρθιος στην Τούμπα, αλλά και σε κάθε γήπεδο της Ελλάδας».