Κώστας Σαμαράς
«Στην εποχή της ανθρωποφαγίας, στην εποχή που εύκολα μπορούμε να βρούμε έναν «αποδιοπομπαίο τράγο», στην εποχή της χαλάρωσης των δεσμών της κοινωνίας, εμείς οι εκπαιδευτικοί ερχόμαστε να απαντήσουμε με το έργο μας. Με την τεράστια προσπάθειά μας να κρατήσουμε όρθιο το δημόσιο σχολείο, είτε στη δια ζώσης διδασκαλία καθημερινά, χωρίς καμιά ουσιαστική βοήθεια, χωρίς καμιά θωράκιση των εκπαιδευτικών και των μαθητών απέναντι στην πανδημία, είτε στην εξ αποστάσεως διδασκαλία στην περίοδο της αναστολής λειτουργίας των σχολείων.
Οι εκπαιδευτικοί καθημερινά δρούμε με απώτερο σκοπό την προάσπιση των δικαιωμάτων των παιδιών αλλά και της κοινωνίας. Σε αυτό τον αγώνα είμαστε μόνοι και αβοήθητοι. Το υπουργείο διαχρονικά κωφεύει στα αιτήματά μας για στήριξη του εκπαιδευτικού έργου, για πραγματική ενίσχυση της εκπαίδευσης και των δομών της, για στελέχωση με όλους τους ειδικούς που θα έκαναν αυτό το έργο καλύτερο και αποδοτικότερο κυρίως προς το συμφέρον των παιδιών. Αντί της ενίσχυσης βλέπουμε συρρίκνωση και αποδυνάμωση του δημόσιου σχολείου.
Εδώ και λίγες μέρες μία συνάδελφός μας μετά από ένα περιστατικό, “κατακρεουργείται” από τα Μ.Μ.Ε. χωρίς έλεος. Τριάντα χρόνια προσφοράς της στην εκπαίδευση, στα παιδιά και στην τοπική κοινωνία, σε μια στιγμή διαγράφονται, εξαφανίζονται. Και το παιδί, η οικογένεια; Όλοι αυτοί που ωρύονται, πώς θα συμπαρασταθούν; Πώς θα βοηθήσουν τη μικρή αυτή αθώα ψυχή; Είναι δυνατόν στο όνομα της τηλεθέασης να σπιλώνονται η αξιοπρέπεια εκπαιδευτικών και παιδιών; Οι υπηρεσίες της εκπαίδευσης καθώς και εμείς οι εκπαιδευτικοί έχουμε τον τρόπο να απαντήσουμε και θα το κάνουμε όπως ορίζουν οι νόμοι και η σύγχρονη παιδαγωγική.
Η μεγάλη πρόκληση είναι για όλους μας να μείνουμε άνθρωποι σε μια εποχή που η λέξη συνάνθρωπος, η λέξη συνάδελφος και ο σεβασμός στην προσωπικότητα του άλλου έχουν χάσει την αξία τους».
