Πέγκυ Σκουλού
«Το παιδί μου ήταν σπουδασμένο. Πιστεύαμε ότι για να ζητάνε τόσα προσόντα είναι σύγχρονος ο σιδηρόδρομος. Είμαι εκπαιδευτικός και ο Δημήτρης πέρασε από τα χέρια μου.
Πριν από 2 μήνες όταν ξεκίνησε η Εξεταστική, γνώρισα έναν άλλον κόσμο. Τώρα ζω το ατύχημα, βλέπω τις εικόνες, τα ηχητικά, τις λαμαρίνες. Προσπαθούσα να διαπραγματευτώ την απώλεια. Είναι απίστευτο. Αυτά που ξεσκεπάζονται είναι τραγικά! Δεν γνωρίζαμε τίποτα από τα προβλήματα που υπήρχαν. Κανείς δεν θα μπορούσε να διακινδυνέψει τη ζωή του παιδιού του για έναν μισθό, γι’ αυτό και αισθάνομαι ενοχές, γιατί δεν πρόβλεψα. Γιατί να μην ξέρω; Μέσα σε όλα έχω και αυτές τις ενοχές.
Τον παρότρυνα να πάρει μέρος στην προκήρυξη γιατί δούλευε σε μεγάλη εταιρεία στην Αλεξανδρούπολη και δεν τον έβλεπα. Ήθελα να τον βλέπω πιο συχνά και τον έχασα για πάντα.
Ο γονιός πρέπει να προστατεύει τα παιδιά σε όλες τις ηλικίες και σκέφτεσαι ότι κάτι έκανες λάθος» είπε βουρκωμένη.
«Έπρεπε να συμβεί αυτό για να καταλάβουμε ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός» είπε με ένταση.
Όπως εξήγησε δεν έχει πάει στο σημείο της τραγωδίας διότι δεν είχε το κουράγιο και σήμερα είναι η πρώτη φορά που το επιχειρεί για το μνημόσυνο για τα 57 θύματα.
Μαρία Καρυστιανού: «Το ότι ζω και σας μιλάω δεν σημαίνει ότι υπάρχω»
Η μητέρα της νεαρής Μάρθης, η Μαρία Καρυστιανού, που είναι πρόεδρος του Συλλόγου των Συγγενών των Θυμάτων Τεμπών, μίλησε στον ΑΝΤ1 για την τραγωδία στα Τέμπη
Ένας χρόνος συμπληρώνεται από την εθνική τραγωδία στα Τέμπη. Μια τραγωδία με 57 νεκρούς, με 57 νέα παιδιά που έφυγαν τόσο άδοξα από τη ζωή.
Διαβάστε ακόμα: Ενός λεπτού σιγή για τα θύματα των Τεμπών στη Βουλή
Η μητέρα της νεαρής Μάρθης, η Μαρία Καρυστιανού, που είναι πρόεδρος του Συλλόγου των Συγγενών των Θυμάτων Τεμπών, μίλησε στον ΑΝΤ1 για την τραγωδία.
«28 Φεβρουαρίου άλλαξε η ζωή μου και το χειρότερο δεν είναι ότι άλλαξε η ζωή μου, είναι ότι τερμάτισε η ζωή ενός πολύ νέου ανθρώπου. Ενός υπέροχου ανθρώπου που είχε τόσα όνειρα, τόσα πολλά όνειρα. Εκείνη τη μέρα… Άλλαξαν όλα εκείνη τη μέρα. Ήταν το τέλος της ζωής της κόρης μου και το τέλος της δικής μου ψυχής.
Το ότι ζω και σας μιλάω δεν σημαίνει ότι υπάρχω κιόλας. Ο πόνος δυναμώνει, η οργή δυναμώνει, ηρεμία δεν μπορούμε να βρούμε με αυτά που βλέπουμε και ακούμε. Πώς να αισθάνομαι εγώ σαν Ελληνίδα όταν βλέπω ότι η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία τρέχει πιο γρήγορα από τους δικούς μας, από τη χώρα στην οποία ζω και της έδωσα το παιδί μου» ανέφερε η Μαρία Καρυστιανού.
