Κώστας Σαμαράς
«Μετά τη μεγάλη φωτιά του καλοκαιριού στο Άγιον Όρος, είχα πάει να δω το γέροντα. Ήταν «θυμωμένος» και φώναζε. «Σκαμπίλι από την Παναγία ήταν. Άρχισε την πρώτη μέρα της νηστείας και τελείωσε την τελευταία (με το παλιό εορτολόγιο που γιορτάζει το Όρος). Λέγανε ότι θα σβήσει πιο μπροστά, γιατί δε φυσούσε και όμως έσβησε την τελευταία μέρα κι ας είχε αέρα. Λες και την οδηγούσε ένα χέρι, πήγαινε γύρω – γύρω από ‘κει που δεν την περιμένανε και παρέκαμπτε τις ζώνες ασφαλείας. Κάηκαν τα δάση! Κάηκε το κοσμικό φρόνημα;»
*Απόσπασμα από το βιβλίο «Ο Πατήρ Παϊσιος μου είπε», του Αθανάσιου Ρακοβαλή
Λίγα λόγια για τον Άγιο Παΐσιο
Γεννημένος στην Καππαδοκία το 1924, ο Άγιος Παΐσιος έζησε ως μοναχός από νεαρή ηλικία, αφιερώνοντας τον εαυτό του στην αγάπη και την αφοσίωση στον Κύριο. Ο αποχαιρετισμός του προς τη μητέρα του αποτελεί μαρτυρία της ακλόνητης πίστης και της βαθιάς αγάπης του για τον Χριστό.
Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, γεννημένος το 1924 στα Φαράσα της Καππαδοκίας ως Αρσένιος Εζνεπίδης, είναι γνωστός για τη μοναστική του ζωή και το έργο του. Από νεαρή ηλικία αφιερώθηκε σε μια ζωή αγάπης και αφοσίωσης στον Κύριο.
Η απόφασή του να γίνει μοναχός του έφερε μεγάλο πόνο, καθώς αποχαιρέτησε την αγαπημένη του μητέρα, Ευλαμπία. Αυτός ο αποχαιρετισμός, που μεταφέρεται σε ένα συγκλονιστικό ποίημα, αποτελεί μαρτυρία της βαθιάς αφοσίωσής του στον Χριστό και της ακλόνητης πίστης του.
