Κώστας Σαμαράς
Πάλμα ντε Μαγιόρκα, 31 Ιουλίου 2002. Η καρδιά του ισπανικού θέρετρου, συνήθως συνώνυμη με την καλοκαιρινή χαλάρωση και τη νυχτερινή διασκέδαση, έγινε το σκηνικό μιας από τις πιο ανατριχιαστικές και σύνθετες υποθέσεις εξαφάνισης και δολοφονίας που συγκλόνισαν την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη στις αρχές του 21ου αιώνα. Η μυστηριώδης εξαφάνιση της Στέφανι (Στέφι) Ρούγκεμπεργκ, μιας 15χρονης Γερμανίδας έφηβης, έμελλε να αποκαλύψει ένα δίκτυο ψεμάτων, έναν δραπέτη εγκληματία και έναν θάνατο που προκλήθηκε από χλωροφόρμιο, κάτω από συνθήκες που άφησαν αναπάντητα ερωτήματα για πολλά χρόνια.
Η Στέφανι, μια όμορφη έφηβη με έντονο επαναστατικό χαρακτήρα, βρισκόταν στη Μαγιόρκα για τις θερινές διακοπές με την οικογένειά της. Η μητέρα της, Σίλβια, είχε νοικιάσει ένα μεγάλο σπίτι στην περιοχή, όπου διέμενε μαζί με τον φίλο της και τον γιο του, ενώ η Στέφανι και ο αδερφός της φιλοξενούνταν σε ξεχωριστό διαμέρισμα του ίδιου κτιρίου. Το βράδυ της 30ης Ιουλίου, η Στέφι φέρεται να βγήκε για ένα αποχαιρετιστήριο πάρτι στην περιοχή Αρενάλ για μια φίλη της, μια Ολλανδή νεαρή που έφευγε από το νησί.
Η εξαφάνιση και η αρχική υπόθεση
Όταν η Στέφανι δεν επέστρεψε την επόμενη μέρα, η οικογένειά της, ανήσυχη, ανέφερε την εξαφάνισή της. Η Guardia Civil ξεκίνησε αμέσως μια γιγαντιαία αναζήτηση. Η αρχική υπόθεση των αστυνομικών περιστρεφόταν γύρω από το σενάριο της απαγωγής με σεξουαλικές προθέσεις. Θεωρούσαν πιθανό ένας νεαρός, που την είχε συναντήσει στο πάρτι, να την είχε παρασύρει και να την κρατούσε παρά τη θέλησή της. Εκατοντάδες αφίσες με το πρόσωπο της έφηβης τοιχοκολλήθηκαν στους δρόμους της Πάλμα και της Αρενάλ, με την οικογένεια να απευθύνει απεγνωσμένες εκκλήσεις για οποιαδήποτε πληροφορία. Οι ντετέκτιβ αναζητούσαν εναγωνίως κάποιο ίχνος.
Η έρευνα ήταν εξαντλητική. Μέχρι τον Σεπτέμβριο, οι ντετέκτιβ είχαν ανακρίνει 25 φίλους της Στέφανι, κυρίως Γερμανούς και Ολλανδούς, που εργάζονταν σε μπαρ και ντίσκο της περιοχής. Ωστόσο, όλες οι ανακρίσεις ήταν άκαρπες. Η γερμανική αστυνομία, σε συνεργασία με τις ισπανικές αρχές, εντόπισε και ανέκρινε έναν νεαρό, τον Μάρκους, ο οποίος θεωρούνταν το αγόρι της Στέφανι, καθώς και έναν ακόμη φίλο της. Παρόλο που οι αρχές ήταν πεπεισμένες ότι κάποιος γνώριζε κάτι, αποδείχτηκε ότι ούτε ο Μάρκους ούτε οι άλλοι φίλοι είχαν ανάμιξη στην εξαφάνιση.
Η αγωνία έλαβε τέλος –με τον πιο τραγικό τρόπο– στις 20 Σεπτεμβρίου 2002. Ένα πτώμα ανακαλύφθηκε σε προχωρημένη κατάσταση αποσύνθεσης σε ένα αγρόκτημα, κρυμμένο ανάμεσα σε χαμόκλαδα και θάμνους. Το σημείο δεν βρισκόταν μακριά από το σπίτι όπου διέμενε η Στέφανι. Η νεκροψία επιβεβαίωσε τους χειρότερους φόβους: τα λείψανα ανήκαν στην εξαφανισμένη ανήλικη.
Λόγω του μεγάλου χρονικού διαστήματος που είχε μεσολαβήσει, το πτώμα είχε μουμιοποιηθεί. Οι ιατροδικαστικές εξετάσεις, όμως, αποκάλυψαν κάτι σοκαριστικό: υψηλές συγκεντρώσεις χλωροφορμίου στον οργανισμό της. Η αιτία θανάτου ήταν η δηλητηρίαση. Οι αναλυτές συμπέραναν ότι ο δράστης είχε χρησιμοποιήσει ένα πανί εμποτισμένο με χλωροφόρμιο, το οποίο είχε κρατήσει για αρκετή ώρα στο πρόσωπο της κοπέλας, ή είχε κάνει χρήση πολύ μεγάλης ποσότητας του αναισθητικού, προκαλώντας τον θάνατο.
Η υπόθεση πήρε μια δραματική ανατροπή όταν οι ντετέκτιβ παρατήρησαν μια κρίσιμη λεπτομέρεια: το πτώμα ήταν ημίγυμνο, αλλά φορούσε πιτζάμες και κάλτσες ύπνου. Αυτό σήμαινε ότι η Στέφανι είχε επιστρέψει σπίτι εκείνο το βράδυ μετά το πάρτι. Η απαγωγή στον δρόμο, η αρχική θεωρία της αστυνομίας, κατέρρευσε. Ο δράστης βρισκόταν εντός του οικείου της περιβάλλοντος.
Το φως έπεσε τότε σε μια βασική λεπτομέρεια που η οικογένεια είχε “ξεχάσει” να αναφέρει στην αστυνομία. Στο διαμέρισμα με τη Στέφανι και τον αδερφό της δεν διέμεναν μόνο τα δύο αδέρφια. Ένας επιπλέον άνδρας είχε υπενοικιάσει ένα δωμάτιο. Ήταν ο Θόρστεν Τ., ένας γνωστός της Γερμανίδας μητέρας της Στέφανι.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν με τρόμο ότι ο Θόρστεν δεν ήταν απλώς ένας συγκάτοικος. Ήταν δραπέτης κρατούμενος από φυλακή της Γερμανίας. Το ποινικό του μητρώο περιλάμβανε οικονομικά εγκλήματα, ληστείες, αλλά και σεξουαλική επίθεση σε γυναίκα με χρήση τέιζερ. Ήταν ένας εν δυνάμει σαδιστής και σεξουαλικό αρπακτικό.
Το πιο ανατριχιαστικό κομμάτι της ιστορίας ήταν ο ρόλος του Θόρστεν κατά τη διάρκεια των επτά εβδομάδων που η Στέφανι αγνοούνταν. Ο άνδρας συμμετείχε ενεργά σε όλες τις έρευνες. Προσέφερε παρηγοριά και στήριξη στην οικογένεια της Στέφανι, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη τους και παραμένοντας αμετακίνητος στο πλευρό τους. Ήταν ο “παρηγορητής” δίπλα στο θύμα του.
Δύο μόλις ημέρες μετά την ανακάλυψη της σορού, ο Θόρστεν, αντιλαμβανόμενος ότι ο κλοιός στένευε, δραπέτευσε από τη Μαγιόρκα και επέστρεψε στη Γερμανία, καθιστώντας τον ύποπτο νούμερο ένα.
Τέσσερις μήνες αφότου βρέθηκε η σορός, οι ισπανικές εφημερίδες, όπως η Majorca Daily Bulletin, ανέφεραν ότι ο φερόμενος ως βιαστής και δολοφόνος ήταν ο 40χρονος Γερμανός, ο οποίος καταζητείτο ήδη από πέντε δικαστήρια της Γερμανίας για διάφορα αδικήματα. Εκδόθηκε διεθνές ένταλμα σύλληψης.
Η εικασία που κυριάρχησε ήταν ότι η Στέφανι είχε επιστρέψει σπίτι, ο Θόρστεν της επιτέθηκε σεξουαλικά και, όταν εκείνη αντιστάθηκε ή για να την φιμώσει, χρησιμοποίησε το χλωροφόρμιο, σκοτώνοντάς την άθελά του. Μια πληροφορία επιβεβαίωσε τις υποψίες: ο Θόρστεν είχε αγοράσει φορμαλδεΰδη (ένα παρεμφερές αναισθητικό/συντηρητικό) από φαρμακείο στο Αρενάλ λίγο πριν την εξαφάνιση.
Στις 7 Ιανουαρίου 2003, ο Θόρστεν συνελήφθη στο Βούπερταλ της Γερμανίας, αλλά αρνήθηκε να ομολογήσει. Οι γερμανικές αρχές κατέφυγαν σε μια τολμηρή παγίδα: τοποθέτησαν στη φυλακή έναν μυστικό αστυνομικό, ο οποίος προσποιήθηκε τον κρατούμενο και κέρδισε την εμπιστοσύνη του Θόρστεν. Ο δράστης, ακόμη και σε αυτό το περιβάλλον, παρέμενε σιωπηλός. Ωστόσο, μετά την αποφυλάκισή του υπό όρους, οι εξειδικευμένοι πράκτορες συνέχισαν να τον παρακολουθούν στενά, με τον ψεύτικο κρατούμενο να συχνάζει μαζί του. Κατά τη διάρκεια μιας σειράς νυχτερινών εξόδων και γλεντιών με άφθονο αλκοόλ, ο Θόρστεν Τ. έκανε το μοιραίο λάθος: ομολόγησε στον “φίλο” του ότι είχε σκοτώσει μια νεαρή γυναίκα στη Μαγιόρκα.
Η δίκη, η παγίδα και η τελική καταδίκη
Η σύλληψη του Θόρστεν Τ. τον Δεκέμβριο του 2005 ήταν άμεση. Στην πρώτη του δίκη στις αρχές του 2006, ομολόγησε μεν τον θάνατο, αλλά τον απέδωσε σε ατύχημα: «Έκανα υπερβολική χρήση του χλωροφορμίου και το κορίτσι πέθανε», ισχυρίστηκε. Στη συνέχεια, φοβούμενος, έκρυψε το πτώμα. Ο αστυνομικός διοικητής στη Μαγιόρκα ήταν πεπεισμένος ότι προηγήθηκε βιασμός. Το δικαστήριο έκρινε ένοχο τον Θόρστεν Τ. και τον καταδίκασε σε σχεδόν δέκα χρόνια φυλάκισης.
Ωστόσο, η ιστορία δεν τελείωσε εκεί. Οι δικηγόροι του καταδικασθέντος άσκησαν έφεση, υποστηρίζοντας ότι η παγίδα του μυστικού αστυνομικού ήταν παράνομη και ότι η ομολογία που αποσπάστηκε δεν έπρεπε να χρησιμοποιηθεί ως αποδεικτικό στοιχείο. Το γερμανικό δικαστήριο διέταξε επανάληψη της δίκης.
Στη νέα ακροαματική διαδικασία, η υπεράσπιση άλλαξε τακτική: υποστήριξε ότι ο θάνατος ήταν ατύχημα που συνέβη όταν η Στέφανι, αφού τον προκάλεσε σεξουαλικά και αυτός αρνήθηκε, δέχτηκε ένα χαστούκι, έπεσε και χτύπησε σε μια πόρτα, με αποτέλεσμα να πεθάνει. Ο Θόρστεν ισχυρίστηκε ότι πανικοβλήθηκε και πέταξε το πτώμα. Ο εισαγγελέας όμως, επέμενε ότι η δηλητηρίαση με χλωροφόρμιο αποτελούσε πράξη πρόβλεψης και, λαμβάνοντας υπόψη το ιστορικό του κατηγορούμενου για απόπειρα βιασμού, ήταν πεπεισμένος ότι το έγκλημα είχε σεξουαλικά κίνητρα, παρά το γεγονός ότι οι ιατροδικαστικές εξετάσεις δεν μπορούσαν να το επιβεβαιώσουν λόγω της κατάστασης της σορού.
Το δικαστήριο έκρινε εκ νέου ένοχο τον Θόρστεν Τ. και τον καταδίκασε σε 11 χρόνια φυλάκισης για το αδίκημα της πρόκλησης τραυμάτων που επέφεραν τον θάνατο.
Η δολοφονία της Στέφανι Ρούγκεμπεργκ, η οποία καλύφθηκε εκτενώς από μέσα όπως η Mallorca Zeitung και η Guardia Civil, άφησε ένα πικρό απόηχο για τον κίνδυνο που μπορεί να κρύβεται πίσω από την απόλυτη εμπιστοσύνη. Ο Θόρστεν Τ. έχει πλέον αφεθεί ελεύθερος, αλλά η ιστορία της Στέφανι παραμένει ζωντανή στα ντοκιμαντέρ αληθινού εγκλήματος, ως μία από τις πιο τραγικές περιπτώσεις που ανέδειξαν τον κίνδυνο των “αόρατων” εγκληματιών που ζουν ανάμεσά μας.
