Πέγκυ Σκουλού
Μια απλή κίνηση ή έλλειψη κίνησης του κεφαλιού θα μπορούσε να είναι σημάδι ψυχοπάθειας σε μια γυναίκα.
Σε μια νέα μελέτη, ερευνητές στο Τμήμα Ψυχολογίας του πανεπιστημίου του Νέου Μεξικού στο Αλμπουκέρκι εξέτασαν ομάδα γυναικών και την μη λεκτική επικοινωνία τους, η οποία θα μπορούσε να αποκαλύψει αν έχουν κάποιον βαθμό ψυχοπάθειας!
Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι μη λεκτικές συμπεριφορές, όπως οι κινήσεις του κεφαλιού, είναι ένα σημαντικό αλλά ελάχιστα μελετημένο είδος επικοινωνίας που μπορεί να βελτιώσει την ικανότητά μας να αναγνωρίζουμε ορισμένους τύπους ψυχοπαθολογίας, συμπεριλαμβανομένης της ψυχοπάθειας.
Η μελέτη υποδηλώνει ότι οι γυναίκες με υψηλές βαθμολογίες ψυχοπάθειας έχουν ένα ξεχωριστό μοτίβο κινήσεων του κεφαλιού: το κρατούσαν πιο ακίνητο κατά τη διάρκεια των κλινικών συνεντεύξεων.
Τα άτομα που ταξινομούνται ως ψυχοπαθείς συνήθως παρουσιάζουν χαρακτηριστικά όπως αντικοινωνική συμπεριφορά, ανεντιμότητα, απροσεξία και έλλειψη ενσυναίσθησης ή λύπης.
Έρευνες έχουν δείξει ότι οι άνδρες με ψυχοπαθητικές τάσεις εμφανίζουν ξεχωριστά πρότυπα μη λεκτικής επικοινωνίας, όπως η διατήρηση σταθερής στάσης στο κεφάλι κατά τη διάρκεια κλινικών συνεντεύξεων. Είναι άγνωστο, ωστόσο, εάν οι γυναίκες που έχουν υψηλή βαθμολογία σε ψυχοπαθητικές ιδιότητες παρουσιάζουν επίσης παρόμοια “μοτίβα κίνησης του κεφαλιού”.
Πώς έγινε η έρευνα
Οι ερευνητές διεξήγαγαν μια μελέτη, στην οποία συμμετείχαν 213 φυλακισμένες γυναίκες. Η κάθε μία πέρασε από συνέντευξη με τους ερευνητές και ενημερώθηκε ότι αυτή “βιντεοσκοπείται για λόγους ποιότητας δεδομένων και πιθανή χρήση σε μελλοντικές αναλύσεις”.
Οι ερευνητές ανέλυσαν τα βίντεο χρησιμοποιώντας τεχνολογία επεξεργασίας εικόνας και μηχανικής εκμάθησης, για να απομονώσουν και να αναλύσουν την κίνηση του κεφαλιού.
Το εργαλείο χρησιμοποιήθηκε σε κάθε συνέντευξη για την μέτρηση της θέσης του κεφαλιού σε κάθε καρέ καθώς και της μέσης θέσης του κεφαλιού για τη διάρκεια της συνεδρίας.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το “Hare Psychopathy Checklist – Revised” (PCL-R), ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο εργαλείο αξιολόγησης που δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 1970 από τον Καναδό ψυχολόγο δρ. Robert D. Hare, για να εξακριβώσουν τον βαθμό ψυχοπάθειας.
Το PCL-R είναι μια λίστα ελέγχου 20 σημείων, που βαθμολογεί ένα άτομο από το 1 έως το 40. Μια βαθμολογία 30 και πάνω θεωρείται εύρος ψυχοπάθειας.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν, όπως αναμενόταν, ότι οι βαθμολογίες των κρατουμένων γυναικών στην κλίμακα ψυχοπάθειας αυξάνονταν παράλληλα με την μείωση της κίνησης του κεφαλιού τους στις συνεντεύξεις.
Τα αποτελέσματα μπορεί να είναι σημαντικά για τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους, επειδή η ψυχοπάθεια είναι “υψηλά προγνωστική για μελλοντικές υποτροπές” και στα δύο φύλα.
“Περήφανη” ψυχοπαθής εκμεταλλεύτηκε ευθαρσώς την κατάστασή της
Η M.E. Thomas, δικηγόρος στην Καλιφόρνια, ισχυρίστηκε ότι ήταν μια ψυχοπαθής γυναίκα. Σύμφωνα με την ίδια, η κατάστασή της πρόσφερε δύο βασικά πλεονεκτήματα για να πετύχει επαγγελματικά: δεν ανησυχεί για τα πρότυπα και στερεότυπα των δύο φύλων και δεν την πειράζει να κάνει χαζές ερωτήσεις.
Η Thomas δήλωσε δημοσίως ότι δεν υιοθετεί τα συναισθήματα ή τις πράξεις άλλων ανθρώπων. Προειδοποίησε ότι “οι περισσότεροι άνθρωποι αναλώνονται πολύ στο αν και κατά πόσον τους προσβάλλει κάτι ή στο να παίρνουν τα πράγματα επί προσωπικού”.
Συμβούλεψε τους μη ψυχοπαθείς ότι η ζωή τους θα είναι καλύτερη και πιο ικανοποιητική εάν αποφεύγουν να εμπλέκονται σε περιστάσεις που είναι πέρα από τον έλεγχό τους. Ανέφερε αντιπαλότητες στον αθλητισμό και τη διεθνή πολιτική για να υποστηρίξει τα επιχειρήματά της.
Ωστόσο είχε και μια προειδοποίηση: είναι επιτακτική ανάγκη να εγκαταλείψετε κάθε ανησυχία σας σχετικά με το τι μπορεί να σκέφτονται οι άλλοι για εσάς.
Στο βιβλίο της το 2014 “Confessions of a Sociopath: A Life Spent Hiding in Plain Sight”, η Thomas μοιράστηκε μια συνάντηση με έναν δημοτικό υπάλληλο, ο οποίος την επέπληξε επειδή χρησιμοποίησε μια κυλιόμενη σκάλα που απαγορευόταν να χρησιμοποιήσει. Σύμφωνα με την ίδια, υπήρχε μια “μεταλλική γεύση στη γλώσσα της” εκείνη τη στιγμή και είχε επιτόπου σκέψεις να τον δολοφονήσει!
Πρόσθεσε ότι δεν ήταν δολοφόνος και δεν θα τον σκότωνε. Ωστόσο, είπε επίσης ότι θα του είχε επιτεθεί.
Μετά την κυκλοφορία του βιβλίου της, η ίδια είπε ότι έχασε τη δουλειά της ως καθηγήτρια νομικής στο πανεπιστήμιο St. Mary’s. Τα αφεντικά της φέρεται να την θεώρησαν ως άτομο που αποτελούσε κίνδυνο για τους μαθητές. Άδικο είχαν;
