Κώστας Σαμαράς
Με την πλάτη στον τοίχο βρίσκεται πλέον Α. Τσίπρας. Οπως είναι γνωστό, για την κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών από την ελληνική Βουλή, χρειάζεται πλειοψηφία 151 βουλευτών και άνω.
Τις κυβερνητικές «εφεδρείες» για την επιψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών μειώνει περαιτέρω και σε ψυχολογικό επίπεδο ακόμη, η προσχώρηση του Χάρη Θεοχάρη στη ΝΔ που ανακοινώθηκε την Τρίτη.
Βέβαια απορεί κανείς με την… μεταγραφή αεροδρομίου που έκανε η ΝΔ. Ο κ. Θεοχάρης είναι συνδεδεμένος με τα μνημόνια και σίγουρα δεν πρόκειται για μία προσθήκη που χαροποιεί τους Νεοδημοκράτες ψηφοφόρους.
Ο κ. Θεοχάρης εξέταζε την ψήφιση της συμφωνίας, αλλά μετά τον «πολιτικό του γάμο» με τη ΝΔ το ενδεχόμενο αυτό απομακρύνεται οριστικά. Σύμφωνα με τα μαθηματικά των… Πρεσπών που μελετούν στο Μαξίμου, το «ταβάνι» για τον ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή είναι οι 145 ψήφοι της Κοινοβουλευτικής του δύναμης, αν υποτεθεί ότι δεν θα υπάρξουν εκπλήξεις τύπου Μιχελογιαννάκη.
ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΚΟΥΚΙΑ
Πλέον, η μόνη ελπίδα του Μεγάρου Μαξίμου για την εξασφάλιση με τρόπο πολιτικά ανεκτό των κρίσιμων 151 ψήφων περνάει από το Ποτάμι και, για την ακρίβεια, από την τελική στάση δύο συν ενός βουλευτών: των Στ. Θεοδωράκη με τον Γ. Μαυρωτά και του Σπ. Λυκούδη, που διεκδικεί το δικαίωμα της ανεξάρτητης παρουσίας λόγω του γεγονότος πως είναι συνεργαζόμενος με το Ποτάμι.
Ο τελευταίος έχει δηλώσει κατ’ επανάληψη πως είναι επί της αρχής υπέρ της συμφωνίας, ωστόσο ξεκαθαρίζει πως αν η ψήφος στη Βουλή λάβει τα χαρακτηριστικά εμπιστοσύνης θα αποστασιοποιηθεί και δεν θα ψηφίσει.
Ο μόνος σίγουρος αντίθετα παραμένει ο Σπ. Δανέλλης που παρά τις πιέσεις που δέχεται συνεχίζει να στηρίζει αναφανδόν τη συμφωνία.
Ως προς τους ανεξάρτητους – συναργαζόμενους με τον ΣΥΡΙΖΑ, η Κατερίνα Παπακώστα θεωρείται από πολλούς σίγουρη πως θα στηρίξει την συμφωνία αν και σιγά αλλά μεθοδικά, διακινείται τον τελευταίο καιρό στους διαδρόμους της Βουλής μια φημολογία που λέει πως δεν θα πρέπει ούτε αυτή να θεωρείται δεδομένη.
Στη ΔΗΣΥ, η μόνη εκκρεμότητα που παραμένει είναι ο Θ. Θεοχαρόπουλος ο οποίος εκφράζεται επί της αρχής θετικά, στην πράξη ωστόσο αντιμετωπίζει με μεγάλη δυσπιστία την συμφωνία. Έτσι, έχει ξεκαθαρίσει πως ο μόνος τρόπος για να υπερψηφίσει- πέραν των γνωστών ανοιχτών ζητημάτων της γλώσσας και ταυτότητας- είναι πριν την ψήφιση στη Βουλή να οριστεί και ο χρόνος διεξαγωγής των εκλογών.
Από κει και πέρα, τα περιθώρια στενεύουν για την κυβέρνηση καθώς οι διαθέσιμες επιλογές δεν είναι πολλές. Από τους ανεξάρτητους βουλευτές και εκείνους που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο λοξοκοιτούν πέραν των κομμάτων τους (Λαζαρίδης, Φωκάς, Σαρίδης, Νικολόπουλος, Παναγούλης κτλ), η συντριπτική πλειοψηφία έχει κάνει σημαία τον αγώνα κατά της συμφωνίας.
Ακόμη, συνεπώς, κι αν το Μαξίμου εξασφαλίσει την ψήφο των Δανέλλη και Παπακώστα αλλά και αυτές των βουλευτών των ΑΝΕΛ Παπαχριστόπουλου και Κουντουρά, αγγίζει τις 149 ψήφους.
Με βάση τα παραπάνω, ο μαγικός αριθμός «151» που επιθυμεί ο πρωθυπουργός για την κύρωση της συμφωνίας δεν είναι καθόλου βέβαιος, όσο και αν διαβεβαιώνει η κυβέρνηση ότι θα υπάρξει «ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία»,
Με λίγα λόγια, η χώρα οδηγείται σε κάλπες, με την τύχη της Συμφωνίας των Πρεσπών να μπαίνει όχι μόνον στην εκλογική αρένα αλλά και να κληροδοτείται, ως ανοικτό θέμα, στην επόμενη κυβέρνηση.
Ίσως είναι κάτι που θα ήθελε και ο Τσίπρας…
