Κώστας Σαμαράς
Σ’ ένα από τα δύο Νοσοκομεία παίδων της Αθήνας η μάνα νύχτα-μέρα βρίσκεται στο προσκέφαλο του παιδιού της που το μετέφεραν επειγόντως από την Πάτρα, γιατί η χρόνια πάθησή του, παράλυση των κάτω άκρων (ο φάκελός του έχει όλες τις έρευνες, τα εργαστηριακά αποτελέσματα) επιδεινώθηκε τις τελευταίες ημέρες.
Στο Νοσοκομείο όπως επί χρόνια επαναλαμβάνεται η μόνιμη γνωστή θεραπεία (λείπει ασβέστιο από τον οργανισμό του παιδιού). Ένα απόγευμα που ο ήλιος έγερνε και οι λιγοστές ακτίνες του φώτιζαν το δωμάτιο του Νοσοκομείου, η μάνα θυμήθηκε που πήγαινε σε εξωκκλήσι της Παναγίας, ψηλά έξω απ’ την Πάτρα και προσευχόταν ανάβοντας τα καντηλάκια, πότε με το σύζυγό της, πότε με τα παιδιά.
Ο νους της πλανιέται στο εξωκκλήσι. Νοερά προσεύχεται: «Παναγία μου, Μάνα γλυκειά που πόνεσες, βοήθησέ μου το παιδί. Παναγιά μου, στείλε μου έναν άγιο, δες το καϋμένο μου πως παλεύει στη ζωή να σταθεί στα πόδια του. Βοήθησε το πονεμένο μου παλικαράκι».
-Μητέρα, τι λες, με ποιον μιλάς;
-Γιωργάκη παιδί μου, θυμάσαι που διάβαζες στα θρησκευτικά σου πως ο Κύριος μας όταν ζούσε εκεί στην Παλαιστίνη, γιάτρεψε δαιμονισμένους, άνοιξε τα μάτια σε τυφλούς, σήκωσε παράλυτους και περπάτησαν, ανάστησε νεκρούς; Πες του, Γιωργάκη μου, και συ που είσαι καλό παιδί και σε ακούει, πες του να σε κάνει ο Χριστούλης μας καλά.
Τ’ ανήμπορο παιδί με το αθώο βλέμμα του κοιτάζει τη μάνα του, τον ήλιο που πάει να βασιλέψει, κοιτάζει ψηλά, το βλέμμα του χάνεται στους ουρανούς. Μεσάνυχτα περασμένα ο Γιωργάκης βλέπει στ’ όνειρό του έναν ωραίο καβαλάρη μ’ ένα γερό περήφανο άλογο.
Σταματάει μπροστά του και του λέει:
-Σήκω πάνω Γιωργάκη, δώσε ένα σάλτο, ανέβα στ’ άλογό μου!
-Μα εγώ είμαι παράλυτος, τα πόδια μου δεν με σηκώνουν να με κρατήσουν όρθιο.
-Δώσ’ μου το χέρι σου Γιωργάκη, ανέβα στ’ άλογό μου, είμαι ο Άγιος Ιωάννης από την Ρωσία μ’ έστειλε ο Κύριος να σου μεταφέρω την χάρη Του και την θεραπευτική Του δύναμη!
Ο μικρός παλεύει μισοξυπνημένος, ξυπνάει η μάνα του και πιάνει το παιδί να μην της πέσει από το κρεββάτι.
-Μητέρα, πιάσε με, ο Άγιος Ιωάννης από τη Ρωσία μου είπε να σηκωθώ.
Το πρωί όταν το νυχτερινό προσωπικό είπε στον καθηγητή πως το παράλυτο παιδί από την Πάτρα περπάτησε τη νύχτα, με το σφυράκι στα χέρια χτυπάει τα γόνατα του παιδιού, τσιμπάει με βελόνα τα πόδια και αντιδρά σωστά ο οργανισμός. Πηγαίνετε, λέει ο καθηγητής, έχει να κάνει ο Θεός μαζί σας. (17/8/1977)
Από το βιβλίο: «Βίος και νέα Θαύματα του Οσίου Ιωάννου του Ρώσου» – Ιερέως Ιωάννου Βερνέζου -1999.
