Κώστας Σαμαράς
Η ανθρώπινη ιστορία του 29χρονου από το Αφγανιστάν είναι μάθημα ζωής. Απόδειξη της δύναμης του ενστίκτου επιβίωσης, της ελπίδας και της θέλησης… Και χαστούκι για όσους κρίνουν τους ανθρώπους από το χρώμα και την καταγωγή τους.
Το όνομά του είναι Ζαχίρ. Γεννήθηκε το 1990 στο Αφγανιστάν. Στην Ελλάδα ήρθε το 2006. Έμαθε να μιλάει ελληνικά μέσα σε έξι μήνες. “Πολλά χρόνια ήθελα να γίνω μάγειρας, από μικρός… Στη ζωή μου έχω χάσει πάρα πολλά πράγματα, αλλά προσπαθώ να τα ξαναβρώ… όπως το όνειρό μου”, λέει ο 29χρονος που εμφανίστηκε στις οντισιόν του MasterChef 3.
Οι γονείς του, όταν ήταν 10 ετών , για να μείνει ζωντανός, τον έστειλαν στο Ιράν, όπου έζησε πέντε βασανιστικά χρόνια. “Με είχαν βάλει σε κέντρο κράτησης… μας έδεναν και μας χάραζαν, όχι βαθιά, ίσα ίσα για να τσούζει”. “Βασανίστηκα πολύ στο Ιράν”, λέει. “Επειδή δεν είχα την τύχη, την ευκαιρία να σπουδάσω στη χώρα μου, στο Ιράν δούλευα οικοδομή, δεν άντεχα άλλο… μετά πήγα σε εργοστάσιο, δεν άντεχα άλλο… μάζεψα λίγα λεφτά και αποφάσισα να έρθω στην Ευρώπη, για να σπουδάσω και να αγαπάω αυτό που κάνω”.
Στην Ελλάδα λέτε “Η ανάγκη είναι πάνω από τον θεό. Όλα αυτά γίνονται από ανάγκη, από αγάπη, γιατί θέλουν τα παιδιά τους να ζήσουν”, λέει ο Ζαχίρ, ενώ αφηγείται τραγικές στιγμές της ζωής του.
Όταν ήρθε στην Ελλάδα, δεν είχε πού να μείνει. Το πρωί δούλευε σε οικοδομή, το βράδυ πήγαινε σχολείο και μετά κοιμόταν σε παγκάκι. Αυτή ήταν η καθημερινότητά του. Έτσι ξεκίνησε τη ζωή του στην Ελλάδα. Τελείωσε το Γυμνάσιο κι έκανε έναν χρόνο από το Λύκειο. Προσπάθησε, να μπει σε κρατική σχολή μαγειρικής, όπου δεν τον έπαιρναν, ώσπου κάποιος τον βοήθησε να συμπληρώσει σωστά τα χαρτιά του και τελικά να γίνει δεκτός.
“Το έχω ανάγκη, έχω χάσει πολλά στη ζωή μου. Το να σπουδάσεις δεν είναι ποτέ αργά. Θέλω να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα”, λέει.
Περιγράφοντας πόσο δύσκολο ήταν να βρει δουλειά σε κάποιο μαγαζί – γιατί δουλειές διάφορες έκανε παράλληλα με τη σχολή – αναφέρεται σε μία συγκεκριμένη περίπτωση.
“Ήταν πάρα πολύ δύσκολο να βρω δουλειά. Μία φορά με ρώτησαν ‘από πού είμαι’. Είπα από το Αφγανιστάν και μου είπε ‘εγώ δεν είμαι μ@@@κας να βάλω Αφγανό στο μαγαζί μου’. Ντράπηκα εκεί για τον εαυτό μου. Ντράπηκα γιατί είμαι Αφγανός. Εγώ δεν μπορώ να πω σε έναν άνθρωπο δεν σε παίρνω στη δουλειά γιατί είσαι Αφγανός ή γιατί είσαι μαύρος. Εγώ πρέπει να δω την ομορφιά των ανθρώπων, από μέσα τους”.
“Το όνειρό μου, το κουράγιο, τα έχω χάσει από τα παιδικά μου χρόνια, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, αλλά εγώ προσπαθώ να το βρω. Για μένα το MasterChef είναι να ξαναβρώ την ελπίδα μου, την ενέργεια. Θέλω να ξαναβρώ τη δύναμή μου. Έχω όνειρο, αλλά δεν έχω τα φτερά, για να πετάξω. Θέλω να αποδείξω σε αυτόν που είπε ‘δεν είμαι μ@@@κας ότι δεν είμαι ένας Αφγανός, είμαι ένας Αφγανός με ταλέντο”.
Στο χωριό του Ζαχίρ τις τελευταίες ημέρες έχουν ξεσπάσει ξανά συγκρούσεις. Έχοντας χάσει στον πόλεμο τον πατέρα και την αδελφή του, έχει μόνο τη μητέρα και έναν αδελφό. Προσπάθησε να τους βρει, να μιλήσει μαζί τους, αλλά για ένα διάστημα ήταν αδύνατο. Όνειρό του είναι τώρα να ξαναδεί τη μητέρα του, που έχει να δει από το 2000…
