Κώστας Σαμαράς
Αυτή είναι η ιστορία της Γωγώς που έχασε τη ζωή της και ήταν μόλις 14 ετών. Η ιστορία του κοριτσιού αυτού μας συγκινεί και μας θλίβει καθώς ήταν ένα πονεμένο παιδί που κανείς δεν τη δεχόταν όπως ήταν. Όλοι ήθελαν να την αλλάξουν. Τελικά την πίεσαν να αλλάξει και το αποτέλεσμα ήταν μοιραίο και αδιόρθωτο.
Η Γωγώ και η επέμβαση αλλαγής
Έχει ήδη περάσει ένας χρόνος από τότε που μαθεύτηκε η είδηση ότι η άτυχη Γωγώ έχασε τη ζωή της εν μέσω επέμβασης για να χάσει κιλά, αλλά κανείς δεν ξεχνά.
Αυτό που συνέβη συνέτριψε όλους τους ανθρώπους και ιδιαίτερα τους Θεσσαλονικείς. Το άτυχο 14χρονο κορίτσι υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση τοποθέτησης γαστρικού δακτυλίου για να την βοηθήσει να χάσει κιλά αλλά δυστυχώς οι επιπλοκές τής κόστισαν τη ζωή. Στο πένθος βυθίστηκε πέρσι τον Ιούνιο η Επανομή Θεσσαλονίκης μετά τον αιφνίδιο θάνατο της Γεωργίας.
Αρχικά, πρέπει να αναφέρουμε πως η επίσημη ιατρική γνωμάτευση για την αιτία θανάτου είναι πολυοργανική ανεπάρκεια που οφείλεται σε περιτονίτιδα που προέκυψε από διάτρηση στομάχου έπειτα από λαπαροσκοπική επέμβαση τοποθέτησης γαστρικού δακτυλίου. Από που όμως ξεκίνησε όλο αυτό; Η νεαρή μαθήτρια ήθελε να αδυνατίσει διότι δεχόταν χλευασμό και bullying για τα κιλά της από τα παιδιά στο σχολείο, υποστηρίζει η οικογένειά της.
Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες, πρόσωπο από το οικείο περιβάλλον του ιερέα του Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου, πατέρα Βησσαρίωνα Καντούνη, αναφέρει λεπτομέρειες σχετικά με το μοιραίο γεγονός.
Ο εκφοβισμός
Ο άνθρωπος κλειδί αναφέρει χαρακτηριστικά: “Η Γεωργία ήταν το δεύτερο από τα τέσσερα παιδιά του πατέρα Βησσαρίωνα και της πρεσβυτέρας Ελεάνας. Καθημερινά ερχόταν αντιμέτωπη με το ρατσισμό εξαιτίας των παραπάνω κιλών της. Ένα υπέρβαρο κοριτσάκι, που μετά από πολλές άκαρπες προσπάθειες να χάσει κιλά, με δίαιτες και διατροφολόγους, έκανε εξετάσεις που έδειξαν ότι η υγεία της ήταν καλή.”
Ακολούθως προσθέτει: “Προκειμένου μάλιστα να μπορέσει να απαλλαγεί από τα επιπλέον κιλά και κυρίως από τη λεκτική βία που υφίστατο, έφτασαν στο σημείο να σκέφτονται ακόμη και το ενδεχόμενο να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση τοποθέτησης γαστρικού δακτυλίου, ωστόσο ο πρώτος γιατρός στον οποίο απευθύνθηκαν οι γονείς, απέρριψε την ιδέα.”
Το ποίημα
Η σελίδα Όνειρο Ήτανε δημοσίευσε το παρακάτω
Το έγραψα πέρσι σαν σήμερα…
Για τη μικρή Γωγώ …
Που δεν πρόλαβε ΝΑ ΖΗΣΕΙ…
Αιώνια σου η μνήμη, ψυχούλα μου όμορφη…
Αυτός που σου στέρησε τη ζωή κυκλοφορεί ανενόχλητος να καταστρέφει κι άλλους ανθρώπους …
“Η Γωγώ δε μένει πια εδώ.
Από μικρή τη δείχνανε με το δάχτυλο τα άλλα παιδιά
Όταν περνούσε, μιλούσαν πίσω από την πλάτη της, χαμηλόφωνα, κρυφά ,την κοροϊδεύανε
Κρυφογελούσαν τα άλλα κορίτσια στη γυμναστική
Δεν την καλούσαν στα πάρτι και στις συγκεντρώσεις
“Κάνε άκρη, δε βλέπω τον πίνακα” της έλεγαν όταν καθόταν μπροστά, για αυτό καθόταν πάντα πίσω . Μόνη .
Όσο την κορόιδευαν τόσο κλεινόταν στον εαυτό της και ξεχνιόταν με το φαγητό. Φαύλος κύκλος
Η Γωγώ δεν πρόλαβε να ζήσει τις χαρές αυτής της ζωής . Μόνο τις λύπες. Μόνο την κοροϊδία και το χλευασμό
Η Γωγώ θα μπορούσε να ήταν δικό σου παιδί.
Εσύ, μάνα, έχεις μάθει τα παιδιά σου να αποδέχονται και να αγκαλιάζουν το “διαφορετικό”; Να το βάζουν στις παρέες τους, στα γέλια τους, στα παιχνίδια τους, στις σκανταλιές τους;
Εσύ, δασκάλα, έχεις μάθει τους μαθητές σου να αγαπούν τον άνθρωπο; Να συζητούν φανερά, να δέχονται, να αποδέχονται; Εκτός από “Γλώσσα, Γλώσσα, Μαθηματικά, Μελέτη Περιβάλλοντος” τους έχεις μάθει τι θα πει Αγάπη;
Πάσχουμε σαν λαός, από εν συναίσθηση… Μέσα στο κυνήγι της επιβίωσης ξεχάσαμε πως είναι να είσαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ…Ξεχάσαμε να το διδάξουμε και στα παιδιά μας, με το παράδειγμά μας…
Η Γωγώ δε μένει πια εδώ. Ένας άγγελος ήταν και είναι…
Όπως έγραψε και η Κατερίνα Ζαρίφη:
“Δεν πιάνει χώρο πια η “χοντρή” στην τάξη σου. Σου άδειασε τη γωνιά”.
Κοιμήσου ήσυχος, φίλε μου… Η Γωγώ δε μένει πια εδώ…”
~*~ Ε.Α. ( Όνειρο ήτανε ), 26/6/21 ~*~
Κλείνοντας, εύλογο είναι να αναφέρουμε πως κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και αξίζει τον σεβασμό μας. Η ιστορίας της Γωγώς μα συγκινεί και μας δίνει δυνατή γροθιά στο στομάχι, ώστε να ανακαλέσουμε τις θεωρίες και τη συμπεριφορά μας. Προτού ενεργήσουμε πρέπει να σκεφτόμαστε και να δεχόμαστε τους άλλους όπως ακριβώς είναι.
