Κώστας Σαμαράς
Το περιστατικό συνέβη στην Καμάρα, όπου αντιεξουσιαστές πραγματοποιούσαν διαδήλωση
«Διαβάζω 10 χρόνια για να καταφέρω “κάτι” και κινδύνεψε η ζωή μου από ανθρώπους οι οποίοι βρήκαν ότι το δικό τους “κάτι”, είναι να δέρνουν ανθρώπους που πήγαιναν στη δουλειά τους, απλά επειδή φορούσαν “λάθος μπλουζα”» γράφει στο προσωπικό του προφίλ στο facebook, ο νεαρός φοιτητής από την Θεσσαλονίκη που το απόγευμα της Δευτέρας έπεσε θύμα ξυλοδαρμού από μέλη του αντιεξουσιαστικού χώρου, επειδή φορούσε T-shirt που έγραφε την αρχαιοελληνική ρηματική φράση «Μολών Λαβέ».
Το περιστατικό συνέβη στην Καμάρα, όπου αντιεξουσιαστές πραγματοποιούσαν αντιδιαδήλωση κατά συγκέντρωσης εθνικιστικών και παρεκκλησιαστικών οργανώσεων που διαμαρτύρονταν για την θεατρική παράσταση «Εκκλησιάζοντες». Ο άτυχος νεαρός, που πέρναγε εκείνη την ώρα με το ποδήλατο του, κυνηγήθηκε από αντιεξουσιαστές που τον έριξαν κάτω στο έδαφος, τον χτύπησαν και του πήραν τη μπλούζα. Η άμεση παρέμβαση της αστυνομίας, απέτρεψε τα χειρότερα.
Το θύμα, με ανάρτηση του στο facebook, περιέγραψε την άσχημη «περιπέτεια» του με τους αντιεξουσιαστές, αναρτώντας και φωτογραφία του με τα έντονα σημάδια της κακοποίησης.
Έγραψε συγκεκριμένα : «Και ναι λοιπόν… Πήγαινα για μάθημα και φορούσα μια μπλούζα που έγραφε πάνω “Μολων Λαβε”, δώρο της θείας μου από την Αθήνα… Πότε δεν είχα σχέση με πολιτικές παραταξεις κλπ… Η μπλούζα λοιπόν ήταν αρκετή για να μου την πέσουν όχι ένας ή δύο, αλλά περίπου 60 αναρχικοί και να με κάνουν όπως βλέπετε στη φωτογραφία… Διαβάζω 10 χρόνια για να καταφέρω “κατι” και κινδυνεψε η ζωή μου από ανθρώπους οι οποίοι βρήκαν ότι το δικό τους “κατι”, είναι να δερνουν ανθρώπους που πήγαιναν στη δουλειά τους, απλά επειδή φορούσαν “λάθος μπλουζα”… Κι έτσι νιώθουν ότι είναι σημαντικοί…
Τα χω δει όλα παιδιά… Όχι απ αυτο που έπαθα… Τα χω δει όλα απ τους ανθρωπους που περπατάνε στους ίδιους δρόμους που περπατάω κι εγώ κι εσεις… Μου ξεσκισαν ρε την μπλουζα στη μέση της Καμαρας… Αφού μ έριξαν πάνω σ ένα αμάξι και με βαρουσαν… Η επέμβαση των αστυνομικών δεν μπορώ να πω ήταν υπερβολικά άμεση… Σε ένα λεπτό όντως ήταν εκεί… Και μαζί με κάτι περαστικούς ας πούμε μ “εσωσαν”… Ή απάντηση τους δε εκπληκτική…” ήσουν τυχερος”… Δεν ξέρω αν το ξαναειπα… Αλλά τα χω δει όλα…».
