Κώστας Σαμαράς
O δημοφιλής -μισός Ιάπωνας, μισός Έλληνας- chef αποτελεί μια περίπτωση «ερεθιστική», δημοσιογραφικά και γαστρονομικά, συνδυάζοντας sui generis κουλτούρες σε αποκλίνουσα ρότα. Ένα πάντρεμα που δίνει βήμα για ν’ αναρωτηθείς. Για την κουζίνα, τη ζωή του, τις συνήθειές του. Οι τηλεοπτικές μετοχές του Σωτήρη Κοντιζά ως μέλους της κριτικής επιτροπής του Master Chef έχουν «χτυπήσει» κόκκινο και αυτό αποτελεί πολλές φορές αφορμή για να δίνει συνεντεύξεις όπως αυτή, στο περιοδικό Glow.
Κάποιοι λένε ότι σε εποχές κρίσης η υψηλή γαστρονομία είναι πολυτέλεια. Εσείς τι πιστεύετε; Αν η πολυτέλεια ταυτίζεται με την έννοια του «ακριβού», τότε ναι. Για μένα, η υψηλή γαστρονομία δεν ταυτίζεται με το ακριβό. Το ότι κάποιος έχει ψάξει πολύ να βρει μια πολύ καλή πρώτη ύλη και τον τρόπο να τη σερβίρει φρέσκια, είναι υψηλή γαστρονομία. Το ότι θα φάω, επίσης, κάτι μη μαζικό. Το να γευτείς μια ύλη στον καιρό της δεν είναι πολυτέλεια. Από την άλλη, βέβαια, υπάρχουν εστιατόρια που δεν προσφέρουν μόνο φαγητό. Προσφέρουν εμπειρία. Σίγουρα δεν απευθύνονται σε όλα τα βαλάντια. Παρόλ’ αυτά, δεν είναι σωστό να βάζουμε στο μικροσκόπιο κάθε υλικό ή πιάτο. Είναι όλο το κράμα που παίζει ρόλο στο πώς θα «κοστολογηθεί» ένα γεύμα. Πότε θες την πρώτη ύλη, πού θες να φας, τι θέα πληρώνεις…
Στα περί τηλεόρασης τώρα. Με τι προσδοκίες παντρεύτηκε το «ναι»; Υπήρξαν δεύτερες σκέψεις; Δεύτερες σκέψεις σίγουρα υπήρχαν. Οι προσδοκίες είχαν να κάνουν με το ότι ήθελα να βγει ένα καλό αποτέλεσμα.
Ένα καλό τηλεοπτικό αποτέλεσμα; Όχι με την έννοια του να κάνουμε νούμερα. Να γίνει μια δουλειά προσεγμένη. Δεν είμαστε εκεί για να κάνουμε τους ωραίους, αλλά για να περάσουμε κάποια όμορφα πράγματα. No matter the cost. Να δώσουμε ερέθισμα και κίνητρο για διάλογο. Πέρα από μαγειρική, το Master Chef έχει να κάνει και με πλάσιμο χαρακτήρων. Ήθελα, λοιπόν, να κάνω την προσπάθειά μου. Αν όλο αυτό καθώς εξελισσόταν θα μπορούσε να έχει και προεκτάσεις, πέρα από μαγειρικές, που ν’ αφορούν στην παιδεία ή την εκπαίδευση, μιλάμε για ένα ιδανικό σενάριο. Γενικά, όμως, η τηλεόραση, τα «επικίνδυνα» που έχει είναι δύναμη και ορμή σαρωτική. Δεν είναι εύκολο για έναν άνθρωπο να μπορεί να την ορίσει και να την κατευθύνει. Εκεί ήταν ο μεγαλύτερος φόβος.
Υπάρχουν «όνειρα» γαστρονομικού περιεχομένου που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας; Δεν είναι ακριβώς όνειρο, έχει, όμως, να κάνει με το περιβάλλον, τη διατροφή, τη γη, την ανακύκλωση. Εύχομαι κάποια στιγμή να είμαστε όλοι μας πιο υπεύθυνοι στον τρόπο που σκεφτόμαστε και δρούμε. Να καταλάβουμε πως οι επιλογές μας δημιουργούν τις συνθήκες. Με απλά λόγια, «πρόσεχε τι εύχεσαι, γιατί το σύστημα θα βρει τρόπο να στο προσφέρει»!
