Κώστας Σαμαράς
Συγκεκριμένα, η αποκαλούμενη «αναρχική συλλογικότητα Pueblo», με ανάρτησή της αλλά και βίντεο που έδωσε στην δημοσιότητα μέσω ιστοσελίδας του φιλοπαγκοσμιοποιητικού χώρου, ανέλαβε την ευθύνη για την «επίθεση» με τρικάκια και μπογιές στο κτίριο που στεγάζονται τα γραφεία της Ιεράς Μητρόπολης Θεσσαλονίκης, στις 14 Δεκεμβρίου.
Στο κείμενο που συνοδεύει το βίντεο, η συλλογικότητα καταφέρεται, μεταξύ άλλων, εναντίον του θεσμού της Εκκλησίας και του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, Άνθιμου, τον οποίο χαρακτηρίζει ουσιαστικά «φασίστα».
Η ιστορία του ελλαδικού χώρου τα τελευταία 1700 χρόνια είναι άμεσα συνδεδεμένη με τον θεσμό της εκκλησίας. Από την ίδρυση της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Βυζάντιο) η εκκλησία κατείχε τη μερίδα του λέοντος στο κομμάτι της ιδιοκτησίας της γης, της φορολόγησης του λαού, μέχρι και της πολιτικής επιρροής σε σημείο που να μπορεί να ανεβοκατεβάζει αυτοκράτορες. Κατά τη χιλιετή ύπαρξη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας η εκκλησία άσκησε εκτελέσεις και διώξεις εις βάρος όποιας/ου διαφωνούσε μαζί της, σύναπτε ειρήνη ή διεξήγαγε πολέμους ως ο κατεξοχήν φορέας διεθνών σχέσεων του κράτους, πολεμούσε με λύσσα κάθε μη χριστιανική κουλτούρα, πυρπόλησε κλασικά έργα Φιλοσοφίας και Επιστήμης- μεγάλο μέρος των οποίων έχει χαθεί οριστικά- δημιούργησε ίντριγκες με σκοπό την χειραγώγηση της πολιτικής εξουσίας και κατέστειλε ταξικές και κοινωνικές επαναστάσεις (Ζηλωτές στην κομμούνα Θεσσαλονίκης, Βογόμιλλοι, Παυλικιανοί κ.α.).
Φτάνουμε έτσι στην άλωση της Κωνσταντινούπολης και την έλευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όπου η εκκλησία θα συνεχίσει την αγαστή συνεργασία με την καινούρια εξουσία και θα λάβει προνόμια τα οποία οι κατακτημένοι πληθυσμοί δε θα μπορούσαν να φανταστούν -πόσο μάλλον να έχουν- σε καμιά περίπτωση. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι και την ελληνική επανάσταση, η οποία αφορίστηκε από το σύνολο, σχεδόν, του κλήρου. Βέβαια, όταν η επανάσταση οδήγησε στο διωγμό των Οθωμανών και την ίδρυση του ελληνικού κράτους, χωρίς ίχνος ντροπής προσχώρησε στο στρατόπεδο των νικητών, ώστε για άλλη μια φορά να έχει την εύνοια της εξουσίας και τα προνόμια που αυτή παρέχει.
Η ξεδιάντροπη στάση της κορυφώθηκε ιστορικά, όταν κατά τη διάρκεια του Β’ Π.Π. μερίδα των ρασοφόρων δεν δίστασαν να ζητήσουν την επέμβαση της ναζιστικής Γερμανίας για να αναχαιτιστεί ο «κομμουνιστικός κίνδυνος». Η εκκλησία έδειξε περίσσιο ζήλο στη συνεργασία της με τους ναζί, καθώς δεν είναι λίγα τα παραδείγματα όπου ολόκληρα χωριά κάηκαν αλλά όχι οι εκκλησίες τους, ενώ τμήμα του κλήρου έπαιξε το ρόλο καταδότη.
Με βάση τα παραπάνω βλέπουμε ξεκάθαρα πως εκκλησία και εξουσία διαχρονικά βαδίζουν χέρι-χέρι, ενώ δεδομένη πρέπει να θεωρείται και η αντιδραστική-αντεπαναστατική της θέση. Ερχόμενοι στο σήμερα και στην πολυδιαφημιζόμενη συμφωνία Ιερώνυμου-Τσίπρα και ενώ γίνεται πολύς λόγος για τον διαχωρισμό εκκλησίας-κράτους, παρατηρούμε κάποια αρκετά ενδιαφέροντα σημεία σε αυτήν:
«Το Ελληνικό Δημόσιο δεσμεύεται ότι θα καταβάλλει ετησίως στην Εκκλησία με μορφή επιδότησης ποσό αντίστοιχο με το σημερινό κόστος μισθοδοσίας των εν ενεργεία ιερέων, το οποίο θα αναπροσαρμόζεται ανάλογα με τις μισθολογικές μεταβολές του Ελληνικού Δημοσίου.»
«Το Ελληνικό Δημόσιο και η Εκκλησία της Ελλάδος αποφασίζουν τη δημιουργία Ταμείου Αξιοποίησης Εκκλησιαστικής Περιουσίας.»
«Το Ταμείο αυτό θα διοικείται από πενταμελές διοικητικό συμβούλιο. Δύο μέλη του Ταμείου θα διορίζονται από την Εκκλησία της Ελλάδος, δύο μέλη θα διορίζονται από την Ελληνική Κυβέρνηση, ενώ ένα μέλος θα διορίζεται από κοινού.»
«Τα έσοδα και οι υποχρεώσεις του ΤΑΕΠ επιμερίζονται κατά ίσο μέρος στο Ελληνικό Δημόσιο και την Εκκλησία της Ελλάδος.»
Σύμφωνα με τη δική μας ανάλυση, όλα τα παραπάνω έχουν ως στόχο τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης, με σκοπό και τα δύο μέρη να αποκομίσουν οφέλη. Πέραν της προφανούς κοροϊδίας που ενέχουν τα παραπάνω σημεία ως προς κάποιον υποτιθέμενο διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας, οι σχέσεις τους φαίνεται να περιπλέκονται ακόμα περισσότερο. Πίσω απ’ όλα αυτά διαφαίνεται η προσπάθεια Τσίπρα να κατευνάσει τον αντικληρικαλισμό κάποιων «αριστερών» εν δυνάμει ψηφοφόρων του- μιας και βρισκόμαστε άτυπα ήδη σε προεκλογική περίοδο- ενώ από την άλλη ο Ιερώνυμος και οι «αυλικοί» του προσπαθούν να αποτελέσουν το αντίπαλο δέος του Πατριαρχείου. Παράλληλα, οι δυο αυτοί αλληλένδετοι εξουσιαστικοί θεσμοί θα έχουν άμεσα οικονομικά οφέλη από την διαχείριση των περιουσιακών στοιχείων που θα ενταχθούν στο κοινό ταμείο.
Δεν πρέπει, ακόμα, να ξεχνάμε τόσο την ακροδεξιά ρητορική της επίσημης εκκλησίας όσο και τα ρατσιστικά, ομοφοβικά, σεξιστικά, αντιεπιστημονικά/σκοταδιστικά παραληρήματα φασιστοειδών τράγων, τύπου Αμβρόσιου και Άνθιμου. Σημαντική ήταν η στήριξη και η υποκίνηση των εθνικιστικών συλλαλητηρίων που παρείχαν κάλυψη σε φασιστικές ομάδες και οργανώσεις, ώστε να διαχύσουν το δηλητήριο τους που, μεταξύ άλλων, συνέβαλλαν σ τον εκφασισμό μερίδας της κοινωνίας.
Στη πόλη της Θεσσαλονίκης, αρχηγός της παρακρατικής συμμορίας «εκκλησία Α.Ε.» είναι ο υμνητής της χούντας Άνθιμος. Ο συγκεκριμένος φασίστας ως επικεφαλής της Μητρόπολης Θεσσαλονίκης εκτός του ότι συγκάλυψε υπόθεση παιδεραστίας στο Παπάφειο Ίδρυμα , είναι υπεύθυνος για την εκκένωση και το γκρέμισμα της κατάληψης Ορφανοτροφείο, μιας δομής που στέγαζε πρόσφυγες και μετανάστες, καθώς και για την πίεση που ασκήθηκε στο Δήμο Θεσσαλονίκης ώστε να εκκενωθεί ο ΕΚΧ Σχολείο. Και οι δύο αυτές καταλήψεις βρίσκονται/αν σε οικόπεδα που ανήκουν στην παραπάνω «επιχείρηση».
Για όλους αυτούς τους λόγους, καθώς και λόγω της παρουσίας Τσίπρα στην πόλη μας με σκοπό να μας πλασάρει «αντιεθνικισμούς με πετραχήλια» και επίπλαστη ανάπτυξη, αποφασίσαμε να επιτεθούμε με μπογιές και τρικάκια στο κτίριο που εδρεύει η Μητρόπολη Θεσσαλονίκης σήμερα το πρωί. Η ενέργειά μας αυτή είναι και μια ελάχιστη πράξη αλληλεγγύης σε όσες καταλήψεις εκκενώθηκαν (Ορφανοτροφείο), κάηκαν (Libertatia) και απειλούνται (ΕΚΧ Σχολείο).
ΑΜΕΣΗ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ
ΟΛΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΩΝ ΔΟΜΩΝ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΙΣ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
Αναρχική Συλλογικότητα Pueblo
ΥΓ. Τιμή για πάντα στον 17χρονο ρώσο Αναρχικό Mikhail Zhlobitskiy και στο σύντροφο Δημήτρη Αρμακόλα.
Πηγή: .voria.gr
