Κώστας Σαμαράς
«Θα το αποκαταστήσω το έργο […] Αν θέλουν κάποιοι, ας το ξαναρίξουν» δηλώνει ο εικαστικός Κωστής Γεωργίου – Κάνει λόγο για «αυτοδικία σε βαθμό κακουργήματος»
Για «φασιστική πράξη», ανάλογη με την καταστροφή των αγαλμάτων στη Συρία από τους τζιχαντιστές, κάνει λόγο, μιλώντας στο protothema.gr, ο διεθνώς καταξιωμένος εικαστικός Κωστής Γεωργίου, με αφορμή την χθεσινοβραδινή αποκαθήλωση του έργου του, Phylax, στο Παλαιό Φάληρο.
Ο κ. Γεωργίου δηλώνει έτοιμος να αποκαταστήσει άμεσα τις ζημιές, που έχουν προκληθεί στο γλυπτό, και να τοποθετηθεί ξανά στη θέση του το συντομότερο δυνατόν, αφού, σε αντίθετη περίπτωση, θα μιλάμε, όπως λέει, για «ήττα της τέχνης και της Δημοκρατίας», στέλνοντας το μήνυμα: «Αν θέλουν κάποιοι, ας το ξαναρίξουν».
– Κύριε Γεωργίου, πιστεύατε ότι κάποιοι θα έριχναν τον Phylax από τη θέση του;
Δεν ήθελα να πιστεύω ότι θα φτάσουν στο σημείο να ρίξουν το γλυπτό. Αυτό το σημείο είναι που το θέμα αρχίζει και γίνεται επικίνδυνο για όλους μας. Σημαίνει ότι υπάρχει αυτοδικία σε βαθμό κακουργήματος. Δεν πρόκειται για απλό βανδαλισμό. Είναι μία κατάσταση, η οποία περνάει στο επίπεδο του φασισμού. Μιλάμε για μία φασιστική πράξη. Στη Συρία έχουμε δει ανάλογες πράξεις, υπέροχα αγάλματα να γκρεμίζονται από φανατικούς. Αν δούμε στην πραγματική της διάσταση αυτή την ιστορία, εκτός από τραγελαφικό, είναι και απίστευτο, με την έννοια ότι ένα γλυπτό κάποιοι το βαφτίζουν κάτι που δεν είναι, έρχονται και το ξορκίζουν, στη συνέχεια το βάφουν και τελικά το ρίχνουν. Είναι μία κατευθυνόμενη θεώρηση των πραγμάτων, που λέει ότι αυτό πρέπει να το βλέπεις έτσι.
– Πώς αισθανθήκατε όταν είδατε το γλυπτό σας πεσμένο κάτω;
Δεν είναι και η ωραιότερη εικόνα να βλέπεις ένα έργο να κείτεται στο χώμα. Πιστεύω ότι είναι μία πράξη που έχει τοξική υπόσταση. Δεν μπορώ να το εξηγήσω με λόγια. Κάθε υγιής άνθρωπος αισθάνεται ότι ξεφεύγει από τα όρια της λογικής. Δεν μου έχει ξανασυμβεί. Πρώτη φορά βρίσκομαι σε αυτή τη θέση. Υπάρχει κόσμος που χαίρεται με την πτώση αυτή, είναι αναμφίβολο. Όταν συμβαίνει κάτι και το δέχεσαι, ανοίγεις το κουτί της Πανδώρας. Εκεί είναι όλα πιθανά να συμβούν πια.
– Μπορούν να αποκατασταθούν οι ζημιές, που έχει υποστεί το έργο;
Ασφαλώς. Θα το αποκαταστήσω το έργο. Το φτερό του έχει τραυματιστεί. Ό,τι σπάζει, όμως, ξαναγίνεται. Δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα. Το γλυπτό θα επανατοποθετηθεί. Αν δεν μπει ξανά ο Phylax στη θέση του, εκτός από ήττα της τέχνης, θα μιλάμε για ήττα της Δημοκρατίας. Είναι κάτι πάρα πολύ σοβαρό, ξεπερνώντας τα όρια της τέχνης. Κινείται σε μία άλλη κλίμακα και θα πρέπει να το δούμε σε ένα ευρύτερο πεδίο. Στις ευνομούμενες κοινωνίες, όταν αποκαθηλώνεται κάτι, ξαναμπαίνει στη θέση του. Αυτό και θα γίνει με το γλυπτό. Αν θέλουν κάποιοι, ας το ξαναρίξουν.
– Πώς ερμηνεύετε τελικά τις έντονες αντιδράσεις για την αισθητική του έργου;
Εξ αρχής το έργο προσεγγίστηκε από κάποιους προς λάθος κατεύθυνση. Έτσι λοιπόν, ο κόσμος, κατευθυνόμενος πλέον, θεωρεί ότι πρόκειται για έναν άγγελο. Έδωσα μία σημειολογική προσέγγιση με το όνομα Phylax, το οποίο θα μπορούσε να σημαίνει οτιδήποτε. Θα μπορούσε δηλαδή να είναι ένα γεγονός που συμβαίνει μέσα σε ένα περιβάλλον και ξαφνικά έρχεται ένα ον, το οποίο έχει φτερά, και κάθεται επάνω σε μία στήλη. Από εκεί και πέρα τα σκοτεινά μυαλά το προσεγγίζουν με την σκοτεινή λογική τους και οι άνθρωποι που είναι ανοιχτόμυαλοι το βλέπουν από άλλη πλευρά. Σε άλλους αρέσει και σε άλλους όχι. Είναι δυνατόν να αρέσει σε όλους κάτι; Αλίμονο αν αποκαθηλώναμε κάθε φορά τα έργα τέχνης, όταν υπάρχουν αντιδράσεις.
