Κώστας Σαμαράς
Δείτε την τελευταία συνέντευξη – παρακαταθήκη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Τριάντα ολόκληρες ώρες κράτησε η συνέντευξη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στον Αλέξη Παπαχελά με τον όρο να μεταδοθεί μετά το θάνατό του.
Σε έκτακτη εκπομπή του ΣΚΑΪ με παρουσιαστή τον Παύλο Τσίμα και καλεσμένους τον πρώην πρωθυπουργό και πρόεδρο του ΣτΕ, Παναγιώτη Πικραμμένο και τον πρώην υπουργό Γιάννη Παλαιοκρασσά, παρουσιάστηκε ένα μικρό απόσπασμα από την συνέντευξη
Σε αυτό το απόσπασμα ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης τόνισε για τον ίδιο και την πτώση της κυβέρνησης του ότι «ποτέ δεν υπολόγισα το πολιτικό κόστος. Είχα την πολιτική άνεση γιατί ποτέ δεν υποσχέθηκα τίποτα στον λαό.
Το μόνο που είχα πει προεκλογικά ήταν ότι θα βελτιώσω το επίπεδο του ελληνικού λαού, αλλά αυτό θα γίνει με περισσότερη δουλειά. Αυτό ζήτησα.
Το θέμα του ΟΤΕ δεν ήταν μείζον θέμα, το θέμα του ΟΤΕ ήταν μείζον και κατέληξε να είναι μείζον, διότι ενεπλέκοντο τα ιδιωτικά συμφέροντα τα οποία σε τελική ανάλυση έριξαν την κυβέρνηση… ήμαστε μία κυβέρνηση οποία δεν συμβιβάστηκε, καθόλου και η οποία είχε το θάρρος να παίρνει τις αποφάσεις που ωφελούσαν τον τόπο, κατά την δική μας κρίση βέβαια, αλάθητοι δεν ήμαστε, αλλά σε καμία περίπτωση δεν κάναμε κανέναν συμβιβασμό ούτε για συναισθηματικούς λόγους, φιλικούς και πολύ
Παράλληλα, αναφέρθηκε και σε μια από τις δυσκολότερες αποφάσεις που πήρε και ήταν η ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών στην Αθήνα. «Δυσκολότερη ιδιωτικοποίηση από τα ΚΤΕΛ δεν υπήρχε. Έπρεπε να απολυθούν 7.500 άνθρωποι οι οποίοι είχαν συνδικαλιστική υποστήριξη και είχαν δημιουργήσει πολλά προβλήματα.
Είχα πρόβλημα τότε διότι στην κυβέρνηση αυτή δεν συμφωνούσαν όλοι στην δική μου τακτική. Υπήρχε πάντοτε η πτέρυγα η μια, η οποία στην ουσία ήταν η παλιά καραμανλική, η παλιά ελληνική δεξιά η οποία δεν συμφωνούσε τουλάχιστον στην έκταση και τους ρυθμούς που εγώ ήθελα».
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης μίλησε και για τον τρόπου διακυβέρνησής του:
«Το πρωί όταν έφτανα στο γραφείο είχα ήδη μια εικόνα της όλης κατάστασης, της χώρας. Σήκωνα το κόκκινο τηλέφωνο και μιλούσα με πολλούς υπουργούς, λέγοντάς τους τι να κάνουν. Στη συνέχεια μιλούσα και πιο κάτω. Σε προέδρους, διευθυντές, συγκαλούσα συσκέψεις. Διηύθυνα σαν τον μαέστρο της ορχήστρας. Η πολιτική ήταν πολιτική κυβερνητική, δεν ήταν πολιτική προσώπου».
