Με λένε Ιουλία και είμαι 21 ετών. Πρόσφατα έμαθα ότι είμαι έγκυος 10 εβδομάδων. Ξαφνιάστηκα (αν και είχα ορισμένα συμπτώματα) αλλά και χάρηκα. Το ανακοίνωσα στο 22 χρόνων αγόρι μου (είμαστε δυο χρόνια μαζί) αλλά δεν συμμερίστηκε την χαρά μου. Δεν τον κατηγορώ. Έχει ορισμένους στόχους για το μέλλον του (τώρα τελειώνει τη σχολή του) και γενικά θέλει να ζήσει πράγματα που θεωρεί πως ένα παιδί θα του τα στερήσει. Εγώ σπουδάζω αλλά το θέλω πολύ αυτό το παιδί. Το αγαπάω ήδη.
Η οικογένεια μου είναι πολύ υποστηρικτική στο να κρατήσω αυτό το παιδί. Ο φίλος μου συνεχώς λέει πως αν το κρατήσω θα τον διαλύσω, θα του καταστρέψω τη ζωή, θα πεθάνει κλπ.
Πήγα ήδη μία φορά στην κλινική για άμβλωση αλλά δεν κατάφερα να το κάνω. Όλο μου το είναι φωνάζει να το κρατήσω αυτό το παιδί. Είμαι πολύ ερωτευμένη με τον φίλο μου και δεν θέλω να τον χάσω. Αλλά δεν αντέχω να χάσω και αυτό το παιδί.
Ιουλία
Ας προσεχες….
Να το κρατήσεις και όταν το δει θα αλλάξει γνώμη. μην καταστρέψεις τη ζωή αυτού του παιδιού και αργότερα τη δική σου με τη κατάθλιψη. Πριν γίνουμε μητέρες δεν είμαστε καλές, όταν όμως γίνουμε είμαστε μοναδικές. Στο κάτω κάτω ο Θεός σου το έδωσε μην τον πικράνεις. Ξέρεις κορίτσι μου πόσες γυναίκες θέλουν να γίνουν μητέρες και δεν μπορούν; Μεγάλο δώρο σου έδωσε ο Θεός.