Κώστας Σαμαράς
Κάποτε έλεγαν πως θα απελευθερωθούν σε μερικές μέρες, ύστερα πως αυτό μπορεί να συμβεί μετά τις εκλογές στην Τουρκία, κάποτε ο κ. Τσίπρας αρνιόταν να μιλήσει τηλεφωνικά με τον Τούρκο πρόεδρο γιατί φοβόταν, όπως διέδιδε το Μαξίμου, ότι θα του βάλει στην ίδια ζυγαριά την απέλαση των «8» Τούρκων αξιωματικών, παλαιοτέρα ήταν κατά της διεθνοποίησης της φυλάκισης των δυο αξιωματικών μας, τώρα ζητούν βοήθεια από κάθε ξένο ηγέτη και διεθνή οργανισμό.
Γράφει ο Ανδρέας Κωνσταντάτος
Η σύλληψη και η φυλάκιση τόσους μήνες, χωρίς απαγγελία κατηγορίας, δυο αξιωματικών του ελληνικού στρατού από τους Τούρκους αποτελεί, από μόνο του σαν γεγονός, την πιο ντροπιαστική σελίδα αυτής της κυβέρνησης και ιδιαίτερα της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Άμυνας.
Γιατί δείχνει την ανημπόρια ενός κράτους να φέρει πίσω δυο στρατιωτικούς του, που κρατούνται στη φυλακή, αιχμάλωτοι στην απέναντι όχθη του Αιγαίου, επειδή πέρασαν δυο τρία μέτρα τα σύνορα.
Βεβαίως ήρθε ο καιρός και ο πρωθυπουργός άλλαξε γνώμη και συναντήθηκε με τον κ. Ερντογάν για να εισπράξει αυτό που περίμεναν όλοι: Πρόταση ανταλλαγής με τους «οκτώ».
Πολλά θα είχαν αποφευχθεί αν το υπουργείο Άμυνας είχε θέσει σε κατάσταση ετοιμότητας τις δυνάμεις μας στα σύνορα, τον περασμένο Μάρτιο, που είχε κορυφωθεί η ένταση με την Τουρκία.
Πολλά θα είχαν διευθετηθεί αν ο κ. Τσίπρας δεν είχε δημιουργήσει κλίμα ικανοποίησης των «ορέξεων» του Τούρκου προέδρου με τις περίφημες δηλώσεις κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα, ότι «οι πραξικοπηματίες δεν είναι ευπρόσδεκτοι στην Ελλάδα» ή αν δεν του είχε υποσχεθεί, όπως λέγεται τηλεφωνικά, την απέλαση των «οκτώ».
Χθες η κυβέρνηση έκανε στο ΝΑΤΟ ένα μεγάλο δώρο. Ήρε το βέτο για την ένταξη των Σκοπίων στη συμμαχία, κάτι που ζητούσαν επιμόνως Ευρωπαίοι και Αμερικανοί για πάνω από 10 χρόνια και παρότι ο κ. Τσίπρας έθεσε το ζήτημα των δυο στη σύνοδο, έφυγε με τον κ. Καμμένο με άδεια χέρια. Ούτε καν με μια δημόσια δήλωση πίεσης προς την Τουρκία.
Δεν έχουν συλληφθεί απλά δυο Έλληνες πολίτες, έχουν συλληφθεί δυο Έλληνες αξιωματικοί που μετέχουν Νατοϊκού στρατού και που κρατούνται όμηροι και επ’ αυτού η συμμαχία, η οποία ενθουσιωδώς υποδέχτηκε τον κ. Ζάεφ, γύρισε την πλάτη στο ελληνικό αίτημα.
Αυτό κι αν λέγεται διασυρμός.
