Κώστας Σαμαράς
Καλησπέρα, είμαι 30 ετών και μαμά ενός δίχρονου αγοριού τον οποίο λατρεύω. Το θέμα που έχω αφορά την στάση των πεθερικών μου όσων αφορά θέματα θρησκείας/ εκκλησίας σε συνάρτηση με το παιδί. Προσωπικά, δεν είμαι ιδιαίτερα θρήσκα, κάτι το οποίο ο άντρας μου γνώριζε πολύ καλά όταν αποφασίσαμε να κάνουμε παιδί. Ο ίδιος προέρχεται από τρομερά θρησκόληπτη οικογένεια (για να καταλάβετε πρώτο δώρο που μου έκανε η πεθερά μου αποτελούνταν από θρησκευτικό βιβλίο, κομποσκοίνι, σταυρουδάκι και εικόνα), χωρίς όμως ίδιος να έχει κολλήματα να πηγαίνει στην εκκλησία κλπ.
Τα τελευταία 2 χρόνια πήγε πέντε φορές. Το πρόβλημα μου είναι το εξής. Οι γονείς του ενώ γνωρίζουν ότι εγώ δεν έχω καλή σχέση με την εκκλησία κλπ, επιδεικτικά προσπαθούν να μυήσουν το παιδί σ αυτό το μονοπάτι. Πριν καλά καλά μιλήσει το βάζανε να κάνει το σταυρό του και όποτε πηγαίνει σπίτι τους του δίνουν και φιλάει κάποιες από τις άπειρες εικόνες τους.
Επίσης, καθ’ όλη τη διάρκεια της καραντίνας (όπου και βαπτίστηκε το παιδί) επέμεναν να το πάμε να κοινωνήσει και μάλιστα τρεις φορές. Εν μέσω πανδημίας! Τον κοινώνησα μία φορά για να σταματήσουν και αυτό μόνο γιατί ήταν πρώτος στη σειρά ο μικρούλης – διαφορετικά δε θα το έκανα. Το πραγματικά δύσκολο είναι ότι η πεθερά μου συγκεκριμένα βάζει λόγια στον άντρα μου ο οποίος έρχεται σπίτι μετά από βόλτα στους γονείς του και μου ζητάει να πάμε το παιδί σε μοναστήρι να κοινωνήσει πάλι.
Πώς να χειριστώ την κατάσταση; Είμαι απεγνωσμένη. Δε σέβονται καθόλου τις επιθυμίες μου. Ώρες ώρες νιώθω ότι πιστεύουν πως για το παιδί θα αποφασίζουν τα πεθερικά και ο άντρας μου. Σα να μην υπάρχω. Είναι κακό που δε θέλω το παιδί μου να φιλάει όποια εικόνα βλέπει και να κοινωνεί;
Αγαπητή αναγνώστρια,
Όπως έχουμε συζητήσει πολλές φορές στο παρελθόν με αφορμή διάφορα ερωτήματα που φτάνουν στη στήλη μας, όταν δύο σύντροφοι έρχονται κοντά, δύο ξένοι κόσμοι συναντιούνται!
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι αναμένεται να υπάρχουν πολλές μικρές και μεγάλες διαφορές ανάμεσα στα πρόσωπα, στις πατρικές οικογένειες και στην ιστορία τους, αλλά και ομοιότητες. Το στοίχημα για τους συντρόφους είναι πώς θα κερδίσουν από τις διάφορες τους, πως θα εμπλουτιστούν από τα νέα δεδομένα και πως δε θα αποτελέσουν αυτά αιτία για απομάκρυνση.
Το θέμα που ανοίγετε είναι πολύ σημαντικό καθώς αφορά την επικοινωνία και τη διαφορετικότητα του ζευγαριού. Αφορά εσάς, τον σύντροφό σας και τις αξίες που επιθυμείτε να εμφυσήσετε στον γιο σας.
Είναι ένα θέμα λοιπόν που έχει να συζητηθεί και να διαπραγματευτεί μεταξύ του ζευγαριού. Στην πορεία, αφού καταλήξετε πώς θέλετε να προχωρήσετε και πάρετε αποφάσεις, τις επικοινωνείτε σε οποιοδήποτε τρίτο πρόσωπο με τη μορφή ανακοίνωσης.
Η διαφορετική ματιά σας θα μπορούσε να αφορά οποιοδήποτε θέμα θρησκείας, παιδείας, διατροφής, εκπαίδευσης και πολλά άλλα. Αυτό που έχει νόημα είναι να εστιάσετε στην επικοινωνία με τον σύντροφό σας κι όχι στις διάφορες με την πατρική του οικογένεια. Εκεί θα βρείτε τις απαντήσεις σας, εκεί είναι η δύναμη σας!
Σας ευχαριστώ.
*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.
